266-aequa | aequi-benig | besti-conce | conch-dandu | dantu-disse | dissi-exist | exit-gnati | gorgi-ingen | ingra-levar | levat-multa | multi-parti | partu-poste | postl-recep | reces-sensi | sensu-teneb | tenen-vocab | vocam-zeuxi
Liber, Caput
1 II, LXVI | 266] Valde autem ridentur etiam
2 II, LXVI | 267] Etiam illa, quae minuendi
3 II, LXVI | 268] Arguta etiam significatio
4 II, LXVII | 269] Vrbana etiam dissimulatio
5 II, LXVII | 270] In hoc genere Fannius in
6 II, LXVII | 271] Et hercule omnia haec,
7 II, LXVII | 272] Sed redeo ad cetera. Est
8 II, LXVII | 273] Acutum etiam illud est,
9 II, LXVII | 274] Sunt etiam illa subabsurda,
10 II, LXVIII | 275] Valde haec ridentur et
11 II, LXVIII | 276] "Ego vero" inquam "a porta
12 II, LXVIII | 277] Est bellum illud quoque,
13 II, LXIX | 278] Salsa sunt etiam, quae
14 II, LXIX | 279] Me tamen hercule etiam
15 II, LXIX | 280] Est etiam stultitiae salsa
16 II, LXX | 281] Ridentur etiam discrepantia: "
17 II, LXX | 282] Huic similis est etiam
18 II, LXX | 283] Bellum etiam est, cum quid
19 II, LXX | 284] Sed ex his omnibus nihil
20 II, LXX | 285] Placet etiam mihi illud
21 II, LXXI | 286] Saepe etiam facete concedas
22 II, LXXI | 287] Saepe etiam salse, quae
23 II, LXXI | 288] Conliguntur a Graecis,
24 II, LXXI | 289] haec autem, quae sunt in
25 II, LXXI | 290] Sed iam tu, Antoni, qui
26 II, LXXI | 291] Sed habetis ea, quae vultis
27 II, LXXII | 292] mea autem ratio haec esse
28 II, LXXII | 293] Summa denique huius generis
29 II, LXXII | 294] Duo denique illa, quae
30 II, LXXII | 295] alterum est illud, quod
31 II, LXXIII | 296] Tum Iulius "ego me hercule,"
32 II, LXXIII | 297] tum illum mihi respondere
33 II, LXXIV | 298] "Dicam equidem, Caesar,"
34 II, LXXIV | 299] facit enim de se coniecturam;
35 II, LXXIV | 300] Videsne quae vis in homine
36 II, LXXIV | 301] Etenim permulta sunt in
37 II, LXXIV | 302] Hic quantum fit mali, si
38 II, LXXV | 303] Hoc Crassus non putat nisi
39 II, LXXV | 304] Quid, cum personarum, quas
40 II, LXXV | 305] Quid, si, quae vitia aut
41 II, LXXV | 306] In ipsis autem argumentis
42 II, LXXVI | 307] Itaque nunc illuc redeo,
43 II, LXXVI | 308] ut vero statuamus ea, quae
44 II, LXXVI | 309] quae autem utilia sunt
45 II, LXXVII | 310] Et quoniam, quod saepe
46 II, LXXVII | 311] Sed his partibus orationis
47 II, LXXVII | 312] itaque vel re narrata et
48 II, LXXVII | 313] Atque etiam in illo reprehendo
49 II, LXXVII | 314] Ergo ut in oratore optimus
50 II, LXXVII | 315] Hisce omnibus rebus consideratis
51 II, LXXVIII | 316] in quo admirari soleo non
52 II, LXXVIII | 317] Nec est dubium, quin exordium
53 II, LXXVIII | 318] Haec autem in dicendo non
54 II, LXXVIII | 319] Sic et facile reperientur;
55 II, LXXIX | 320] Omne autem principium aut
56 II, LXXIX | 321] sed cum erit utendum principio,
57 II, LXXIX | 322] ex re, si crudelis, si
58 II, LXXIX | 323] Nam et attentum monent
59 II, LXXIX | 324] Maximam autem copiam principiorum
60 II, LXXX | 325] Conexum autem ita sit principium
61 II, LXXX | 326] Narrare vero rem quod breviter
62 II, LXXX | 327] quam longa est narratio!
63 II, LXXX | 328] Quod si nihil fuisset,
64 II, LXXX | 329] Apertam enim narrationem
65 II, LXXXI | 330] Sed quando utendum sit
66 II, LXXXI | 331] Sequitur, ut causa ponatur,
67 II, LXXXI | 332] Omnia autem concludenda
68 II, LXXXI | 333] Neque sane iam causa videtur
69 II, LXXXII | 334] contio capit omnem vim
70 II, LXXXII | 335] Controversia autem est
71 II, LXXXII | 336] Sed quid fieri possit aut
72 II, LXXXII | 337] Ad consilium autem de re
73 II, LXXXIII | 338] Fit autem ut, quia maxima
74 II, LXXXIII | 339] Et cum sint populares multi
75 II, LXXXIII | 340] Nullo autem loco plus facetiae
76 II, LXXXIV | 341] Nec illud tertium laudationum
77 II, LXXXIV | 342] Perspicuum est igitur alia
78 II, LXXXIV | 343] Virtus autem, quae est
79 II, LXXXIV | 344] omnes enim hae virtutes
80 II, LXXXV | 345] Et quoniam singularum virtutum
81 II, LXXXV | 346] Gratissima autem laus eorum
82 II, LXXXV | 347] neque tamen illa non ornant,
83 II, LXXXV | 348] Est etiam cum ceteris praestantibus
84 II, LXXXV | 349] Iam vituperandi praecepta
85 II, LXXXV | 350] Habetis de inveniendis
86 II, LXXXVI | 351] "Iam istuc, quantum tibi
87 II, LXXXVI | 352] Dicunt enim, cum cenaret
88 II, LXXXVI | 353] Paulo post esse ferunt
89 II, LXXXVI | 354] Itaque eis, qui hanc partem
90 II, LXXXVII | 355] Qui sit autem oratori memoriae
91 II, LXXXVII | 356] Qua re confiteor equidem
