Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Marcus Tullius Cicero
De oratore

IntraText - Concordances

(Hapax - words occurring once)


266-aequa | aequi-benig | besti-conce | conch-dandu | dantu-disse | dissi-exist | exit-gnati | gorgi-ingen | ingra-levar | levat-multa | multi-parti | partu-poste | postl-recep | reces-sensi | sensu-teneb | tenen-vocab | vocam-zeuxi

     Liber, Caput
502 I, XXXI | iudiciis uteremur, in quibus aequitas quaereretur; alios in deliberationibus, 503 I, LVII | causis alias scriptum, alias aequitatem defendere docentur. 504 I, LVII | non adripuisti patrocinium aequitatis et defensionem testamentorum 505 I, VII | pedibus certe concedi est aequius." 506 III, XXIX | de aequo aut iniquo, ut aequumne sit ulcisci iniurias etiam 507 II, XL | sunt orta de causis: "si aerari copiis et ad belli adiumenta 508 II, LXVI | mirari; is enim, qui te ex aerariis exemit, lustrum condidit 509 III, LVI | mihi melius etiam illud ab Aeschine dictum videri solet; qui 510 III, VII | dissimiles, quam apud Graecos Aeschylus, Sophocles, Euripides, quamquam 511 I, LXI | res ipsa atque causa; at Aesopum, si paulum inrauserit, explodi. 512 I, LIV | non esset, quasi poenae aestimatio; et sententia cum iudicibus 513 I, LIV | interrogabatur reus, quam [quasi aestimationem] commeruisse se maxime confiteretur. 514 III, XXXVIII | exsistunt turbines, fervit aestu pelagus: omnia fere, quo 515 III, XXXVI | repente te quasi quidam aestus ingeni tui procul a terra 516 I, XIII | civium generatim in ordines aetatesque discriptorum dicant vel 517 I, II | nulli, vix autem singulis aetatibus singuli tolerabiles oratores 518 I, IV | miretur ex omni memoria aetatum, temporum, civitatum tam 519 I, XXVII | quid reprehensum est, aut aeterna in eo aut certe diuturna 520 III, V | careant, vim suam atque aeternitatem conservare possint. ~ 521 III, LXI | in senatu causam defendit Africae nuperque etiam magis, cum 522 I, XLVIII | dicerem, utererque exemplis Africanorum et Maximorum, Epaminondam 523 II, LXXI | Fabricios mihi auctores et Africanos, Maximos, Catones, Lepidos 524 III, XLII | horrida terra tumultu; [pro Afris est sumpta Africa,] neque 525 II, XC | umquam diutius quam quaestor afuerim? Sed tamen audivi, ut heri 526 II, XLVII | tum sunt habita, si dolor afuisset meus, non modo non miserabilis, 527 III, XII | adrisisset ipse Sulpicius, "sic agam vobiscum" inquit Crassus " 528 II, XXIV | adversari causam, ut ille agat suam et quicquid de sua 529 II, LXXVIII | penitus ex ea causa quae [tum] agatur, effloruisse. ~ 530 I, LII | senatum, cuius tum causam agebas, ausus es dicere? 531 II, XLVIII | apud quos tum iudices causa agebatur, ad Q. Caepionis odium, 532 II, XLIII | facta et vitam eorum, qui agent causas, et eorum, pro quibus, 533 II, LXXXVII | intervallis; imaginibus autem agentibus, acribus, insignitis, quae 534 III, XXXIV | omnis Graeciae? Aut Xenophon Agesilaum? Aut Philolaus Archytam 535 II, LXXXIV | Themistocles, Aristides, Agesilaus, Epaminondas? Philippus, 536 II, XLI | iudicare, neque enim nunc id agimus, ut artem aliquam dicendi 537 II, LVI | si eius stultitia poterit agitari; in testem stultum, cupidum, 538 III, XXIII | delectatione vestiges. Ita fit, ut agitatio rerum sit infinita, cognitio 539 II, XC | homini censorio conveniat." "Agite vero" [ille] inquit "ut 540 III, VII | dissimillimique tamen inter se Zeuxis, Aglaophon, Apelles, neque eorum quisquam 541 I, XXXIV | exercitatione et umbratili medium in agmen, in pulverem, in clamorem, 542 I, XLVIII | exercitu, de castris, de agminibus, de signorum conlationibus, 543 I, LVII | petit? Nemo; quia constat agnascendo rumpi testamentum; ergo 544 I, XXXVIII | tutelarum, gentilitatum, agnationum, adluvionum, circumluvionum, 545 II, LXXXIX | humanitatem et facilitatem agnoscimus tuam, tum admiramur istam 546 III, XXXVIII | tamquam in suo positum si agnoscitur, delectat, si simile nihil 547 III, LIX | isdem notis et in aliis agnoscunt et in se ipsi indicant. ~ 548 III, LXI | nam a principio clamare agreste quiddam est), et idem illud 549 I, XXV | motuque corporis vasti atque agrestes, ut, etiam si ingeniis atque 550 III, XI | gravitate linguae sonoque vocis agresti et illud, quod loquitur, 551 I, VIII | locum congregare aut a fera agrestique vita ad hunc humanum cultum 552 I, LVIII | mandandum aliquid procuratori de agri cultum aut imperandum vilico 553 II, IX | enim si de rusticis rebus agricola quispiam aut etiam, id quod 554 II, LXX | senatu, cum ageretur de agris publicis et de lege Thoria 555 II, LXX | qui a pecore eius depasci agros publicos dicerent, "non 556 II, LXX | cum esset admurmuratum, "ah," inquit "P. C., non ego 557 II, LXVI | inquit Antonius "possum tuos Aiaces Oileos nominare." Est etiam 558 III, XXIV | quo, ut nescio quos dicere aiebant, acui ingenia adulescentium 559 I, XXXVI | sapientia ac tuis auribus." "Ain tu?" inquit ille: "si de 560 I, IX | praeclara gubernatrice, ut ais, civitatum