Liber, Caput

 1        I,  LI  | exquirat oratione, summum illud bonum in animone sit an in corpore,
 2       II,  VI  |           quem cognovimus virum bonum et non inlitteratum, sed
 3       II,  XL  |          Carbo, idcirco te isti bonum civem putabunt: simulasse
 4       II, XLVI |        Saepe enim audivi poetam bonum neminem - id quod a Democrito
 5       II, LXIV |       dic de L. Manlio": "virum bonum" inquit "egregiumque civem
 6       II, LXXIX|      res est), quae significent bonum virum, quae liberalem, quae
 7       II, LXXXV|      est illud ante oculos, nec bonum virum proprie et copiose
 8      III, XXI  |         rem voluptas sit summum bonum, quod ego non copiosius
 9      III, XXII |     esse oratorem, si etiam sat bonum, si bonum denique, non repugnabo;
10      III, XXII |          si etiam sat bonum, si bonum denique, non repugnabo;