266-aequa | aequi-benig | besti-conce | conch-dandu | dantu-disse | dissi-exist | exit-gnati | gorgi-ingen | ingra-levar | levat-multa | multi-parti | partu-poste | postl-recep | reces-sensi | sensu-teneb | tenen-vocab | vocam-zeuxi
Liber, Caput
502 I, XXXI | iudiciis uteremur, in quibus aequitas quaereretur; alios in deliberationibus,
503 I, LVII | causis alias scriptum, alias aequitatem defendere docentur.
504 I, LVII | non adripuisti patrocinium aequitatis et defensionem testamentorum
505 I, VII | pedibus certe concedi est aequius."
506 III, XXIX | de aequo aut iniquo, ut aequumne sit ulcisci iniurias etiam
507 II, XL | sunt orta de causis: "si aerari copiis et ad belli adiumenta
508 II, LXVI | mirari; is enim, qui te ex aerariis exemit, lustrum condidit
509 III, LVI | mihi melius etiam illud ab Aeschine dictum videri solet; qui
510 III, VII | dissimiles, quam apud Graecos Aeschylus, Sophocles, Euripides, quamquam
511 I, LXI | res ipsa atque causa; at Aesopum, si paulum inrauserit, explodi.
512 I, LIV | non esset, quasi poenae aestimatio; et sententia cum iudicibus
513 I, LIV | interrogabatur reus, quam [quasi aestimationem] commeruisse se maxime confiteretur.
514 III, XXXVIII | exsistunt turbines, fervit aestu pelagus: omnia fere, quo
515 III, XXXVI | repente te quasi quidam aestus ingeni tui procul a terra
516 I, XIII | civium generatim in ordines aetatesque discriptorum dicant vel
517 I, II | nulli, vix autem singulis aetatibus singuli tolerabiles oratores
518 I, IV | miretur ex omni memoria aetatum, temporum, civitatum tam
519 I, XXVII | quid reprehensum est, aut aeterna in eo aut certe diuturna
520 III, V | careant, vim suam atque aeternitatem conservare possint. ~
521 III, LXI | in senatu causam defendit Africae nuperque etiam magis, cum
522 I, XLVIII | dicerem, utererque exemplis Africanorum et Maximorum, Epaminondam
523 II, LXXI | Fabricios mihi auctores et Africanos, Maximos, Catones, Lepidos
524 III, XLII | horrida terra tumultu; [pro Afris est sumpta Africa,] neque
525 II, XC | umquam diutius quam quaestor afuerim? Sed tamen audivi, ut heri
526 II, XLVII | tum sunt habita, si dolor afuisset meus, non modo non miserabilis,
527 III, XII | adrisisset ipse Sulpicius, "sic agam vobiscum" inquit Crassus "
528 II, XXIV | adversari causam, ut ille agat suam et quicquid de sua
529 II, LXXVIII | penitus ex ea causa quae [tum] agatur, effloruisse. ~
530 I, LII | senatum, cuius tum causam agebas, ausus es dicere?
531 II, XLVIII | apud quos tum iudices causa agebatur, ad Q. Caepionis odium,
532 II, XLIII | facta et vitam eorum, qui agent causas, et eorum, pro quibus,
533 II, LXXXVII | intervallis; imaginibus autem agentibus, acribus, insignitis, quae
534 III, XXXIV | omnis Graeciae? Aut Xenophon Agesilaum? Aut Philolaus Archytam
535 II, LXXXIV | Themistocles, Aristides, Agesilaus, Epaminondas? Philippus,
536 II, XLI | iudicare, neque enim nunc id agimus, ut artem aliquam dicendi
537 II, LVI | si eius stultitia poterit agitari; in testem stultum, cupidum,
538 III, XXIII | delectatione vestiges. Ita fit, ut agitatio rerum sit infinita, cognitio
539 II, XC | homini censorio conveniat." "Agite vero" [ille] inquit "ut
540 III, VII | dissimillimique tamen inter se Zeuxis, Aglaophon, Apelles, neque eorum quisquam
541 I, XXXIV | exercitatione et umbratili medium in agmen, in pulverem, in clamorem,