eloquentia rem 561 I, XL | ignorantem erectum et celsum, alacri et prompto ore atque vultu, 562 III, LVIII | ferebat cum simulabat se sibi alacriter dare, tum ad te ludibunda 563 II, LV | Deinde ex libro secundo: "in Albano eramus ego et Marcus filius." " 564 II, LXX | errantis; ut cum obiurgavit Albium Granius quod, cum eius tabulis 565 II, LXX | eius tabulis quiddam ab Albucio probatum videretur, et valde 566 III, XLIII | vermiculato. Quae cum dixisset in Albucium inludens, ne a me quidem 567 III, XLIII | vellem, melius aliquanto quam Albucius: verum in me quidem lusit 568 II, XII | maximus referebatque in album et proponebat tabulam domi, 569 II, LVII | dicat ipse, ut ambrosia alendus esse videatur. Verum te, 570 II, LXXXIV | Epaminondas? Philippus, Alexander aliique laudantur; nostrae 571 II, XIV | Aristotele Callisthenes, comes Alexandri, scripsit historiam, et 572 III, XXXV | regem Philippum, qui hunc Alexandro filio doctorem accierit, 573 II, LXX | est familiaris "sapiens si algebis, tremes" et alia permulta. ~ 574 II, LXXVIII | dicendo non extrinsecus alicunde quaerenda, sed ex ipsis 575 II, XLVII | dicendo neque actor sim alienae personae, sed auctor meae, 576 I, X | consertum uocarent, quod in alienas possessiones tam temere 577 II, XLIX | posse, quam si is, qui saepe alienissimis a me, sed meis tamen civibus 578 II, XLVI | rebus adducti, etiam cum alienissimos defendimus, tamen eos alienos, 579 II, XVII | rei dominus futurus est, alienus atque iratus aut etiam amicus 580 III, XXXIV | impulit, instruxit, armavit. Aliisne igitur artibus hunc Dionem 581 II, XLI | concludere, relinquere alias alioque transire; saepe non proponere 582 III, L | solitus est versus hexametros aliosque variis modis atque numeris 583 II, LXXXVI | te cognitum iam artificem aliquandoque evolutum illis integumentis 584 III, XXI | tamquam puerilis delicias aliquas depingere; nosque ipsi hac 585 III, XIII | cognitio ac ratio litterarum alit aut consuetudo sermonis 586 II, LXXVIII | audit, permulcere atque allicere debet; 587 III, XLVII | similitudinem versus incidamus. "Altae sunt geminae, quibus." Hi 588 III, XXIV | inquit "tam longa et tam alte repetita oratio? Hae duae 589 III, XXIV | eloquentiae cumulandae, quarum altem dici postulat ornate, altera 590 I, XL | provincia reliquisset, Romae alteram duxisset neque nuntium priori 591 II, LXIII | tum est venustum, cum in altercatione arripitur ab adversario 592 III, L | aut chorios aut heroos aut alternos esse oportebit aut in paeane 593 II, LIII | atque positum est, adripitur alterumque et tertium poscitur, ita 594 II, VII | ego contra Crassum, cum alterutri necesse sit falsum dicere, 595 III, XXVIII | civilem orationem in horum alterutro genere versari: aut de finita 596 III, XXXVI | terra abripuit atque in altum a conspectu paene omnium 597 II, XXVIII | fingo, ut institui, crearo, alvero, confirmaro, tradam eum 598 II, LXIX | suspendisse se de ficu, "amabo te," inquit "da mihi ex 599 I, LV | Scaevolae te dedisti, quem omnes amare meritissimo pro eius eximia 600 II, XL | familiariter: quid si ipse amasset? Quid hic mihi faciet patri?" 601 II, XXIV | enim, quod inter homines ambigatur, sive ex crimine causa constat, 602 II, LXII | 253] Ambigua sunt in primis acuta atque 603 II, XXVI | causis, quae propter scriptum ambiguntur, relinquatur, si est scriptum 604 II, XXVI | 111] Ambiguorum autem cum plura genera sunt, 605 II, II | viderint, eorum, quibus ambo illi oratores cogniti sint, 606 II, LVII | praesertim cum ita dicat ipse, ut ambrosia alendus esse videatur. Verum 607 II, V | porticus haec ipsa, ubi nunc ambulamus, et palaestra et tot locis 608 I, LVIII | difficillima sit, ita subnixi ambulant, deinde etiam tu ipse videris, 609 III, XXXIII | etiam vidimus transverso ambulantem foro; quod erat insigne 610 III, XXXIII | copiam; ad quos olim et ita ambulantis et in solio sedentis domi 611 I, VII | natu satis quiessent et in ambulationem ventum esset, [dicebat] 612 III, XXX | neque Tusculani atque huius ambulationis antemeridianae aut nostrae 613 I, LVII | aliquem invenire; a quo cum amentatas hastas acceperit, ipse eas 614 II, LXXI | Pyrgensi equum ademisset amicique [cum] vociferarentur et 615 II, III | ut ipsorum usus ferebat, amicissime consalutassent: "quid vos 616 II, XC | reliquisti? Dicam enim vere, amicissimi homines, quod sentio: saepe 617 I, XIV | Asclepiades, is quo nos medico amicoque usi sumus tum eloquentia 618 II, XXII | Nihil est facilius, quam amictum imitari alicuius aut statum 619 III, XXXII | quem haberet, pallium, quo amictus, soccos, quibus indutus 620 II, LIX | esset cum eo Tarracinae de amicula rixatus: salsa, ac tamen 621 II, LX | vestrum Granium aut Vargulam amicum meum? Non me hercule in 622 II, XXVIII | Caepionis odio, qui exercitum amiserat, neque reprimi potuisse 623 II, XI | sapienter caruisse; si amiserit, moderate tulisse; deinde, 624 I, XL | postliminio redisset et amisisset hanc civitatem. 