Liber, Caput

 1        I, XII   |        53] Quis enim nescit maximam vim exsistere oratoris in
 2        I, XXV   |     ad dicendum vim adferre maximam; neque vero istis, de quibus
 3        I, XXVIII|    re, is quam constat esse maximam: saepe enim soleo audire
 4        I, XXXVII| aetas in hac civitate ferre maximam potuit, et iuris civilis
 5       II,  IV   |  verbis huius verbi vim vel maximam semper putavi; quem enim
 6       II, VIII  |    Antonius "artem esse non maximam, sic illud adfirmo, praecepta
 7       II, LXXIII| tuis laudibus hanc esse vel maximam quod non solum quod opus
 8       II, LXXIX |                        324] Maximam autem copiam principiorum
 9      III, XLV   |    in oratione, ut ea, quae maximam utilitatem in se continerent,
10      III,  LX   |     autem usum atque laudem maximam sine dubio partem vox obtinet;