Liber, Caput
1 I, VIII | neque vero mihi quicquam" inquit "praestabilius videtur,
2 I, IX | comiter, ut solebat, "cetera" inquit "adsentior Crasso, ne aut
3 I, XI | 45] Tum ille "non sum" inquit "nescius, Scaevola, ista
4 I, XVII | Scaevola "non luctabor tecum," inquit "Crasse, amplius; id enim
5 I, XVII | 78] Hic Crassus "memento" inquit "me non de mea, sed de oratoris
6 I, XVIII | Tum Antonius "probas mihi" inquit "ista, Crasse, quae dicis,
7 I, XXI | loco Sulpicius "insperanti" inquit "mihi et Cottae, sed valde
8 I, XXII | 99] Tum ille "immo vero," inquit "Sulpici, rogemus Antonium,
9 I, XXII | De eis, credo, rebus," inquit Crassus "ut in cretionibus
10 I, XXII | nescire quod nesciam, licet" inquit Crassus "vestro arbitratu
11 I, XXII | 102] "Atqui" inquit [Sulpicius] "hoc ex te,
12 I, XXII | Quid? mihi vos nunc" inquit Crassus "tamquam alicui
13 I, XXIII | 105] "Quem tu mihi" inquit Mucius "Staseam, quem Peripateticum
14 I, XXIII | 107] "Ego vero" inquit "istis obsequi studeo neque
15 I, XXIV | repudiaret. "Sed existimo" inquit "gratum te his, Crasse,
16 I, XXIV | institui, petamque a vobis," inquit "ne has meas ineptias efferatis;
17 I, XXIV | 113] "Perge vero," inquit "Crasse," Mucius; "istam
18 I, XXV | XXV] "Sic igitur" inquit "sentio," Crassus "naturam
19 I, XXVII | Antonius "saepe, ut dicis," inquit "animadverti, Crasse, et
20 I, XXVIII| Tum Crassus "atqui vide" inquit "in artificio perquam tenui
21 I, XXIX | 131] "Num tu igitur" inquit Sulpicius "me aut hunc Cottam
22 I, XXIX | pervenire?" Tum ille "ego vero," inquit "quod in vobis egregiam
23 I, XXIX | loquamur." "Minime vero," inquit Cotta; "nunc enim te iam
24 I, XXX | adridens "quid censes," inquit "Cotta, nisi studium et
25 I, XXX | Sulpicius "o diem, Cotta, nobis" inquit "optatum! Quod enim neque
26 I, XXXII | 148] "Hanc ipsam" inquit Sulpicius "nosse volumus;
27 I, XXXIII| Equidem probo ista," Crassus inquit "quae vos facere soletis,
28 I, XXXV | Scaevola "quid est, Cotta?" inquit "quid tacetis? Nihilne vobis
29 I, XXXV | 161] "Id me hercule" inquit "ipsum attendo: tantus enim
30 I, XXXV | Quin tu igitur facis idem," inquit Scaevola" quod faceres,
31 I, XXXV | 163] "Ego vero" inquit Cotta "a te peto, Scaevola: -
32 I, XXXV | 164] "Ego me hercule" inquit Mucius "antea vestra magis
33 I, XXXVI | 165] "Enimvero" inquit Crassus" mirari satis non
34 I, XXXVI | tuis auribus." "Ain tu?" inquit ille: "si de istis communibus
35 I, XXXVI | 166] "Potes igitur, "inquit Crassus" ut alia omittam
36 I, XXXVI | 167] "Ego vero istos," inquit -"memini enim mihi narrare
37 I, XXXVI | non defuit illis patronis" inquit Crassus "eloquentia neque
38 I, XLVII | 204] "Mihi vero" inquit Mucius "satis superque abs
39 I, XLVII | 205] "Nobis vero" inquit Sulpicius "ista sunt pergrata
40 I, XLVII | 206] "Quid si," inquit Crassus "quoniam ego, quo
41 I, XLVII | enuntiet?" "Vt videtur," inquit Sulpicius; "nam Antonio
42 I, XLVII | 207] "Peto igitur" inquit Crassus "a te, quoniam id
43 I, XLVIII| Deprehensum equidem me" inquit Antonius "plane video atque
44 I, XLVIII| Tum Crassus "perge modo," inquit "Antoni; nullum est enim
45 I, XLVIII| impulisse." ~"Ego vero," inquit, "pergam et id faciam, quod
46 I, LIV | scriptam esse dixit; "sed" inquit "ut, si mihi calceos Sicyonios