92 II, LXXXVII | 357] verum tamen neque tam acri
93 II, LXXXVII | 358] His autem formis atque
94 II, LXXXVIII| 359] Sed verborum memoria, quae
95 II, LXXXVIII| 360] Neque verum est, quod ab
96 II, LXXXVIII| 361] Habetis sermonem bene longum
97 II, LXXXIX | 362] "Nos vero," inquit Catulus "
98 II, LXXXIX | 363] neque eo minus eloquentiam
99 II, LXXXIX | 364] Tum ille "adimere" inquit "
100 II, XC | 365] Tum ille "ut ita ista esse
101 II, XC | 366] Tum Sulpicius "an ergo"
102 II, XC | 367] Tum Caesar "si, quod difficilius
103 II, XLIII | benevolentiam conciliant abalienantque ab eis, in quibus haec non
104 II, XLVIII | erant ipsi propter iudicia abalienati, renovabam. ~
105 III, XXV | fastidio quodam et satietate abalienemur. Quanto colorum pulcritudine
106 II, LXXV | invehare, nonne a te iudices abalienes?
107 III, XXXII | Calchedonio, de Protagora Abderita loquar? Quorum unus quisque
108 I, XIX | philosophia retrusa atque abdita, quae isti rhetores ne primoribus
109 II, XX | de his rebus libri neque abditi neque obscuri: sed videant
110 I, III | studia fere reconditis atque abditis e fontibus hauriuntur, dicendi
111 II, LXXII | quam illa redargui possunt, abducere animos a contraria defensione
112 II, X | refellissem, hos a te discipulos abducerem; nunc, Catulo audiente et
113 II, LXIV | vetus, oppido ridiculus. Sed abeo a mimis; tantum genus huius
114 II, XXXVIII | tibi ego videor non longe aberrare. Atque inter hunc Aristotelem,
115 I, XXXII | sibi proposuerit, minus aberret.
116 II, LXIV | haberet filium delicatiorem, abeunte iam illo, sentin senem esse
117 II, XLIV | sperent aut cupiant aut abhorreant aut laetentur aut maereant
118 III, XVIII | instruimus oratore, valde abhorreat; vel quod omnis, qui sapientes
119 I, LII | consuetudine et a civitatum moribus abhorrebant.
120 I, XVIII | longaque a nostris sensibus abhorrebat.
121 II, XX | opere non ero; sin plane abhorrebit et erit absurdus, ut se
122 I, LI | scire et dicere quae non abhorrent ab hominum moribus.
123 II, III | a studio audiendi nimis abhorrentem, sed me hercule verentem,
124 III, XVI | negotiis animi quodam iudicio abhorrerent, hanc dicendi exercitationem
125 II, LII | ea non delectari totamque abicere atque deponere; omninoque
126 II, XXXIII | simul cum spe perdiscendi abiceremus. Sed haec Crassus aliquando
127 I, VII | durissimis pedibus fecit, ut se abiceret in herba atque ita [illa],
128 III, XXVI | etiam ad extenuandum atque abiciendum. ~
129 III, XXVI | haud praedam petit: sed abicit prorsus, ut in proximo:
130 III, XXXVII | illa laus oratoris, ut abiecta atque obsoleta fugiat, lectis
131 III, LVI | miseram lamentantem videam et abiectam?" Quae sic ab illo esse
132 II, LXXII | solere, ut non modo non abiecto, sed ne reiecto quidem scuto
133 III, LVIII | demissum et haesitans et abiectum: multis sum modis circumventus,
134 II, LX | suo complexus esset "puer, abige muscas"? Risum quaesivit,
135 II, XXIV | quam boni reperio, id totum abiudico atque eicio.
136 III, I | graviter exarsit pigneribusque ablatis io Crassum instituit coercere.
137 III, XLI | obsecro? Quid te adirier abnutas? Melius esset vetas, prohibes,
138 III, XXXVI | ingeni tui procul a terra abripuit atque in altum a conspectu
139 II, LXIX | habent suspicionem ridiculi absconditam, quo in genere est Siculi
140 II, XXV | sic exprimatur, ut neque absit quicquam neque supersit;
141 III, XXII | facultate quaeritur, de absoluta et perfecta quaeri solet.
142 III, XLIX | ut conversiones habeat absolutas. Neque semper utendum est
143 III, L | eis maxime perfectio atque absolutio iudicatur. Nam versus aeque
144 I, XXVIII | Roscius diceretur. Hanc ego absolutionem perfectionemque in oratore
145 II, LXX | probatum videretur, et valde absoluto Scaevola gauderet neque
146 I, LIV | condemnarent; qui quidem si absolutus esset, quod me hercule,
147 I, LIV | statuebant iudices, damnarent an absolverent, sed etiam illis, quas iterum
148 III, XI | muliebris aut quasi extra modum absona atque absurda.
149 I, XXV | haesitantes aut ita voce absoni aut ita vultu motuque corporis
150 III, XLI | Melius esset vetas, prohibes, absterres; quoniam ille dixerat: ilico
151 I, XLIII | alienis mentis, oculos, manus abstinere. ~
152 III, XLIII | inludens, ne a me quidem abstinuit: Crassum habeo generum,
153 I, XVIII | illud etiam verendum est ne abstrahamur ab hac exercitatione et
154 III, XXXVI | a conspectu paene omnium abstraxit; omnem enim rerum scientiam
155 II, LXVI | nuces legeret, in ventre abstulisse"; ut illud M. Cicero senex,