625 II, XXII | ut ille, qui nunc etiam, amissa voce, furit in re publica, 626 III, XXVIII | iudicio, vi denique recuperare amissam possessionem, sed ut [iure 627 I, LIII | orationis tuae. Nunc talis vir amissus est, dum causa ita dicitur, 628 II, XXIV | saepe obscuriores - videmus amitti. 629 II, LXII | quod mutatis verbis salem amittit, in verbis habet omnem leporem. ~ 630 III, XLVIII | distinguuntur, notare possumus, in amni praecipitante non possumus. 631 II, LXVII | cur ab eo notaretur, "non amo" inquit "nimium diligentis." 632 II, LXXI | Pomptinum deverteris, neque amoenum neque salubrem locum, censeo, 633 II, LI | agemus, oratione molienda, amor odium iracundia, invidia 634 I, XXX | studium et ardorem quendam amoris? sine quo cum in vita nihil 635 I, LXI | studiis, quamvis ea sint ampla atque praeclara, in hoc 636 II, LXXII | ut, boni quod habeam, id amplectar, exornem, exaggerem, ibi 637 I, XXIV | Crasso dixit, quod neque ita amplecteretur artem, ut ei solerent, qui 638 III, IX | sunt aut fuerunt oratores, amplecti voluerimus, nonne fore ut, 639 III, XVII | voluptatem tuentur, quam amplexari volunt. Fuerunt etiam alia 640 III, VI | illud certe tamen, quod amplexi sumus, quod profitemur, 641 I, LV | Crasse, tam vehementer amplexus es, video quid egeris; tum, 642 I, XXXI | quae pro nobis essent, amplificanda et augenda, quaeque essent 643 III, XXVII | enim ad exaggerandam et amplificandam orationem accommodatius, 644 III, LIII | id, quod exponitur, et ad amplificandum; ut eis, qui audient, illud, 645 III, XXVI | autem laus eloquentiae est amplificare rem ornando, quod valet 646 I, LI | optabilia videntur, dicendo amplificat atque ornat; neque vult 647 III, XXVII | hoc, quod postremum dixi, amplificatio potest plurimum, eaque una 648 III, XXVII | peccatorum acrem quandam cum amplificatione incusationem aut querelam, 649 I, IV | praemiis ad perdiscendum amplioribus commoveri. Atque ut omittam 650 I, XL | iam plura exempla causarum amplissimarum, quae sunt innumerabilia: 651 I, LII | concessisset, clarissimo viro et amplissimo et principi civitatis, ut 652 I, XLV | in nostra civitate contra amplissimus quisque et clarissimus vir, 653 III, II | laude floruit quam fructu amplitudinis aut rei publicae dignitate; 654 II, XXXVIII | est, sic: "si maiestas est amplitudo ac dignitas civitatis, is 655 II, XXI | adulescente, unde aliquid amputem; non enim potest in eo sucus 656 I, XV | videbitur circumcidat atque amputet, tamen illud tenebo, si, 657 II, LXVII | Scaevola vola Septumuleio illi Anagnino, cui pro C. Gracchi capite 658 III, XLVII | heroum nos [dactylici et anapaesti spondi pedem] invitat: in 659 III, XLVIII | usitatus versus efficitur, post anapaestus, procerior quidam numerus, 660 II, XXVIII | 125] Potuit hic locus tam anceps, tam inauditus, tam lubricus, 661 II, LXVIII | ab ostio quaerenti Ennium ancilla dixisset domi non esse, 662 II, LXVIII | impudens: ego cum te quaererem ancillae tuae credidi te domi non 663 I, LV | scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque adiunxisti. ~ 664 III, XVI | aut in re publica propter ancipitem, quae non potest esse seiuncta, 665 II, XLIV | equidem cum adgredior in ancipiti causa et gravi ad animos 666 I, XIII | ego, ut de his rebus in angulis consumendi oti causa disserant, 667 I, LXI | cum spiritus eius esset angustior, tantum continenda anima 668 II, XIV | nullum intellego; ita sunt angustis et concisis disputationibus 669 III, XXX | Antonius atque a minutis angustisque concertationibus ad omnem 670 III, XLI | tempestatis"; nolo esse verbum angustius id, quod translatum sit, 671 III, XI | exire, nolo inflata et quasi anhelata gravius. Nam de voce nondum 672 I, XXIII | hominibus callidis ac peritis animadversa ac notata, verbis definita, 673 II, XXXIV | totum est sive artis sive animadversionis sive consuetudinis nosse 674 II, LXI | 251] Atque hoc etiam animadvertendum est, non esse omnia ridicula 675 II, VIII | est dubium quin, si quis animadverterit, quid sit, qua re alii melius 676 III, LVIII | ausu's ... et ecquis hoc animadvortet? Vincite ... et Atreus fere 677 III, XLVI | atque interpuncta verborum animae interclusio atque angustiae 678 III, XLV | hominum vel etiam ceterarum animantium formam et figuram. Nullam 679 II, LI | dicendi faces neque ita animatis hominibus, ut nihil ad eorum 680 I, LI | oratione, summum illud bonum in animone sit an in corpore, virtute 681 II, XLIII | improbari adversariorum, animosque eorum, apud quos agetur, 682 II, LXV | olim Rusca cum legem ferret annalem, dissuasor M. Servilius " 683 II, XII | cognoscendi, eique etiam nunc annales maximi nominantur. 