47 I, LVI | 240] "suspenso" inquit "animo et occupato Crassum
48 I, LVI | prehendit et "heus tu," inquit "quid tibi in mentem venit
49 I, LXII | omnibus. Tum Scaevola "sane" inquit "vellem non constituissem <
50 I, LXII | simul adridens "neque enim" inquit "tam mihi molestus fuit,
51 II, III | Crassus "num quidnam" inquit "novi?" "Nihil sane," inquit
52 II, III | inquit "novi?" "Nihil sane," inquit Catulus "etenim vides esse
53 II, III | vel tu nos ineptos licet" inquit "vel molestos putes - cum
54 II, III | cum ad me in Tusculanum" inquit "heri vesperi venisset Caesar
55 II, IV | 16] Tum Caesar "equidem," inquit "Crasse, ita sum cupidus
56 II, IV | Tum ille "ego me hercule" inquit, "Caesar, ex omnibus Latinis
57 II, V | Catulus "ne Graeci quidem," inquit "Crasse, qui in civitatibus
58 II, V | 21] "Omnia ista" inquit Crassus "ego alio modo interpretor,
59 II, VII | 26] Tum Caesar "equidem," inquit "Catule, iam mihi videor
60 II, VII | 27] "Ego vero" inquit Crassus "neque Antonium
61 II, VII | impetraro" - "Quidnam?" inquit Catulus. "Vt hic sitis hodie."
62 II, VII | fratrem promiserat, "ego" inquit Iulius "pro utroque respondeo:
63 II, VII | adrisit et simul, "praecisa" inquit "mihi quidem est dubitatio,
64 II, VII | ille "audite vero, audite," inquit "hominem enim audietis de
65 II, VII | res mihi videtur esse" inquit "facultate praeclara, arte
66 II, VIII | et valde quidem" Catulus inquit "putamus atque eo magis,
67 II, VIII | ipso genere sum confessus," inquit Antonius "artem esse non
68 II, X | 39] Tum Catulus "etsi," inquit "Antoni, minime impediendus
69 II, X | 40] Et Crassus "nox te" inquit "nobis, Antoni, expolivit
70 II, X | Tum Antonius "heri enim" inquit "hoc mihi proposueram, ut,
71 II, X | necessarium." "Quidnam?" inquit Catulus; "an laudationes? ~
72 II, XI | poni genus tertium." "Ita," inquit Antonius "et in eo quidem
73 II, XI | 47] "Cur igitur dubitas," inquit Catulus, "facere hoc tertium
74 II, XI | excerpendum." "Quia nolo," inquit, "omnia, quae cadunt aliquando
75 II, XI | arte tradere?" "Nihil sane" inquit Catulus "necesse est." ~
76 II, XII | instruenda?" "Minime vero," inquit Catulus; "non enim deerit
77 II, XII | 50] "Ergo item" inquit "illa, quae saepe diserte
78 II, XII | praecepta non quaerunt." "Plane" inquit Catulus "adsentior."
79 II, XII | 51] "Age vero," inquit Antonius "qualis oratoris
80 II, XII | Graeci scripserunt, summi," inquit Catulus; "si, ut nostri,
81 II, XII | ne nostros contemnas," inquit Antonius, "Graeci quoque
82 II, XIII | XIII] "Est," inquit Catulus "ut dicis; sed iste
83 II, XIII | 55] "Minime mirum," inquit Antonius "si ista res adhuc
84 II, XIV | ille dixisset, "quid est," inquit "Catule?" Caesar; "ubi sunt,
85 II, XIV | dixit!" "Id me hercule" inquit Catulus "admirans illud
86 II, XIV | tantum." "Atqui, Catule," inquit Antonius "non ego utilitatem
87 II, XVII | videris, Antoni, posuisse" inquit "ante oculos, quid discere
88 II, XVII | dicere." "Non est ita," inquit Antonius;
89 II, XIX | 77] "Erras, Catule," inquit Antonius "nam egomet in
90 II, XXIII | Hic Sulpicius "me quidem" inquit "recte mones, idque mihi
91 II, XXIII | Tum ille "quasi vero" inquit "non ea praecipiam aliis,