156 I, LVI | ad suam rem accommodatum abstulisset, ut eum tristem Galba vidit,
157 III, XI | extra modum absona atque absurda.
158 II, XX | plane abhorrebit et erit absurdus, ut se contineat aut ad
159 I, XIX | homo promptus atque omni abundans doctrina et quadam incredibili
160 III, XXXI | requiret; ita facile in rerum abundantia ad orationis ornamenta sine
161 II, LXXXIV | praetulisse aliis propter abundantiam fortunae, ut opes et copiae
162 I, VI | sed etiam otio studioque abundantis partitionem iam quandam
163 II, XIV | et sententiarum varietate abundantissimus et ipsa compositione verborum
164 III, XVI | ipsi doctrina et ingeniis abundarent, a re autem civili et a
165 II, XXXV | quidem copia videmus ut abundent philosophi, qui, ut opinor -
166 III, XLIII | Iste Crassus, quoniam eius abuteris nomine, quid efficit? Illud
167 III, XLIII | 169] Abutimur saepe etiam verbo non tam
168 III, XXXVI | profeceris nescio, me quidem in Academiam totum compulisti. In qua
169 III, XVIII | Peripatetici et Academici; quamquam Academicorum nomen est unum, sententiae
170 II, XLVIII | 198] Accedebat ut haec tu adulescens pro
171 I, LX | se, quo plus sibi aetatis accederet, eo tardiores tibicinis
172 I, XXVI | nisi timide ad dicendum accedunt et in ordienda oratione
173 I, XXV | enim res se habeat, si haec accendi aut commoveri arte possint;
174 II, I | humanissimo homine patruo nostro acceperamus, quem ad modum ille vel
175 II, LXXXVIII| loquacitatem impulerit, acceperitis." ~
176 I, VI | praeceptorum, sed ea, quae quondam accepi in nostrorum hominum eloquentissimorum
177 I, L | boni oratoris multa auribus accepisse, multa vidisse, multa animo
178 II, XXVII | 114] Cum igitur accepta causa et genere cognito
179 II, LXI | vulnere ob rem publicam accepto et ob eam causam verecundanti
180 II, LXXI | atque hilare quidem a te acceptus," inquit "et cum doctior
181 III, XX | maturrime ad publicas causas accesserim annosque natus unum et viginti
182 I, XVII | illa, quae ego non attingi, accesserint, qualem illum et quantum
183 III, XXIII | namque aut senes ad eas accesserunt aut usque ad senectutem
184 III, XLV | diversam partem; ut luna accessu et recessu [suo] solis lumen
185 I, XXVII | accidere, ne illo ipso tempore accideret, timere;
186 III, XXXV | Alexandro filio doctorem accierit, a quo eodem ille et agendi
187 III, LIX | hominum sensus praetervolant: accio quae prae se motum animi
188 II, LXIV | verbum, non ad sententiam rem accipere videare; ex quo uno genere
189 I, XXV | est qui haec putet arte accipi posse, - quod falsum est;
190 II, LXII | verbi in aliud, atque ceteri accipiant, posse ducere; sed admirationem
191 III, XLV | recessu [suo] solis lumen accipiat; ut eadem spatia quinque
192 II, LXXXVII | Tenere, quae didiceris in accipienda causa, quae ipse cogitaris?
193 II, XLIV | inclinant atque propendent, accipio quod datur et ad id, unde
194 II, LII | humanarum miseriarum graviter accipiuntur, si dicuntur dolenter, tum
195 III, VII | inter sese Ennius, Pacuvius Acciusque dissimiles, quam apud Graecos
196 II, LXXXIII | variique lapsus, vitanda est acclamatio adversa populi, quae aut
197 II, LXXXV | virtutis genus et vim et nomen accommodabuntur.
198 II, XXXVIII | multitudinis est auribus accommodanda, ad oblectandos animos,
199 II, LXI | sibi in convivio ad caput accommodanti, cum ea saepius rumperetur,
200 III, IX | naturam institutio doctoris accommodaretur.
201 I, XLIX | sententiis ad probandum accommodatis uti possit in causis forensibus
202 III, XXVII | amplificandam orationem accommodatius, quam utrumque horum cumulatissime
203 II, LIII | quod ad vitam et mores accommodatur, et principia tarda [sunt]
204 I, XXIX | qui possetis, exacuendos accommodavi orationem meam; et quamquam
205 II, LXXI | genus ridiculi vultus etiam accommodetur; qui quidem quo severior
206 I, VII | humanitatem fuisse, ut, cum lauti accubuissent, tolleretur omnis illa superioris
207 I, LX | causas exercitationes et accuratae ac meditatae commentationes
208 II, XII | orationis in eius modi causis accuratiore est utendum, idcirco pars
209 II, LVII | tali coetu atque in tam accurato sermone praeterita esse
210 II, LX | breviter." Hic ille "non accusabis: perpusillum rogabo." Ridicule.
211 II, XXVIII | ostendere? Qui idem, hoc accusante Sulpicio, cum hominem seditiosum
212 II, LXIX | concinne; ut cum Scaurus accusaret Rutilium ambitus, cum ipse
213 II, XLIX | Sulpici, est a nobis tum accusatio victa." ~