684 II, LXVII | In hoc genere Fannius in annalibus suis Africanum hunc Aemilianum 685 II, XII | historia nihil aliud nisi annalium confectio, cuius rei memoriaeque 686 III, LVIII | ingredi? Domum paternamne? Anne ad Peliae filias? et illa 687 I, LVIII | putatio ac vitium, quo tempore anni aut quo modo ea fiant omnino 688 II, XXI | eum, qui tum erat et qui anno ante fuerat. Omnino in illud 689 II, XII | maximum res omnis singulorum annorum mandabat litteris pontifex 690 III, XX | publicas causas accesserim annosque natus unum et viginti nobilissimum 691 III, XXIV | Caesar, faciendum est ad annum; ut ego in aedilitate laboravi, 692 I, XXXIII | ea re, de qua scribimus, anquirentibus nobis omnique acie ingeni 693 III, XXIX | quid quamque rem sequatur, anquiritur, ut illud, sitne aliquando 694 I, VIII | in hoc hominibus ipsis antecellat? Vt vero iam ad illa summa 695 II, I | genere prudentiam Graecis anteferre; Antonius autem probabiliorem 696 III, XXX | atque huius ambulationis antemeridianae aut nostrae posmeridianae 697 III, VI | die dixi et aliquot locis antemeridiano sermone significavit Antonius, 698 III, XLVI | prora, quam puppis, quam antennae, quam vela, quam mali? Quae 699 III, LIII | ad hilaritatem impulsio, anteoccupatio; tum duo illa, quae maxime 700 I, XIII | necesse est fuisse prudentis, anteponant in hoc genere et Ser. Galbae 701 I, II | magnitudine metiri velit, non anteponat oratori imperatorem? Quis 702 I, XLIII | eis, qui peritissimi sunt, anteponatur? 703 I, LIII | exsilium fuisse vel mortem anteponendam. 704 III, XXIV | exstiterint, etiam Graecis erunt anteponendi. ~ 705 I, VIII | non aequalibus suis solum anteponerentur, sed cum maioribus natu 706 I, XLIV | sapientissimus vir immortalitati anteponeret, quo amore tandem inflammati 707 I, LVII | tu omnibus bibliothecis anteponis, sed in magistri carmine 708 I, XLIV | omnibus et maxime Graecis antepono. His ego de causis dixeram, 709 II, V | ut ipsi ferunt, utilitati anteponunt. 710 II, XVIII | Karthagine expulsus Ephesum ad Antiochum venisset exsul proque eo, 711 II, LIX | imitatio senis: "tibi ego, Antipho, has sero", inquit; seniumst, 712 III, XXXVIII | loco positis grandior atque antiquior oratio saepe videri solet. 713 III, XXV | delectant; cum eidem nos in antiquis tabulis illo ipso horrido 714 II, XXII | 93] Antiquissimi fere sunt, quorum quidem 715 I, XXXVI | reprimerentur, de historia, de antiquitate, de administratione rei 716 III, XLIV | instituisse fertur, ut inconditam antiquorum dicendi consuetudinem delectationis 717 I, XLVI | qui primum sit eius artis antistes, cuius cum ipsa natura magnam 718 III, XVII | nomen obtinuit, deinde ab Antisthene, qui patientiam et duritiam 719 II, LXXI | ut censor Lepidus, cum M. Antistio Pyrgensi equum ademisset 720 III, XXXII | dicerentur, se tenere sed anulum, quem haberet, pallium, 721 II, LV | quid sedes? Quid illam anum patri nuntiare vis tuo? 722 II, LV | in eadem causa efferretur anus Iunia. Pro di immortales, 723 III, VII | inter se Zeuxis, Aglaophon, Apelles, neque eorum quisquam est, 724 II, XXX | pueris tradere, relinquamus, aperiamus autem capita ea, unde omnis 725 I, XVIII | rebus loquebatur, non quo aperiret sententiam suam; hic enim 726 II, XIX | similis narratio sit, ut aperta, ut brevis; post autem dividere 727 II, LXXV | argumentis si quid posueris aut aperte falsum aut ei, quod dixeris 728 II, LXXX | actum sit exponas, et multo apertius ad intellegendum est, si 729 II, LVI | Iuli, [ullam] negares, aperuisti quiddam, quod praecipiendum 730 I, XLV | Ennium dicat ille Pythius Apollo, se esse eum, unde sibi, 731 I, XVII | doctore istius disciplinae Apollonio ea, quae a Panaetio acceperam, 732 I, XXVIII | illum doctorem, Alabandensem Apollonium, qui cum mercede doceret, 733 I, XXVIII | denique non decet, hunc, ut Apollonius iubebat, ad id, quod facere 734 II, LXVI | ascribamus etiam narrationes apologorum. 735 II, LXXXVII | Omnem descriptum verborum apparatum? Ita audire vel eum, unde 736 III, XXXI | facile suppeditat omnis apparatus ornatusque dicendi; 737 II, LXXII | recedam, non ut me id fugere appareat, sed ut totum bono illo 738 II, LXXVIII | defensione deprompta, et apparebit ea non modo non esse communia 739 III, L | postrema plerique: quae quoniam apparent et intelleguntur, varianda 740 I, XIX | huius modi nugis - sic enim appellabat - referti essent eorum libri, 741 II, LXXX | breviter iubent, si brevitas appellanda est, cum verbum nullum redundat, 742 II, XXV | quaeritur, cum quo verbo quid appellandum sit, contenditur; ut mihi 743 II, XLVII | cumque ego illum crebro appellans conlegam mendarem atque 744 III, XVI | agerent, docerent, cum nomine appellarentur uno, quod omnis rerum optimarum 745 II, XXXVIII | verbo Graeco dialektiken appellaret? In hac arte, si modo est 746 III, XXXII | disertior Socrates et, ut tu appellas, copiosior et melior orator - 747 II, LXVII | egregium et Graeco eum verbo appellat eirona; sed, uti ei ferunt, 748 III, XXVIII | Graecis politici philosophi appellati universarum rerum publicarum 749 I, XLV | iuris civilis scientiam sic appellatus a summo poeta est:~egregie 750 II, XXXIV | ad illos, quos saepe iam appellavi, locos, ex quibus omnia 751 I, LVI | tristem Galba vidit, nomine appellavit quaesivitque, qua de re 752 II, XXXV | quam licet, si volumus, appellemus artem, tertium diligentia, 753 II, IV | quo modo Graeci ineptum appellent, non reperies. Omnium autem 754 III, XXXV | orationisque tradat, per me appellet oratorem licet; sive hunc 755 I, XLIX | et persequi, nomine hoc appelletur. 