92 II, XXVIII| Tum Crassus, "tu vero," inquit "Antoni, perge, ut instituisti;
93 II, XXIX | Tum Catulus "ego vero" inquit "in vobis hoc maxime admirari
94 II, XXIX | Hic Crassus "quin tu," inquit "Antoni, omittis ista, quae
95 II, XXIX | 128] "Depromam equidem," inquit "et quo facilius id a te
96 II, XXXIII| 143] "Et quidem " inquit Catulus "haudquaquam id
97 II, XXXIII| inlustrare possit." "Ergo " inquit "ista" Antonius "tum a Crasso
98 II, XXXIII| 144] "Iam id quidem saepe" inquit Catulus "ex eo audivi, cum
99 II, XXXIII| putabit." "Nam hercle," inquit Antonius "si haec vere a
100 II, XXXIII| leniter et "pertexe modo," inquit "Antoni, quod exorsus es;
101 II, XXXIV | exorsus, hic est finis," inquit Antonius; "quoniam intellegeretur
102 II, XXXVI | 152] Tum Catulus "est," inquit "ut dicis, Antoni, ut plerique
103 II, XXXVI | 153] Tum ille "verum" inquit "ex me audies, Catule: semper
104 II, XXXVII| 154] "Valde hercule" inquit Catulus "timide tamquam
105 II, XXXVII| 156] "Minime," inquit Antonius; "ac sic decrevi
106 II, XLII | illa pergamus. "Paulum" inquit Catulus "etiam nunc deesse
107 II, XLII | dicis intendere." "Quidnam?" inquit. "Qui ordo tibi placeat"
108 II, XLII | Qui ordo tibi placeat" inquit Catulus "et quae dispositio
109 II, XLII | 180] "Vide quam sim" inquit "deus in isto genere, Catule:
110 II, L | Sulpicius, "vere hercle," inquit "Antoni, ista commemoras;
111 II, L | Atqui, si ita placet," inquit [Antonius] "trademus etiam,
112 II, LIV | 217] "Ego vero," inquit "omni de re facilius puto
113 II, LV | sine causa sudare, "minime" inquit "modo enim existi de balneis."
114 II, LV | reliquit? Quod nisi puberem te, inquit, iam haberet, quartum librum
115 II, LVI | ego vero ita fecissem," inquit "nisi interdum in hoc Crasso
116 II, LVI | ipse Crassus, "ac tamen," inquit Antonius "cum artem esse
117 II, LVII | quid igitur? Patiemur" inquit "Caesarem, qui quamquam [
118 II, LVII | esse fateatur?" "Quid, si" inquit Iulius "adsentior Antonio
119 II, LVII | reticuisset, "quasi vero" inquit Crassus "horum ipsorum,
120 II, LVII | esse videatur." "Ego vero," inquit ille "quoniam conlectam
121 II, LVII | 234] Tum ille "iocabatur" inquit "Catulus, praesertim cum
122 II, LVII | perpauca quidem mihi restant," inquit "sed tamen defessus iam
123 II, LVIII | LVIII] "Atqui" inquit Iulius "non nimis liberale
124 II, LIX | ego, Antipho, has sero", inquit; seniumst, quom audio. Atqui
125 II, LX | testis processit. "Licet" inquit "rogare?" Philippus. Tum
126 II, LX | scurrile delabitur. "Cenabo" inquit "apud te," huic lusco familiari
127 II, LX | ex tempore "manus lava" inquit "et cena."
128 II, LXI | Licinius Varus "noli mirari," inquit "si non convenit, caput
129 II, LXII | an confixum vis facere? Inquit: ut tuus amicus, Crasse,
130 II, LXIII | opus fuit de?" "Immo vero" inquit "quid opus fuit te?" Aut
131 II, LXIV | eris." "Iubebis igitur te" inquit "suscitari?" Et tu "certe
132 II, LXIV | Manlio": "virum bonum" inquit "egregiumque civem esse
133 II, LXIV | uxorem habes?" "Non hercule" inquit "ex mei animi sententia."
134 II, LXV | M. Servilius "dic mihi," inquit "M. Pinari, num, si contra
135 II, LXV | sementem feceris, ita metes" inquit.
136 II, LXV | interpellaret odiose, "audiamus" inquit "pulchellum puerum" Crassus;