542 I, XLVIII | exercitu, de castris, de agminibus, de signorum conlationibus,
543 I, LVII | petit? Nemo; quia constat agnascendo rumpi testamentum; ergo
544 I, XXXVIII | tutelarum, gentilitatum, agnationum, adluvionum, circumluvionum,
545 II, LXXXIX | humanitatem et facilitatem agnoscimus tuam, tum admiramur istam
546 III, XXXVIII | tamquam in suo positum si agnoscitur, delectat, si simile nihil
547 III, LIX | isdem notis et in aliis agnoscunt et in se ipsi indicant. ~
548 III, LXI | nam a principio clamare agreste quiddam est), et idem illud
549 I, XXV | motuque corporis vasti atque agrestes, ut, etiam si ingeniis atque
550 III, XI | gravitate linguae sonoque vocis agresti et illud, quod loquitur,
551 I, VIII | locum congregare aut a fera agrestique vita ad hunc humanum cultum
552 I, LVIII | mandandum aliquid procuratori de agri cultum aut imperandum vilico
553 II, IX | enim si de rusticis rebus agricola quispiam aut etiam, id quod
554 II, LXX | senatu, cum ageretur de agris publicis et de lege Thoria
555 II, LXX | qui a pecore eius depasci agros publicos dicerent, "non
556 II, LXX | cum esset admurmuratum, "ah," inquit "P. C., non ego
557 II, LXVI | inquit Antonius "possum tuos Aiaces Oileos nominare." Est etiam
558 III, XXIV | quo, ut nescio quos dicere aiebant, acui ingenia adulescentium
559 I, XXXVI | sapientia ac tuis auribus." "Ain tu?" inquit ille: "si de
560 I, IX | praeclara gubernatrice, ut ais, civitatum eloquentia rem
561 I, XL | ignorantem erectum et celsum, alacri et prompto ore atque vultu,
562 III, LVIII | ferebat cum simulabat se sibi alacriter dare, tum ad te ludibunda
563 II, LV | Deinde ex libro secundo: "in Albano eramus ego et Marcus filius." "
564 II, LXX | errantis; ut cum obiurgavit Albium Granius quod, cum eius tabulis
565 II, LXX | eius tabulis quiddam ab Albucio probatum videretur, et valde
566 III, XLIII | vermiculato. Quae cum dixisset in Albucium inludens, ne a me quidem
567 III, XLIII | vellem, melius aliquanto quam Albucius: verum in me quidem lusit
568 II, XII | maximus referebatque in album et proponebat tabulam domi,
569 II, LVII | dicat ipse, ut ambrosia alendus esse videatur. Verum te,
570 II, LXXXIV | Epaminondas? Philippus, Alexander aliique laudantur; nostrae
571 II, XIV | Aristotele Callisthenes, comes Alexandri, scripsit historiam, et
572 III, XXXV | regem Philippum, qui hunc Alexandro filio doctorem accierit,
573 II, LXX | est familiaris "sapiens si algebis, tremes" et alia permulta. ~
574 II, LXXVIII | dicendo non extrinsecus alicunde quaerenda, sed ex ipsis
575 II, XLVII | dicendo neque actor sim alienae personae, sed auctor meae,
576 I, X | consertum uocarent, quod in alienas possessiones tam temere
577 II, XLIX | posse, quam si is, qui saepe alienissimis a me, sed meis tamen civibus
578 II, XLVI | rebus adducti, etiam cum alienissimos defendimus, tamen eos alienos,
579 II, XVII | rei dominus futurus est, alienus atque iratus aut etiam amicus
580 III, XXXIV | impulit, instruxit, armavit. Aliisne igitur artibus hunc Dionem
581 II, XLI | concludere, relinquere alias alioque transire; saepe non proponere
582 III, L | solitus est versus hexametros aliosque variis modis atque numeris
583 II, LXXXVI | te cognitum iam artificem aliquandoque evolutum illis integumentis
584 III, XXI | tamquam puerilis delicias aliquas depingere; nosque ipsi hac