756 III, XIX | 69] Haec autem, ut ex Appennino fluminum, sic ex communi 757 II, XXXI | de luxurie, quod alieni appetens, de avaritia, quod seditiosus, 758 II, XLIII | pietatis, grati animi, non appetentis, non avidi signa proferre 759 III, XXXII | praeclarissimis artibus appetierint, qui ne sordidiores quidem 760 II, LXX | innumerabilia sunt exempla, vel Appi maioris illius, qui in senatu, 761 II, LX | dicacem et me hercule est, Appius, sed non numquam in hoc 762 I, XXXVIII | mortuus, nonne in ea causa ius applicationis obscurum sane et ignotum 763 II, XIII | historiam scribendam maxime se applicaverunt: namque et Herodotum illum, 764 I, XXXVIII | ad aliquem quasi patronum applicavisset, intestatoque esset mortuus, 765 III, XVI | disputationibus alius aliud apprehenderat, proseminatae sunt quasi 766 II, XXXVII | tuam mentem ad philosophiam appulisti, quam haec civitas aspernata 767 III, LII | versantur, <sic verbis quidem ad aptam compositionem et decentiam, 768 III, XL | rape": est hoc verbum ad id aptatum, quod ante dixerat, "dum 769 II, XXI | corporis et reliquis rebus aptis ad hoc munus, de quo quaerimus, 770 III, VIII | rem explicans propriis aptisque verbis; haeret in causa 771 I, XXII | ad dicendum maxime natum aptumque cognossem, sed me hercule 772 III, XLVI | modum ex utraque tecti parte aqua delaberetur, utilitatem 773 II, LXVII | dius fidius. Et quamdiu ad aquas fuit, numquam est emortuus. ~ 774 II, XLV | diceret et in causa M'. Aquili Gaique Norbani non nullisque 775 II, XLVII | auctor meae, cum mihi M'. Aquilius in civitate retinendus esset, 776 II, XXX | opus est, ut agro non semel arato, sed [novato et] iterato, 777 I, XVI | ornatissimis atque optimis versibus Aratum de caelo stellisque dixisse; 778 I, XIX | viam nosse: caput enim esse arbitrabatur oratoris, ut et ipse eis, 779 I, XXII | ista curasse aut cogitasse arbitramini et non semper inrisisse 780 I, LIX | homines, si ita necesse esse arbitrati essent, oratorem ipsum erudire 781 III, XLV | tantum munus insistemus ut arbitremur nos hanc vim numerose dicendi 782 I, LX | sententia, ut non modo non arbitrer subsidium senectutis in 783 I, XXIII | cognitis atque ab opinionis arbitrio seiunctis scientiaque comprehensis, 784 II, LXIX | inquit "da mihi ex ista arbore quos seram surculos." In 785 III, XLVI | XLVI] Quid in eis arboribus? In quibus non truncus, 786 I, LVIII | sementis ac messis, quid arborum putatio ac vitium, quo tempore 787 II, LXVII | Maximus, cum Tarento amisso arcem tamen Livius retinuisset 788 III, XXI | cognitis, explicare aut hoc Arcesilae modo et Carneadi contra 789 III, XVIII | dicendi pares non fuerunt: Arcesilas primum, qui Polemonem audierat, 790 II, XXVII | nostri a capite quod velimus arcessere et unde omnia manent videre. 791 III, XXIV | exquisitis, undique conlectis, arcessitis, comportatis, ut tibi, Caesar, 792 II, LXIII | est enim cavendum, ne arcessitum dictum putetur - permulta 793 III, XXXVIII | orationi splendoris aliquid arcessunt; quarum ego quid vobis aut 794 III, XXXIII | Num geometriam Euclide aut Archimede, num musicam Damone aut 795 I, XIV | reddidisse, existimandum est architecti potius artificio disertum 796 I, XIV | Neque enim si Philonem illum architectum, qui Atheniensibus armamentarium 797 III, XXXIV | Agesilaum? Aut Philolaus Archytam Tarentinum? Aut ipse Pythagoras 798 II, XLV | ipse inflammatus ad eam et ardens accesserit. ~ 799 II, LIV | sapiente facilius ore in ardente opprimi, quam bona dicta 800 III, II | flagrantem bello Italiam, non ardentem invidia senatum, non sceleris 801 III, XXXII | sociaris; illi nati in litteris ardentesque his studiis, otio vero diffluentes, 802 II, IX | Quis cohortari ad virtutem ardentius, quis a vitiis acrius revocare, 803 II, XLVII | multo magis vi et dolore et ardore animi concitaras, ut ego 804 I, XXX | Cotta, nisi studium et ardorem quendam amoris? sine quo 805 I, LXI | atque ascensu ingrediens arduo. 806 I, XXXV | explicata veste neque proposito argento neque tabulis et signis 807 I, XXXVIII | everterit, in Euxino ponto Argonautarum navem gubernarit. 808 III, XIX | aut negare oportere, quod arguare, aut, si id non possis, 809 III, XIX | eo nomine usurpandum, quo arguatur, aut non ita agi, ut debuerit 810 II, LXXIX | mediis causis dicuntur aut arguendo aut refellendo. 