Liber, Caput

 1        I, XXVI   |          oratoris, dignum hominum auribus efficere atque edere, is
 2        I, XXXVI  |     essent ista sapientia ac tuis auribus." "Ain tu?" inquit ille: "
 3        I,   L    |           sit boni oratoris multa auribus accepisse, multa vidisse,
 4       II,   V    |       Graecorum, qui se inculcant auribus nostris, similes fuerunt,
 5       II, VIII   |     dicendi, ut nihil hominum aut auribus aut mentibus iucundius percipi
 6       II, XXXVIII|           oratio multitudinis est auribus accommodanda, ad oblectandos
 7       II, LXXXVII|      posse ea, quae perciperentur auribus aut cogitatione, si etiam
 8      III, VII    |           laude dignentur; nam et auribus multa percipimus, quae etsi
 9      III, VIII   |       atque vivis? Quid iucundius auribus nostris umquam accidit huius
10      III, XVIII  |          inusitatum, abhorrens ab auribus vulgi, obscurum, inane,
11      III, XLIII  |         novitate, in quo item est auribus consuetudinique parcendum;
12      III, XLVI   | perpetuare verba nolimus; id enim auribus nostris gratum est [inventum],
13      III, XLVIII |     repudietur, nisi quod hominum auribus vocem natura modulatur ipsa?