137 II, LXV | arrisum, non potui mihi" inquit Lamia "formam ipse fingere,
138 II, LXV | potui"; tum hic "audiamus" inquit "disertum": multo etiam
139 II, LXV | triclinio tuo exibis? " "Cum tu" inquit "de cubiculo alieno." A
140 II, LXVI | Cassandram esse diceret, "multos" inquit Antonius "possum tuos Aiaces
141 II, LXVI | Magi redargueret,"erras," inquit "Scaure; ego enim Magium
142 II, LXVI | quod mihi gratias agas," inquit "si malui compilari quam
143 II, LXVI | lustrum illud infelix, "noli" inquit "mirari; is enim, qui te
144 II, LXVII | duceret "quid tibi vis," inquit "insane? Tanta malorum est
145 II, LXVII | eo notaretur, "non amo" inquit "nimium diligentis."
146 II, LXVII | Tarentum recepisse, "quidni" inquit "meminerim? Numquam enim
147 II, LXVIII| postulatum, "aliquando" inquit "tibi tuum negotium agere
148 II, LXVIII| Ego non cognosco vocem" inquit "tuam?" Hic Nasica "homo
149 II, LXVIII| colu et lana?" "Non pol" inquit "audeo, nam me ad famosas
150 II, LXIX | se de ficu, "amabo te," inquit "da mihi ex ista arbore
151 II, LXIX | movisse, "ac magnam quidem," inquit "neminem enim puto esse
152 II, LXIX | admodum stultum, "quaeso," inquit "praetor, adversario meo
153 II, LXIX | declarari: "quid ergo?" inquit Scaurus; "Aemilius fecit,
154 II, LXX | domum redisset, "perdam" inquit "vocem, si id fecero": "
155 II, LXX | id fecero": "melius est" inquit "quam reum."
156 II, LXX | accusator C. Memmius "vide," inquit "Scaure, mortuus rapitur,
157 II, LXX | publicos dicerent, "non est" inquit "Luculli pecus illud; erratis"; -
158 II, LXX | iudicem tulisset; "eiero," inquit "iniquus est"; cum esset
159 II, LXX | esset admurmuratum, "ah," inquit "P. C., non ego mihi illum
160 II, LXX | dixisset, "potest fieri," inquit "Sile, ut is, unde te audisse
161 II, LXX | daret. "Potest etiam fieri," inquit "ut omnino, quod te audisse
162 II, LXXI | maioribus, "at hercule" inquit "tu tuis dignus." Saepe
163 II, LXXI | quaesisset, "Vt emas," inquit "Gai, si uti velis."
164 II, LXXI | recubuisset, "vellem hoc esset," inquit "laborare." Salsum est etiam
165 II, LXXI | frugalissimus esset "me istorum" inquit "nihil credere."
166 II, LXXI | hilare quidem a te acceptus," inquit "et cum doctior per te,
167 II, LXXIII| contemnitis?" "Minime" inquit ille "sed Caesar de isto
168 II, LXXIII| videbatur." "Me vero libente" inquit Antonius "dixerit sive refellendi
169 II, LXXIII| Iulius "ego me hercule," inquit "Antoni, semper is fui,
170 II, LXXIV | Dicam equidem, Caesar," inquit "quid intellegam, sed et
171 II, LXXIV | et tu et vos hoc omnes," inquit, "mementote, non me de perfecti
172 II, LXXXVI| LXXXVI] "Perge vero," inquit Crassus "libenter enim te
173 II, LXXXVI| quantum tibi ego reliquerim," inquit Antonius "erit in tua potestate;
174 II, LXXXVI| redeam, non sum tanto ego" inquit "ingenio, quanto Themistocles
175 II, LXXXIX| 362] "Nos vero," inquit Catulus "etenim pro me hoc
176 II, LXXXIX| 364] Tum ille "adimere" inquit "omnem recusationem Crasso
177 II, XC | ita ista esse concedam," inquit "Antoni, quae sunt valde
178 II, XC | Tum Sulpicius "an ergo" inquit "oblitus es, Crasse, Antonium
179 II, XC | quis Antonio permisit," inquit "ut et partis faceret et