811 II, XXXI | malis civibus, quod a multis arguitur, de genere testium; contraque, 812 II, XXVII | tota in disputatione et in argumentatione oratoris conlocata est; 813 II, LXXXI | orationis, quae ad probandam argumentationem valet; ea autem et confirmationem 814 II, XXXVI | quosdam locos, ex quibus omnis argumenti via non modo ad philosophorum 815 II, LXI | 250] Ex ambiguo dicta vel argutissima putantur, sed non semper 816 II, IV | difficillimis aut non necessariis argutissime disputare. Hoc nos ab istis 817 II, XLIII | appello non eos modo, qui arguuntur, sed omnis, quorum de re 818 II, XXXVIII | ac profluens, sed exile, aridum, concisum ac minutum, quod 819 II, LXXXIV | libri, quibus Themistocles, Aristides, Agesilaus, Epaminondas? 820 III, XVII | primum, deinde Stoici, tum ab Aristippo, quem illae magis voluptariae 821 III, XXXIII | Aristoxeno, num ipsas litteras Aristophane aut Callimacho tractante 822 III, XIX | haec Carneadia aut illa Aristotelia vis comprehendenda est. 823 III, XXI | exstiterit aliquando, qui Aristotelio more de omnibus rebus in 824 III, XXXIII | num musicam Damone aut Aristoxeno, num ipsas litteras Aristophane 825 I, XIV | architectum, qui Atheniensibus armamentarium fecit, constat perdiserte 826 II, XVII | victoria iudicatur; ubi adest armatus adversarius, qui sit et 827 III, XXXIV | patriam impulit, instruxit, armavit. Aliisne igitur artibus 828 II, LXIII | venustum, cum in altercatione arripitur ab adversario verbum et 829 II, LXXXIX | Quae ego sero, quae cursim arripui, quae subsicivis operis, 830 II, LXXXIX | Crasso dicente nemo tam arrogans, qui similiter se umquam 831 II, LXXXIII | excitatur, si aspere, si arroganter, si turpiter, si sordide, 832 II, LIV | rationem quandam conati sunt artemque tradere, sic insulsi exstiterunt, 833 II, LXXXVIII| enim sunt verba, quae quasi articuli conectunt membra orationis, 834 III, XLVIII | atque iucundior, si est articulis membrisque distincta, quam 835 III, XXV | sit, non est singulorum articulorum; in toto spectantur haec 836 I, LX | oratoris similitudinem ab uno artifice sumimus, solet idem Roscius 837 I, XXVIII | Satis est enim in ceteris artificiis percipiendis tantum modo 838 II, VIII | inveniri potest? Quod carmen artificiosa verborum conclusione aptius? 839 I, XLI | nulli fuerunt, qui illa artificiose digesta generatim componerent; 840 III, XLVI | venusta. Linquamus naturam artisque videamus. 841 I, XXVI | dicendi et tota mente atque artubus omnibus contremiscam; adulescentulus 842 III, XLV | brumale signum et inde sensim ascendat in diversam partem; ut luna 843 II, XLVII | senatu, ovantem in Capitolium ascendisse meminissem, hunc cum adflictum, 844 II, XXIV | vetat in murum ascendere; ascendit; hostis reppulit: accusatur. 845 I, LXI | loco, sed inambulans atque ascensu ingrediens arduo. 846 I, XIX | illius prudentiae, quam sibi asciscerent, sed ne hanc quidem ipsam 847 I, XIV | copioseque dixisset; neque vero Asclepiades, is quo nos medico amicoque 848 II, LXVI | Memmio. Et ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum. 849 II, LXVI | compilari quam venire"; ut Asello Africanus obicienti lustrum 850 II, LXIV | ut illud Scipionis, cum Asellus omnis se provincias stipendia 851 II, LXVII | repensum, roganti, ut se in Asiam praefectum duceret "quid 852 III, XI | tamen eruditissimos homines Asiaticos quivis Atheniensis indoctus 853 II, LXVI | quintum pareret mater eius, asinum fuisse parituram." 854 III, XXV | Quae tamen, etiam si primo aspectu nos ceperunt, diutius non 855 I, XLIX | loquacitatem nostram vultu ipso aspectuque conterreat; qui quamquam 856 II, LXXXVII | traderentur; ut res caecas et ab aspectus iudicio remotas conformatio 857 II, LIX | tamen est mendaciunculis aspergendum, sive fingas. Est autem 858 II, LXXXV | fortuna, retinuisse in rebus asperis dignitatem; 859 II, LIII | oratio quam illa, in qua asperitas contentionis oratoris ipsius 860 II, XV | profluens sine hac iudiciali asperitate et sine sententiarum forensibus 861 I, I | redundarent. Sed tamen in his vel asperitatibus rerum vel angustiis temporis 862 II, IX | quis vituperare improbos asperius, quis laudare bonos ornatius, 863 III, XVII | satis faciunt, quam non aspernantur, nec voluptatem tuentur, 864 II, XXXVII | appulisti, quam haec civitas aspernata numquam est; nam et referta 865 III, XVIII | quodam usum lepore dicendi aspernatum esse omne animi sensusque 866 III, XXV | id, quod valde dulce est, aspernatur ac respuit! Quis potione 867 II, XXI | quod erat aetatis. Non sum aspernatus; volo enim se efferat in 868 I, XLIV | natura, ut Ithacam illam in asperrimis saxulis tamquam nidulum 869 I, L | esse ieiuna atque nuda, sed aspersa atque distincta multarum 870 III, LVII | delapsa plura genera, leve asperum, contractum diffusum, continenti 871 I, XXXV | eius vim et incitationem aspexerim, vestigia ingressumque vix 872 I, XXXV | transennam praetereuntes strictim aspeximus, in lucem proferat et suo 873 II, XXXVIII | naturamque viderat, haec quoque aspexit, quae ad dicendi artem, 874 II, LV | quaestum contulisti! Tu lucem aspicere audes? Tu hos intueri? Tu 875 III, XXVI | possidet sedis sacras, incidat, aspiciat, admiretur, stupescat. Quid, 876 I, XXXV | contemplari cum cuperem, vix aspiciendi potestas fuit; itaque nec 877 III, VII | 28] Aspicite nunc eos homines atque intuemini, 878 III, XLVIII | atque facta quodam modo, non astricte, sed remissius numerosam 879 I, XVI | finitimus oratori poeta, numeris astrictior paulo, verborum autem licentia 880 III, XLIV | numero quodam complectatur et astricto et soluto. 