585 III, XIII | cognitio ac ratio litterarum alit aut consuetudo sermonis
586 II, LXXVIII | audit, permulcere atque allicere debet;
587 III, XLVII | similitudinem versus incidamus. "Altae sunt geminae, quibus." Hi
588 III, XXIV | inquit "tam longa et tam alte repetita oratio? Hae duae
589 III, XXIV | eloquentiae cumulandae, quarum altem dici postulat ornate, altera
590 I, XL | provincia reliquisset, Romae alteram duxisset neque nuntium priori
591 II, LXIII | tum est venustum, cum in altercatione arripitur ab adversario
592 III, L | aut chorios aut heroos aut alternos esse oportebit aut in paeane
593 II, LIII | atque positum est, adripitur alterumque et tertium poscitur, ita
594 II, VII | ego contra Crassum, cum alterutri necesse sit falsum dicere,
595 III, XXVIII | civilem orationem in horum alterutro genere versari: aut de finita
596 III, XXXVI | terra abripuit atque in altum a conspectu paene omnium
597 II, XXVIII | fingo, ut institui, crearo, alvero, confirmaro, tradam eum
598 II, LXIX | suspendisse se de ficu, "amabo te," inquit "da mihi ex
599 I, LV | Scaevolae te dedisti, quem omnes amare meritissimo pro eius eximia
600 II, XL | familiariter: quid si ipse amasset? Quid hic mihi faciet patri?"
601 II, XXIV | enim, quod inter homines ambigatur, sive ex crimine causa constat,
602 II, LXII | 253] Ambigua sunt in primis acuta atque
603 II, XXVI | causis, quae propter scriptum ambiguntur, relinquatur, si est scriptum
604 II, XXVI | 111] Ambiguorum autem cum plura genera sunt,
605 II, II | viderint, eorum, quibus ambo illi oratores cogniti sint,
606 II, LVII | praesertim cum ita dicat ipse, ut ambrosia alendus esse videatur. Verum
607 II, V | porticus haec ipsa, ubi nunc ambulamus, et palaestra et tot locis
608 I, LVIII | difficillima sit, ita subnixi ambulant, deinde etiam tu ipse videris,
609 III, XXXIII | etiam vidimus transverso ambulantem foro; quod erat insigne
610 III, XXXIII | copiam; ad quos olim et ita ambulantis et in solio sedentis domi
611 I, VII | natu satis quiessent et in ambulationem ventum esset, [dicebat]
612 III, XXX | neque Tusculani atque huius ambulationis antemeridianae aut nostrae
613 I, LVII | aliquem invenire; a quo cum amentatas hastas acceperit, ipse eas
614 II, LXXI | Pyrgensi equum ademisset amicique [cum] vociferarentur et
615 II, III | ut ipsorum usus ferebat, amicissime consalutassent: "quid vos
616 II, XC | reliquisti? Dicam enim vere, amicissimi homines, quod sentio: saepe
617 I, XIV | Asclepiades, is quo nos medico amicoque usi sumus tum eloquentia
618 II, XXII | Nihil est facilius, quam amictum imitari alicuius aut statum
619 III, XXXII | quem haberet, pallium, quo amictus, soccos, quibus indutus
620 II, LIX | esset cum eo Tarracinae de amicula rixatus: salsa, ac tamen
621 II, LX | vestrum Granium aut Vargulam amicum meum? Non me hercule in
622 II, XXVIII | Caepionis odio, qui exercitum amiserat, neque reprimi potuisse
623 II, XI | sapienter caruisse; si amiserit, moderate tulisse; deinde,
624 I, XL | postliminio redisset et amisisset hanc civitatem.
625 II, XXII | ut ille, qui nunc etiam, amissa voce, furit in re publica,
626 III, XXVIII | iudicio, vi denique recuperare amissam possessionem, sed ut [iure
627 I, LIII | orationis tuae. Nunc talis vir amissus est, dum causa ita dicitur,
628 II, XXIV | saepe obscuriores - videmus amitti.