180 II, XC | re dicere." "Ille vero" inquit Cotta "ornamenta orationis
181 II, XC | invenit." "Verba igitur" inquit Crassus "mihi reliquit Antonius,
182 II, XC | tibi reliquit, est nobis" inquit "causa, cur te audire cupiamus;
183 II, XC | Catulus "quid, quod dixisti," inquit "Crasse, si [hic] hodie
184 II, XC | Cotta ridens "possem tibi," inquit "Crasse, concedere: sed
185 II, XC | conveniat." "Agite vero" [ille] inquit "ut vultis. Sed nunc quidem,
186 III, V | Crassum, "quid est, Crasse," inquit Iulius "imusne sessum? Etsi
187 III, V | debere?" "Quinam igitur" inquit "ille locus? An in media
188 III, V | opacus et frigidus." "Sane," inquit Crassus "etenim est in eo
189 III, V | Antoni facilitas eripuit" inquit "mihi in optima mea causa
190 III, XII | Sulpicius, "sic agam vobiscum" inquit Crassus "ut quoniam me loqui
191 III, XII | audiatis." "Vtinam quidem!" inquit ille "id enim ipsum volumus,
192 III, XII | sine meo periculo" Crassus inquit "possum, Sulpici, te reprehendere,
193 III, XII | forte, motum." "Ergo ista," inquit Crassus "quae habes a me,
194 III, XIV | XIV] "Atqui vides" inquit Antonius "quam alias res
195 III, XIV | 52] "Faciles enim," inquit "Antoni, partes eae fuerunt
196 III, XXII | Catulus "haudquaquam hercule" inquit "Crasse, mirandum est esse
197 III, XXII | Hic Crassus "hoc tibi" inquit "Catule, primum persuadeas
198 III, XXIV | 90] "Iam, iam," inquit Catulus "intellego, Crasse,
199 III, XXIV | fuisse temporis." "Pergisne" inquit Crassus "me, quae dicam,
200 III, XXIV | redeamus." "Mihi vero" Catulus inquit "placet." ~
201 III, XXIV | quorsum igitur haec spectat" inquit "tam longa et tam alte repetita
202 III, XXXII | Catulus "di immortales," inquit "quantam rerum varietatem,
203 III, XXXIII| Tum Crassus "non in hac" inquit "una, Catule, re, sed in
204 III, XXXVI | 144] Tum Cotta "equidem," inquit "Crasse, non possum queri,
205 III, XXXVI | 146] Tum Caesar "unum" inquit "me ex tuo sermone maxime,
206 III, XXXVI | Hic Sulpicius "ego vero," inquit "Crasse, neque Aristotelem
207 III, XXXVII| pervulgatas res requiris" inquit "et tibi non incognitas,
208 III, XLIX | effugiam." "Quarum tandem?" inquit Catulus "aut quid disputatione
209 III, XLIX | 188] "At enim vereor," inquit Crassus "ne haec aut difficiliora
210 III, XLIX | videamur." Tum Catulus "erras," inquit "Crasse, si aut me aut horum
211 III, XLIX | 189] "Ego vero" inquit Antonius "inveni iam, quem
212 III, XLIX | 190] "Hanc igitur" Crassus inquit "ad legem cum exercitatione
213 III, LV | quidem te, Crasse, video," inquit Cotta "quod nota esse nobis
214 III, LV | exemplis effudisse." "Ego vero" inquit Crassus "ne illa quidem,
215 III, LVI | admirantibus omnibus "quanto" inquit "magis miraremini, si audissetis
216 III, LX | revocaret." "Audivi me hercule," inquit Catulus "et saepe sum admiratus
217 III, LX | 226] "Ego vero," inquit Crassus "ac doleo quidem
218 III, LX | cupiamus." "Mitte, obsecro," inquit "Crasse," Iulius "sermonem
219 III, LXI | 227] "In omni voce" inquit Crassus "est quiddam medium,
220 III, LXI | cupias, non queas." "Tu vero" inquit Catulus "conlegisti omnia,
221 III, LXI | Et Crassus "fore dicis?" inquit, "ego vero esse iam iudico
222 III, LXI | est." "Sed iam surgamus" inquit "nosque curemus et aliquando
|