881 I, LX | esse facturum. Quod si ille astrictus certa quadam numerorum moderatione 882 III, XLIV | eius Naucrates, numeris astringeret. 883 I, XLII | intervalla, magnitudines; in astrologia caeli conversio, ortus, 884 I, XVI | doctos, hominem ignarum astrologiae ornatissimis atque optimis 885 I, LXI | vis dicendi conceditur, Atheniensem Demosthenem, in quo tantum 886 I, XIX | Disputabant contra diserti homines Athenienses et in re publica causisque 887 III, LVIII | gravitatis: iterum Thyestes Atreum adtrectatum advenit, iterum 888 III, LVIII | animadvortet? Vincite ... et Atreus fere totus. Aliud miseratio 889 II, XLIX | orationis vehementi atque atroci genus illud alterum, de 890 III, III | aut, si qua te fortuna ab atrocitate mortis vindicasset, eadem 891 III, XXVIII | omnino fuerit satius quam attactum deseri; nunc enim inopia 892 III, XIII | quid dicant, nisi admodum attendi, intellego; ita confusa 893 II, LXXVIII | se solere pugnare; neque attendit eos ipsos, unde hoc simile 894 III, L | et media et extrema pars attenditur, qui debilitatur, in quacumque 895 I, XXXV | me hercule" inquit "ipsum attendo: tantus enim cursus verborum 896 II, XXXV | diligentia est; ut adversarium attente audiamus atque ut eius non 897 II, LXXIX | etiam in principiis, quod et attenti tum maxime sunt, cum omnia 898 II, XXXV | invenire; reliqua sunt in cura, attentione animi, cogitatione, vigilantia, 899 III, V | Crassum in acerrima atque attentissima cogitatione posuisse seseque, 900 II, LIV | Byzantii et praeter ceteros Attici excellunt; sed qui eius 901 III, XI | quae quidem ut apud Graecos Atticorum, sic in Latino sermone huius 902 II, XIII | contulerunt; causas omnino numquam attigerunt. ~ 903 I, XVIII | leviter Graecas litteras attigissem, tamen cum pro consule in 904 I, XIX | primoribus quidem labris attigissent. 905 II, XVIII | partem ullius publici muneris attigisset, praecepta de re militari 906 II, LXXXVII | utilitas, quanta vis, quid me attinet dicere? Tenere, quae didiceris 907 II, LXI | mementote, quoscumque locos attingam, unde ridicula ducantur, 908 II, XXXVIII | quippiam, rem illam quod attingat; extrinsecus autem, cum 909 I, XVII | maius illa, quae ego non attingi, accesserint, qualem illum 910 II, XXXVIII | 166] Sin ab eo, quod rem attingit, plures sunt argumentorum 911 II, III | factum existimas, Caesari attribues; si familiarius, utrique 912 III, XLVI | atque angustiae spiritus attulerunt: id inventum ita est suave, 913 II, XXXII | Crassum et ea re multa attulisse, quam ob rem postumo non 914 I, LIV | si mihi calceos Sicyonios attulisses, non uterer, quamvis essent 915 III, XXXVI | disputasse; plus enim aliquanto attulisti, quam tibi erat tributum 916 I, LV | actionum, cantor formularum, auceps syllabarum; sed quia saepe 917 III, XXXII | Namque illos veteres doctores auctoresque dicendi nullum genus disputationis 918 I, XLIV | fontis et capita viderit, et auctoritatis pondere et utilitatis ubertate 919 II, XIV | utilitatem aliquam ad dicendum aucupans horum libros et non nullos 920 II, LXIII | subtilior, attendere et aucupari verba oportebit; in quo, 921 II, VII | hominum et saepe errores aucupetur, ita dicam, si causam putatis 922 III, IX | enim exsultantem verborum audacia reprimebat alterum cunctantem 923 II, LXXI | doctior per te, tum etiam audacior factus iam ad iocandum; 924 III, XXXVIII | aliunde sumas, illae paulo audaciores, quae non inopiam indicant, 925 II, XL | causa nemini et tu semper audax, quid est quod de facinore 926 I, L | possideri volunt, dicere audent, geometriam aut musicam 927 III, LI | quidem nuper vel posse vel audere coepimus, terna aut bina 928 II, XXXVI | si palam audire eos non auderes, ne minueres apud tuos civis 929 II, LV | contulisti! Tu lucem aspicere audes? Tu hos intueri? Tu in foro, [ 930 I, XXXVIII | sine ulla scientia iuris audet accedere? Quae potuit igitur 931 II, LXXV | ego, non quo libenter male audiam, sed quia causam non libenter 932 III, VII | saepe, ut id, quod proximum audias, iucundissimum esse videatur; 933 III, II | sudoremque multum consecutum esse audiebamus; ex quo cum cohorruisset, 934 II, I | novum; nam iam tum ex me audiebas mihi illum ex multis variisque 935 III, VIII | lepos. Quid multa? Istum audiens equidem sic iudicare soleo, 936 II, LXXX | ad reliqua transeunt, ut audientiam fieri sibi non velle videantur. 937 I, XXXII | 144] Audieram etiam quae de orationis 938 II, XVIII | Tum, cum ceteri, qui illum audierant, vehementer essent delectati, 939 II, XXVIII | non et saepe et diligenter audierim; itaque si quid est in me - 940 II, LXXXIII | obiurgatio; tum promissio, si audierint, probaturos; tum deprecatio, 941 II, XXXVI | ille "verum" inquit "ex me audies, Catule: semper ego existimavi 942 II, VII | audite," inquit "hominem enim audietis de schola atque a magistro 943 I, XX | ea non plane tenerent, et audirentur ab eis, quibus non scientia 944 III, XXXIV | ut in eorum mentibus, qui audissent, quasi aculeos quosdam relinqueret. 