214 I, XXVI | adulescentulus vero sic initio accusationis exanimatus sum, ut hoc summum
215 II, LXX | funus quoddam duceretur, accusator C. Memmius "vide," inquit "
216 II, XXX | illa quaerenda, quae et ab accusatore et a defensore argumenta
217 II, LIV | contra Scaevolam vel contra accusatorem Brutum, cum pro Cn. Plancio
218 I, XLVIII | probabuntur, vestram iniquitatem accusatote, qui ex me ea quaesieritis,
219 II, XXIV | ascendit; hostis reppulit: accusatur. Nihil est negoti eius modi
220 II, XXI | cohortationis meae, cum iste accusavit C. Norbanum, defendente
221 III, I | disputationem Crassus habuisset, acerba sane recordatio veterem
222 II, LII | revocet, quas aut tulerit acerbas aut timeat, ut intuens alium
223 I, LI | fugienda, multo maiora et acerbiora verbis facit; itemque ea,
224 III, II | non exsilium generi, non acerbissimam C. Mari fugam, non illam
225 II, LXXXIII | a tristitia et saepe ab acerbitate commode et breviter et acute
226 II, XLIII | pertinacium? non litigiosorum, non acerborum sunt, valde benevolentiam
227 II, LIII | qui audiunt, ad hanc vim acerrimam, qua eosdem excitamus, influat
228 II, LXXIV | Videsne quae vis in homine acerrimi ingeni, quam potens et quanta
229 II, III | quisquam summis ingeniis, acerrimis studiis, optima doctrina,
230 III, XXIV | tibi homini ad perdiscendum acerrimo ad ea cognoscenda, quae
231 III, XV | Phoenix, qui se a Peleo patre Achilli iuveni comitem esse datum
232 III, XLI | scopulum ut olim classem Achivom offendere. Atque illud,
233 II, LXIV | centuria sua renuntiaret Acidinum consulem praecoque dixisset "
234 I, XXXIV | clamorem, in castra atque in aciem forensem; subeundus visus
235 II, LXXI | deversorio sermonis mei libenter acquieturum te esse dixisti, tamquam
236 III, XXXII | diffluentes, non modo nihil acquisierint, sed ne relictum quidem
237 III, XL | illa vero oculorum multo acriora, quae paene ponunt in conspectu
238 I, XXI | aliquando, qui et studio acriore quam nos sumus atque fuimus
239 III, XXXI | 124] nam neque tam est acris acies in naturis hominum
240 II, XLIII | proborum, demissorum, non acrium, non pertinacium? non litigiosorum,
241 II, XXV | futuri, raro ex instantis aut acti.
242 I, LVII | defendisses, ad Hostilianas te actiones, non ad tuam vim et oratoriam
243 III, LXI | cursus et se tuebitur et actioni adferet suavitatem. Sed
244 I, XLI | expositis a Cn. Flavio primum actionibus, nulli fuerunt, qui illa
245 III, LVI | eandem aliam fore putarit actore mutato.
246 III, LIX | Tauriscum quendam dicit actorem aversum solitum esse dicere,
247 III, XV | efficeret oratorem verborum actoremque rerum.
248 III, LVII | moderatione tractetur. Hi sunt actori, ut pictori, eiti ad variandum
249 I, XXVIII | tragoedorum, gestus paene summorum actorum est requirendus; quam ob
250 III, XXVI | quam remisse, quam non actuose! Instat enim o pater, o
251 III, XXIII | nihil in vita sunt aliud acturi. Magister hic Samnitium
252 I, LII | quos aliquid aget aut erit acturus, mentis sensusque degustet;
253 III, XXX | sessionis; non enim solum acuenda nobis neque procudenda lingua
254 I, XX | intellegendi prudentiam acueret atque eloquendi celeritatem
255 II, LV | altero genere, in quo nulli aculei contumeliarum inerant, causam
256 II, XV | sententiarum forensibus aculeis persequendum est. Harum
257 II, I | quod de Crasso pater et Aculeo, quocum erat nostra matertera,
258 II, I | cum consobrinis nostris, Aculeonis filiis, et ea disceremus,
259 III, XXXIV | mentibus, qui audissent, quasi aculeos quosdam relinqueret. At
260 II, XXXVIII | ipsi se compungunt suis acuminibus et multa quaerendo reperiunt
261 II, XII | Pherecydes, Hellanicus, Acusilas fuit aliique permulti, talis
262 III, LIX | est sententiaeque saepe acutae non acutorum hominum sensus
263 II, VIII | autem subtilius quam crebrae acutaeque sententiae? Quid admirabilius
264 III, XXI | veri simile est, eliciendum acutis atque acribus eaque exercitata
265 III, VIII | iudici probandum sit cum acutissime vidit, omissis ceteris argumentis
266 I, XXV | adest enim fere nemo, quin acutius atque acrius vitia in dicente
267 I, LI | aliud, Crasse, quaerimus: acuto homine nobis opus est et
268 III, LIX | sententiaeque saepe acutae non acutorum hominum sensus praetervolant:
269 III, XVII | Socratico sermone maxime adamarat, Cynici primum, deinde Stoici,
270 III, XIX | perfecti et pulcritudinem adamastis, aut vobis haec Carneadia
271 II, XV | deliberationibus versantur, addat, si quis volet, etiam laudationes;
