Liber, Caput

 1       II, XVII  |          in quibus vis oratoris plerumque ab imperitis exitu et victoria
 2       II, XXV   |      quae quidem sunt criminum, plerumque infitiatione defenduntur;
 3       II, XXV   |      facti; in deliberationibus plerumque ex futuri, raro ex instantis
 4       II, XXXV  |         omnis, qui sensus animi plerumque indicant, diligentia est;
 5       II, XLI   |        interpuncta argumentorum plerumque occulas, ne quis ea numerare
 6       II, LXXI  |     fere ac definita sunt; quae plerumque, ut ante dixi, laudari magis
 7       II, LXXIX |         utendum principio, quod plerumque erit, aut ex reo aut ex
 8       II, LXXXI |    Omnia autem concludenda sunt plerumque rebus augendis vel inflammando
 9       II, LXXXII| dignitatem, sed vincit utilitas plerumque, cum subest ille timor ea
10      III, XIII  |        causas deferunt, ita nos plerumque ipsi docent, ut non desideres
11      III, XLVII | aptiorem putat, quas vult longa plerumque syllaba terminari. ~