945 III, LVI | inquit "magis miraremini, si audissetis ipsum!" Ex quo satis significavit, 946 II, XXX | subactio autem est usus, auditio, lectio, litterae. 947 II, XXX | aetas denique adferet, vel auditione et cogitatione, quae studio 948 III, LV | est, non omni causae nec auditori neque personae neque tempori 949 II, XXXVII | se et ab aliis frequenter auditos; quos tu cum haberes auctores, 950 III, XVIII | adfectum senectute multos dies auditum esse dicebat. ~ 951 II, LVI | levem, si facile homines audituri videbuntur. 952 II, LIII | contrariis commotionibus auferenda sunt, ut odio benevolentia, 953 II, LXIV | pater, tanta confidentia? Auferte istam enim superbiam. Nam 954 II, LI | aut inutile sit, id factum augeas, odium creatur; sin, quod 955 III, LIII | qui audient, illud, quod augebimus, quantum efficere oratio 956 II, LXXXII | posteritatis immortalem memoriam augebit, utilitatem ex laude nasci 957 I, XXXI | essent, amplificanda et augenda, quaeque essent pro adversariis, 958 I, XLI | praefuerunt, obtinendae atque augendae potentiae suae causa pervulgari 959 II, LXXXI | concludenda sunt plerumque rebus augendis vel inflammando iudice vel 960 I, XXI | mirabilius et magnificentius augere posset atque ornare quae 961 I, XLVIII | utilitas rei publicae pareretur augereturque, teneret eisque uteretur, 962 I, XXI | 95] ego enim, quantum auguror coniectura quantaque ingenia 963 III, XXXII | non inaurata statua sed aurea statueretur. 964 II, XXXVI | pollicerentur, non admovere aurem et, si palam audire eos 965 II, LX | Ridicule. Sed sedebat iudex L. Aurifex brevior ipse quam testis 966 II, XXXVIII | ad ea probanda, quae non aurificis statera, sed populari quadam 967 I, X | moresque maiorum; quid? Auspicia, quibus ego et tu, Crasse, 968 III, XXVI | esse - ut suavitatem habeat austeram et solidam, non dulcem atque 969 III, XXV | severae! Quibus tamen non modo austeri, sed, si saepius fiunt, 970 II, XXVIII | mores induxit, qui maxime auxit, qui solus effecit. 971 III, XXIX | describitur, ut si quaeratur avari species, seditiosi, gloriosi. 972 II, XL | causis autem rerum sic: "avaritiam si tollere vultis, mater 973 II, LXVI | homo, ut existimabatur, avarus et furax, sed egregie fortis 974 III, LIX | Tauriscum quendam dicit actorem aversum solitum esse dicere, qui 975 II, LXIII | illa "si tu et adversus et aversus impudicus es." 976 I, IX | vel paterno consilio vel avitis armis florentissimam accepissent, 977 III, XVII | molliter et delicate nos avocat a Rostris, a iudiciis, a 978 III, V | enim genus rerum, quod aut avulsum a ceteris per se ipsum constare 979 III, XXXVIII | ut "di genitales," ut "bacarum ubertate incurvescere." 980 II, X | Caecilius, remigem aliquem aut baiulum nobis oratorem descripseras, 981 III, XXI | aut Sex. Pompeius aut duo Balbi aut meus amicus, qui cum 982 I, LXI | industriaque superaret, cumque ita balbus esset, ut eius ipsius artis, 983 III, LIX | hac vulgus, hac denique barbari maxime commoventur: verba 984 I, XXVI | causarum, si haec turba et barbaria forensis dat locum vel vitiosissimis 985 II, XL | ex dissimilitudine: "si barbarorum est in diem vivere, nostra 986 III, XXXV | sibi ait esse tacere, cum barbaros, hic autem, cum Isocratem 987 III, XIX | in inferum hoc, Tuscum et barbarum, scopulosum atque infestum 988 III, III | continentur. Quis enim non iure beatam L. Crassi mortem illam, 989 III, XVII | quoniam sibi ita videntur, beati; tantumque eos admoneamus, 990 II, XXXIII | Scaevolarum et ceterorum beatorum otio concedamus." 991 III, XXXIII | unum aliquid adfert, aut bellicam virtutem aut usum aliquem 992 III, XXXIV | urbanis eodem tempore et bellicis rebus. 993 I, LX | solitudinem. Subsidium enim bellissimum existimo esse senectuti 994 II, LI | hoc loco est ne, quos ob benefacta diligi volemus, eorum laudem 995 II, LXXXIV | hominum et quadam comitate ac beneficentia positae; aliae, quae in 996 II, LI | futurae quam praeteriti benefici commemoratio. 997 I, XXVI | exanimatus sum, ut hoc summum beneficium Q. Maximo debuerim, quod 998 II, LXXIX | quos agetur, ut benevolos beneque existimantis efficiamus, 999 II, LXXIX | autem, apud quos agetur, ut benevolos beneque existimantis efficiamus, 1000 II, LXXXIV | nam clementia, iustitia, benignitas, fides, fortitudo in periculis 1001 II, XXV | possis liberalitatem atque benignitatem ab ambitu atque largitione


266-aequa | aequi-benig | besti-conce | conch-dandu | dantu-disse | dissi-exist | exit-gnati | gorgi-ingen | ingra-levar | levat-multa | multi-parti | partu-poste | postl-recep | reces-sensi | sensu-teneb | tenen-vocab | vocam-zeuxi

Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License