272 I, XXI | paulum huic aliquid poterit addere." ~
273 II, LXIII | percontatur ita: "quanti addictus?" "Mille nummum." Si addidisset
274 III, VIII | iudicare soleo, quicquid aut addideris aut mutaris aut detraxeris,
275 II, VI | denique nihil ages?" Tum illud addidi "mihi enim liber esse non
276 III, XXIII | aliud: at Q. Velocius puer addidicerat, sed quod erat aptus ad
277 II, LXIII | addictus?" "Mille nummum." Si addidisset tantummodo "ducas licet";
278 III, XXXVI | consequi posse, sed ut aliquid addiscerem." ~
279 II, XXVI | desunt, suggesta sunt, quibus additis defenditur sententiam scripti
280 II, LXIII | sed quia addidit "nihil addo, ducas licet"; addito ambiguo [
281 II, XXIX | aut defensionis argumentis adducatur aut animi permotione cogatur.
282 II, XLV | sensibus, ad quos illos adducere vellem, permoverer;
283 II, XLV | neque ad misericordiam adducetur, nisi tu ei signa doloris
284 I, XL | mediocrisne res in contentionem adducta est, cum quaereretur de
285 II, XLVII | maerentem, in summum discrimen adductum viderem, non prius sum conatus
286 I, XXXI | vocetur aut, quod non nulli addunt, rectene factum esse videatur;
287 II, XXX | quamvis eruditum hominem adduxeris, quamvis acrem et acutum
288 I, XXII | eis rebus audire velle, adduxissem huc Graecum aliquem, qui
289 II, LXXI | Antistio Pyrgensi equum ademisset amicique [cum] vociferarentur
290 II, LXXI | patri suo responderet, cur ademptum sibi equum diceret, cum
291 II, IV | hesterno die placui; magis adeo id facilitate quam alia
292 I, XXX | liceret, id spero nos esse adeptos omniaque iam ex ipso, quae
293 II, XVI | exercitatione dicendi, qui illam vim adeptus sit, ut eorum mentis, qui
294 I, XXXV | quamquam satis eis, qui aderant, ad id, quod erat propositum,
295 II, LXV | pro Aculeone cum diceret, aderat contra Aculeonem Gratidiano
296 III, XIV | qui ita dixisset, ut, qui adessent, intellegerent quid diceret,
297 II, LXIX | eques Romanus, cum Rufo adesset, exclamat, neutrum illis
298 II, X | vos, Catule et Caesar, non adessetis, posuit breviter in artis
299 I, XLV | infirmissima valetudine adfectaque iam aetate maxima cotidie
300 II, XLIX | mansuetissimus viderer: ita magis adfectis animis iudicum quam doctis,
301 II, XLIV | animorum sua sponte ipsi adferant ad causam iudices ad id,
302 II, XLI | proponere ac ratione ipsa adferenda quid proponendum fuerit,
303 II, LIII | aut, si ita non refellas, adferendum est in contrariam partem,
304 II, LXXVIII | ita] et momenti aliquid adferent, cum erunt paene ex intima
305 II, LXXXII | fieri aut si necessitas adfertur; et qui id docuit non videntibus
306 I, XIX | uti ei qui audirent sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet
307 I, XIX | adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator; quod item
308 II, XLI | velit et animos eorum ita adficiat, apud quos aget, ut eos
309 II, XXXI | num poena videatur esse adficiendus, qui civem ex senatus consulto
310 III, XLV | sine aliqua necessitate adfictam totamque formam quasi perfectam
311 II, LXXX | tamquam citharoedi prooemium adfictum aliquid, sed cohaerens cum
312 I, XV | Sulpicio, quaeret a C. Mario adfini nostro et, cum acceperit,
313 II, XXIV | stipulationes, cognationes adfinitates, decreta responsa, vita
314 III, IX | inter se, sed tantum alteri adfinxit, de altero limavit, ut id
315 II, XXXIV | videatur - nihil enim aliud adfirmare possum nisi sententiam et
316 II, VIII | esse non maximam, sic illud adfirmo, praecepta posse quaedam
317 I, XLIV | saxulis tamquam nidulum adfixam sapientissimus vir immortalitati
318 II, XLVI | exsistere posse et sine quodam adflatu quasi furoris. ~
319 II, LII | si dicuntur dolenter, tum adflicta et prostrata virtus maxime
320 II, XLVII | ascendisse meminissem, hunc cum adflictum, debilitatum, maerentem,
321 III, XV | nimio et ingeniis uberrimis adfluentes curanda sibi esse ac quaerenda
322 II, LXVII | qui in Pauli pugna non adfuerat, cum ille se custodiae causa
323 II, XI | scio et me et omnis, qui adfuerunt, delectatos esse vehementer,
324 I, LVII | frequens enim te audivi atque adfui - multo maiorem partem sententiarum
325 III, II | perscriptis exstat, scribendo adfuisse.
326 III, LXI | sodalis tuus, Hortensius, adfuisset; quem quidem ego confido
327 III, XVII | enim repelletur inde, quo adgredi cupiet, sed in hortulis
328 III, LIII | praemunitio etiam est ad id, quod adgrediare, et traiectio in alium;
329 III, LVIII | adtrectatum advenit, iterum iam adgreditur me et quietum exsuscitat.
