Liber, Caput

 1        I,  LI    |        probent ingenium, oratoris sapientiam admirentur, se esse stultos
 2       II, XXXIII |         oscitantem et dormitantem sapientiam Scaevolarum et ceterorum
 3       II, XXXVII |       habendus est, quoniam illam sapientiam constituendae civitatis
 4      III,  XV    |     vimque dicendi veteres Graeci sapientiam nominabant; hinc illi Lycurgi,
 5      III, XVI    |     seiuncta, faciendi dicendique sapientiam florerent, ut Themistocles,
 6      III, XVIII  |           eloquentiam virtutem ac sapientiam esse dixerunt. Sed nimirum
 7      III, XIX    | eloquentiam despexerunt, oratores sapientiam, neque quicquam ex alterius
 8      III, XXII   |          potiora duxisse, quae ad sapientiam spectarent, atque ex his
 9      III, XXXV   |           oratorem, quem ego dico sapientiam iunctam habere eloquentiae,
10      III, XXXVIII|        verbis, ut haec: tum pavor sapientiam omnem mi exanimato expectorat.
11      III, LVIII  |           atque inopia: tum pavor sapientiam omnem mi exanimato expectorat;