629 II, LXII | quod mutatis verbis salem amittit, in verbis habet omnem leporem. ~
630 III, XLVIII | distinguuntur, notare possumus, in amni praecipitante non possumus.
631 II, LXVII | cur ab eo notaretur, "non amo" inquit "nimium diligentis."
632 II, LXXI | Pomptinum deverteris, neque amoenum neque salubrem locum, censeo,
633 II, LI | agemus, oratione molienda, amor odium iracundia, invidia
634 I, XXX | studium et ardorem quendam amoris? sine quo cum in vita nihil
635 I, LXI | studiis, quamvis ea sint ampla atque praeclara, in hoc
636 II, LXXII | ut, boni quod habeam, id amplectar, exornem, exaggerem, ibi
637 I, XXIV | Crasso dixit, quod neque ita amplecteretur artem, ut ei solerent, qui
638 III, IX | sunt aut fuerunt oratores, amplecti voluerimus, nonne fore ut,
639 III, XVII | voluptatem tuentur, quam amplexari volunt. Fuerunt etiam alia
640 III, VI | illud certe tamen, quod amplexi sumus, quod profitemur,
641 I, LV | Crasse, tam vehementer amplexus es, video quid egeris; tum,
642 I, XXXI | quae pro nobis essent, amplificanda et augenda, quaeque essent
643 III, XXVII | enim ad exaggerandam et amplificandam orationem accommodatius,
644 III, LIII | id, quod exponitur, et ad amplificandum; ut eis, qui audient, illud,
645 III, XXVI | autem laus eloquentiae est amplificare rem ornando, quod valet
646 I, LI | optabilia videntur, dicendo amplificat atque ornat; neque vult
647 III, XXVII | hoc, quod postremum dixi, amplificatio potest plurimum, eaque una
648 III, XXVII | peccatorum acrem quandam cum amplificatione incusationem aut querelam,
649 I, IV | praemiis ad perdiscendum amplioribus commoveri. Atque ut omittam
650 I, XL | iam plura exempla causarum amplissimarum, quae sunt innumerabilia:
651 I, LII | concessisset, clarissimo viro et amplissimo et principi civitatis, ut
652 I, XLV | in nostra civitate contra amplissimus quisque et clarissimus vir,
653 III, II | laude floruit quam fructu amplitudinis aut rei publicae dignitate;
654 II, XXXVIII | est, sic: "si maiestas est amplitudo ac dignitas civitatis, is
655 II, XXI | adulescente, unde aliquid amputem; non enim potest in eo sucus
656 I, XV | videbitur circumcidat atque amputet, tamen illud tenebo, si,
657 II, LXVII | Scaevola vola Septumuleio illi Anagnino, cui pro C. Gracchi capite
658 III, XLVII | heroum nos [dactylici et anapaesti spondi pedem] invitat: in
659 III, XLVIII | usitatus versus efficitur, post anapaestus, procerior quidam numerus,
660 II, XXVIII | 125] Potuit hic locus tam anceps, tam inauditus, tam lubricus,
661 II, LXVIII | ab ostio quaerenti Ennium ancilla dixisset domi non esse,
662 II, LXVIII | impudens: ego cum te quaererem ancillae tuae credidi te domi non
663 I, LV | scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque adiunxisti. ~
664 III, XVI | aut in re publica propter ancipitem, quae non potest esse seiuncta,
665 II, XLIV | equidem cum adgredior in ancipiti causa et gravi ad animos
666 I, XIII | ego, ut de his rebus in angulis consumendi oti causa disserant,
667 I, LXI | cum spiritus eius esset angustior, tantum continenda anima
668 II, XIV | nullum intellego; ita sunt angustis et concisis disputationibus
669 III, XXX | Antonius atque a minutis angustisque concertationibus ad omnem
670 III, XLI | tempestatis"; nolo esse verbum angustius id, quod translatum sit,
671 III, XI | exire, nolo inflata et quasi anhelata gravius. Nam de voce nondum