330 II, LXXII | Ego enim cum ad causam sum adgressus atque omnia cogitando, quoad
331 I, LXI | quam quae prava, fastidiis adhaerescere; quod ego non tam fastidiose
332 III, X | vestrum in dicendo probaret, adhaerescerent, id a me genus exprimi sentiretis,
333 II, LIII | simul atque emissum est, adhaerescit; illud autem genus orationis
334 I, XVI | etiam si proprie ceterae non adhibeantur artes, tamen facile declaratur,
335 II, XXXV | diligentia est; ut his rebus adhibeat tamquam lumen aliquod memoriam,
336 II, LI | nam neque parvis in rebus adhibendae sunt hae dicendi faces neque
337 III, XXXI | deliberationibus publicis adhibendi auctores et principes sumus -
338 III, XLIV | numeros quosdam nobis esse adhibendos putaverunt: interspirationis
339 II, LXXXII | quoddam et inlustrius esse adhibendum videtur; maximaque pars
340 II, LXXVII | numquam placuit - pluris adhibent patronos, ut in quoque eorum
341 III, XIII | ipse ille, qui patronum adhibet, de re sua diceret.
342 III, X | doctrinaque puerili, alterum adhibetur ob eam causam, ut intellegatur
343 I, IV | cognitisque eorum litteris adhibitisque doctoribus incredibili quodam
344 II, XXXIV | modo considerarint, studio adhibito et usu pertractata esse
345 II, XLVIII | quid dicam me artem aliquam adhibuisse? Quid fecerim, narrabo;
346 II, III | possimus, omissa nostra adhortatione ad eorum, quos proposuimus,
347 III, XXXIII | solio sedentis domi sic adibatur, non solum ut de iure civili
348 II, LXXXIX | 364] Tum ille "adimere" inquit "omnem recusationem
349 III, XXXIII | contra plerique ad honores adipiscendos et ad rem publicam gerendam
350 I, LX | tamen ad id, quod cupiunt, adipiscendum prope necessarias.
351 III, XLI | quidnam est, obsecro? Quid te adirier abnutas? Melius esset vetas,
352 I, XLVII | cupitis, perventuros, ab hoc aditu ianuaque patefacta."
353 II, LXXIX | ac templis vestibula et aditus, sic causis principia pro
354 II, XXIX | ut is, qui nobis causam adiudicaturus sit, aut inclinatione voluntatis
355 III, LIV | impetus et concursio et adiunctio et progressio et eiusdem
356 II, LXXXV | disponendisque quid sentiam; adiungam etiam de memoria, ut labore
357 II, XLI | confirmes, deinde quod agitur, adiungas; interpuncta argumentorum
358 II, XVI | quaestionum oratori volumus adiungere vagam et liberam et late
359 I, XLII | Hisce ego rebus exempla adiungerem, nisi apud quos haec haberetur
360 I, XLVIII | quidam belli gerendi, tum adiungeremus de exercitu, de castris,
361 I, IV | studio consecutus esset, adiungeretur usus frequens, qui omnium
362 I, XVII | eam tamen scientiam, quam adiungis oratori, complexus es, videamus
363 II, XXVI | quidem, quod quidam Graeci adiungunt, "rectene factum sit," totum
364 I, XVII | istam ornatissimae orationis adiunxerit, non possum dicere eum non
365 I, LV | ancillulam pedisequamque adiunxisti. ~
366 II, X | haec maxime inlustravit, adiunxit, etiam si opus est, minus
367 I, LIX | civili, non ei pragmaticum adiutorem dare. ~
368 II, XX | erit talis, ut cohortandus adiuvandusque sit, ita loquamur, ut ei
369 I, XXXII | quam ego si nihil dicam adiuvare, mentiar; habet enim quaedam
370 II, XLVII | sedens multum lacrimis suis adiuvaret cumque ego illum crebro
371 I, XXVIII | haberet, non multum a magistro adiuvaretur, valde tibi adsentior inque
372 II, LIV | hic meus frater ab arte adiuvari potuit, cum a Philippo interrogatus
373 I, LVI | 239] quaero igitur, quid adiuverit oratorem in his causis iuris
374 I, VIII | hominum [coetus] mentis, adlicere voluntates, impellere quo
375 II, LXXIX | principiorum ad iudicem aut adliciendum aut incitandum ex eis locis
376 III, XLIV | ordinis, ut verba neque adligata sint quasi certa aliqua
377 I, LVI | esse posse; Galba autem adludens varie et copiose multas
378 I, XXXVIII | gentilitatum, agnationum, adluvionum, circumluvionum, nexorum,
379 I, XLVIII | quae essent propriae belli administrandi; quarum qui essent animo
380 I, XXXVI | historia, de antiquitate, de administratione rei publicae, denique de
381 I, XLVIII | qui cum esset constitutus administrator quidam belli gerendi, tum
382 I, XI | quo in libro in hoc maxime admirabar Platonem, quod mihi [in]
383 I, VIII | 31] Quid enim est aut tam admirabile, quam ex infinita multitudine
384 I, II | omnibus rebus quam in dicendo admirabiles exstitissent; nam quocumque
385 II, LXXXIX | facilitatem agnoscimus tuam, tum admiramur istam scientiam et copiam.
386 II, XIV | hercule" inquit Catulus "admirans illud iam mirari desino,
387 III, LVI | et maxima voce legisset, admirantibus omnibus "quanto" inquit "
388 II, LVIII | quem excitata est; vel quod admirantur omnes acumen uno saepe in
389 I, LVII | nimium acumen inluderes et admirarere ingenium Scaevolae qui excogitasset
390 II, III | Crassus surrexit omnesque admirati maiorem aliquam esse causam
391 II, LXXXIV | ingeni et ipsa eloquentia admirationis habet non minus, iucunditatis
392 I, XXXI | audieris, non tam te haec admiraturum, quae dixero, quam existimaturum
393 III, X | intellegamus, hunc posse quod admiremur dicere. Linquamus igitur
394 I, LI | ingenium, oratoris sapientiam admirentur, se esse stultos moleste
395 II, XLIX | nostram converteram, tum admiscere huic generi orationis vehementi
396 III, III | dominatus, sed etiam propter admixtam civium caedem bonorum victoria
397 II, LXIII | error risum movet: quod si admixtum est etiam ambiguum, fit
398 III, XVII | videntur, beati; tantumque eos admoneamus, ut illud, etiam si est
399 II, XX | aliud studium transferat, admonebo;
400 III, LII | vos etsi facitis, tamen admonendos puto, ne quid esse aliud
401 II, XIX | apertam et brevem, recte nos admonent: quod haec narrationis magis
402 II, LXXXVII | quae sub aspectum veniunt, [admonetur memoria nostra atque excitatur;]
403 II, XV | praecepta, consolationes, admonita, quae tractanda sunt omnia
404 II, XLII | Catule: non hercule mihi nisi admonito venisset in mentem; ut possis
405 III, V | Iulius "imusne sessum? Etsi admonitum venimus te, non flagitatum."
406 II, LXXXVI | sepeliendi fuisse; hac tum re admonitus invenisse fertur ordinem
407 III, XII | te, si qui me forte locus admonuerit, commonebo. ~
408 II, XLV | exardescendum est, quae nisi admoto igni ignem concipere possit,
409 II, LXXXII | maximaque pars orationis admovenda est ad animorum motus non
410 II, XXXVI | hominibus pollicerentur, non admovere aurem et, si palam audire
411 I, XIV | cognitione et prudentia; num admoveri possit oratio ad sensus
412 III, XL | ratione est, ad sensus ipsos admovetur, maxime oculorum, qui est
413 III, I | quasi quasdam verborum faces admovisset, non tulit ille et graviter
414 II, LXX | iniquus est"; cum esset admurmuratum, "ah," inquit "P. C., non
415 II, LI | in nugis aut convellere adoriamur ea, quae non possint commoveri.
416 I, LIX | gestus subito sumi et aliunde adripi non potest, iuris utilitas
417 II, LIII | simul atque positum est, adripitur alterumque et tertium poscitur,
418 I, XXXIV | quemcumque patremfamilias adripuissetis ex aliquo circulo, eadem
419 I, LVII | M'. Curi defendisti, non adripuisti patrocinium aequitatis et
420 II, VII | 30] Hic postea quam adriserunt, "res mihi videtur esse"
421 II, XXXVIII | consilium, superbum; suum, adrogans; utendum igitur fuit consilio
422 II, XVIII | hercule iniuria; quid enim aut adrogantius aut loquacius fieri potuit
423 I, LVI | iam consularis Ser. Galba adsectaretur, quod Crassi filiam Gaio
424 I, XXII | rebus, Crasse, loquerere, adsecuti sumus, de reliquo iam nostra
425 II, LXXXIX | copiam. Equidem etiam hoc me adsecutum puto, quod magno sum levatus
426 II, LV | libri - "in Tiburti forte adsedimus ego et Marcus filius." "
427 I, XXII | impudentiam, qui cum in schola adsedissent, ex magna hominum frequentia
428 II, LXIX | movisse putaret, postquam adsedit, rogavit hunc videreturne
429 I, XXVI | 122] Hic omnes adsensi significare inter sese et
430 I, XLIX | dicenti maximis sit de rebus adsensus. M. vero Scaurus, quem non
431 II, XXVIII | dicam enim non reverens adsentandi suspicionem - neminem esse
432 III, XXIX | ut rex et tyrannus, ut adsentator et amicus; alter, cum quid
433 II, XXX | monenti, Crasse, libenter adsentiemur, ut singularum causarum
434 I, XXIV | Tum Antonius vehementer se adsentiri Crasso dixit, quod neque
435 I, XXIX | quaerimus, (ut ne plus nos adsequamur, quam quantulum tu in dicendo
436 II, XXXV | haec nihil est quod non adsequatur: causa ut penitus, quod
437 I, XXXIV | explicarem, quibus lectis hoc adsequebar, ut, cum ea, quae legeram
438 III, XLIII | aequabiliter fluentem; id adsequemini, si verba extrema cum consequentibus
439 II, XXII | quos tamen habuit ille, non adsequitur, oris pravitatem et verborum
440 II, XXIV | quae maior est, contemnunt, adsequuntur etiam illam, quam magis
441 I, XXXIII | vincit, hanc ipsam profecto adsidua ac diligens scriptura superabit.
442 I, XII | fatebor equidem in his magis adsidue versari hanc nostram dictionem,
443 II, XXXVIII | velim, his potius tradam adsiduis uno opere eandem incudem
444 II, XXXV | cogitatione, vigilantia, adsiduitate, labore; complectar uno
445 III, XV | 58] Sed ut homines labore adsiduo et cotidiano adsueti, cum
446 II, LIII | producti esse debent. Nam neque adsiliendum statim est ad genus illud
447 III, XVIII | committere, cui nemo illorum, qui adsint, sanus, nemo civis, nemo
448 III, X | praeclare locuti; quorum sermone adsuefacti qui erunt, ne cupientes
449 III, XV | labore adsiduo et cotidiano adsueti, cum tempestatis causa opere
450 II, XVI | civitatis, de hominum moribus, adsumamus eam quoque partem, sed ita,
451 I, XXIX | nobis, quid praeterea esse adsumendum putes?" ~
452 II, XVII | ex eo, quod didicisset, adsumeret; deduxisti enim totum hominem
453 I, XII | scientia est nulla, sibi adsumet; hoc enim est proprium oratoris,
454 II, XXXVIII | sumi vi atque natura aut adsumi foris? [Ex] sua vi, cum
455 I, XXXVII | posse, nisi dicendi copiam adsumpsisset - quod quidem hic, qui mecum
456 II, X | in alia arte faciat, eum adsumpto aliunde uti bono, non proprio
457 I, XLII | quod sibi totum philosophi adsumunt, quae rem dissolutam divulsamque
458 II, XL | 173] Foris autem adsumuntur ea, quae non sua vi, sed
459 III, IX | 34] Quod si in nobis, qui adsumus, tantae dissimilitudines
460 III, LVIII | iterum Thyestes Atreum adtrectatum advenit, iterum iam adgreditur
461 I, XXII | est enim apud M. Pisonem adulescentem [iam] huic studio deditum,
462 I, II | quoniam, quae pueris aut adulescentulis nobis ex commentariolis
463 II, XXI | primum in causa parvula adulescentulum audivi voce et forma et
464 II, LXVIII | qualem existimas, qui in adulterio deprehenditur?" "Tardum!"
465 I, LVIII | nostra patria peregrini atque advenae esse videamur?
466 III, LVIII | Thyestes Atreum adtrectatum advenit, iterum iam adgreditur me
467 I, XLV | vires, quod fere iam tempus adventat, deficere coepissent, ista
468 III, XXXIII | doctrinam transmarinam atque adventiciam defuit? Num, quia ius civile
469 II, III | aliquam esse causam eorum adventus suspicati sunt.
470 II, LXXXIII | vitanda est acclamatio adversa populi, quae aut orationis
471 II, XLIV | stantem inclinare, sed etiam adversantem ac repugnantem, ut imperator
472 II, XXXVII | qui res iudicent, oratori adversariam esse arbitror, imminuit
473 I, XXXVI | omni molestia stultitia adversarii liberaretur?"
474 II, LXXIV | ille sequitur: "occidit." "Adversariumne?" "Immo vero" aiunt "se
475 II, XXVIII | et iudicibus cicatrices adversas senis imperatoris ostendere?
476 II, LXXXV | tulisse casus sapienter adversos, non fractum esse fortuna,
477 | adversus
478 I, XXVI | Equidem et in vobis animum advertere soleo et in me ipso saepissime
479 II, LXXIV | lacessatur; orat reus, urgent advocati, ut invehamur, ut male dicamus,
480 II, XLVII | conlegam mendarem atque ipsum advocatum ad communem imperatorum
481 II, LXX | testamento possederat, sederetque advocatus reo Bestiae, cum funus quoddam
482 I, XXXVIII | Fufius autem, simul atque aedificari coeptum est in quadam parte
483 III, XXXVII | 152] Sed quid ipse aedificet orator et in quo adiungat
484 III, XLII | aut ex parte totum, ut pro aedificiis cum parietes aut tecta dicimus;
485 I, XIII | Marcellus hic noster, qui [nunc aedilis curulis est et] profecto,
486 III, XXIV | est ad annum; ut ego in aedilitate laboravi, quod cotidianis
487 I, LVI | Equidem hoc saepe audivi: cum aedilitatem P. Crassus peteret eumque
488 I, XXXVII | laborantibus succurrat, aegris medeatur, adflictos excitet,
489 II, XLIV | diligenti, priusquam conetur aegro adhibere medicinam, non
490 I, LVI | fratris sui libris et in Sex. Aeli commentariis scriptum protulisse
491 I, XLIII | delectatio; nam, sive quem haec Aeliana studia delectant, plurima
492 I, LXII | me hodie venturum esse L. Aelio; libenter audirem Antonium";
493 II, LXVII | annalibus suis Africanum hunc Aemilianum dicit fuisse egregium et
494 II, LXIX | ergo?" inquit Scaurus; "Aemilius fecit, plectitur Rutilius." ~
495 III, XLII | fiunt ea, quae dicuntur aenigmata; non est autem in verbo
496 II, XIII | tractu orationis leni et aequabili perpolivit illud opus; sed
497 II, LXXXV | quid cum fide, quid cum aequabilitate, quid cum eius modi aliquo
498 II, LII | intolerantius se iactant et aequabilitatem communis iuris praestantia
499 I, XLII | in rebus causisque civium aequabilitatis conservatio.
500 I, XXV | enim non videt C. Coelio, aequali meo, magno honori fuisse,
501 III, XLVIII | nullus est; distinctio et aequalium aut saepe variorum intervallorum
|