672 I, XXIII | hominibus callidis ac peritis animadversa ac notata, verbis definita,
673 II, XXXIV | totum est sive artis sive animadversionis sive consuetudinis nosse
674 II, LXI | 251] Atque hoc etiam animadvertendum est, non esse omnia ridicula
675 II, VIII | est dubium quin, si quis animadverterit, quid sit, qua re alii melius
676 III, LVIII | ausu's ... et ecquis hoc animadvortet? Vincite ... et Atreus fere
677 III, XLVI | atque interpuncta verborum animae interclusio atque angustiae
678 III, XLV | hominum vel etiam ceterarum animantium formam et figuram. Nullam
679 II, LI | dicendi faces neque ita animatis hominibus, ut nihil ad eorum
680 I, LI | oratione, summum illud bonum in animone sit an in corpore, virtute
681 II, XLIII | improbari adversariorum, animosque eorum, apud quos agetur,
682 II, LXV | olim Rusca cum legem ferret annalem, dissuasor M. Servilius "
683 II, XII | cognoscendi, eique etiam nunc annales maximi nominantur.
684 II, LXVII | In hoc genere Fannius in annalibus suis Africanum hunc Aemilianum
685 II, XII | historia nihil aliud nisi annalium confectio, cuius rei memoriaeque
686 III, LVIII | ingredi? Domum paternamne? Anne ad Peliae filias? et illa
687 I, LVIII | putatio ac vitium, quo tempore anni aut quo modo ea fiant omnino
688 II, XXI | eum, qui tum erat et qui anno ante fuerat. Omnino in illud
689 II, XII | maximum res omnis singulorum annorum mandabat litteris pontifex
690 III, XX | publicas causas accesserim annosque natus unum et viginti nobilissimum
691 III, XXIV | Caesar, faciendum est ad annum; ut ego in aedilitate laboravi,
692 I, XXXIII | ea re, de qua scribimus, anquirentibus nobis omnique acie ingeni
693 III, XXIX | quid quamque rem sequatur, anquiritur, ut illud, sitne aliquando
694 I, VIII | in hoc hominibus ipsis antecellat? Vt vero iam ad illa summa
695 II, I | genere prudentiam Graecis anteferre; Antonius autem probabiliorem
696 III, XXX | atque huius ambulationis antemeridianae aut nostrae posmeridianae
697 III, VI | die dixi et aliquot locis antemeridiano sermone significavit Antonius,
698 III, XLVI | prora, quam puppis, quam antennae, quam vela, quam mali? Quae
699 III, LIII | ad hilaritatem impulsio, anteoccupatio; tum duo illa, quae maxime
700 I, XIII | necesse est fuisse prudentis, anteponant in hoc genere et Ser. Galbae
701 I, II | magnitudine metiri velit, non anteponat oratori imperatorem? Quis
702 I, XLIII | eis, qui peritissimi sunt, anteponatur?
703 I, LIII | exsilium fuisse vel mortem anteponendam.
704 III, XXIV | exstiterint, etiam Graecis erunt anteponendi. ~
705 I, VIII | non aequalibus suis solum anteponerentur, sed cum maioribus natu
706 I, XLIV | sapientissimus vir immortalitati anteponeret, quo amore tandem inflammati
707 I, LVII | tu omnibus bibliothecis anteponis, sed in magistri carmine
708 I, XLIV | omnibus et maxime Graecis antepono. His ego de causis dixeram,
709 II, V | ut ipsi ferunt, utilitati anteponunt.
710 II, XVIII | Karthagine expulsus Ephesum ad Antiochum venisset exsul proque eo,
711 II, LIX | imitatio senis: "tibi ego, Antipho, has sero", inquit; seniumst,
712 III, XXXVIII | loco positis grandior atque antiquior oratio saepe videri solet.
713 III, XXV | delectant; cum eidem nos in antiquis tabulis illo ipso horrido
714 II, XXII | 93] Antiquissimi fere sunt, quorum quidem
715 I, XXXVI | reprimerentur, de historia, de antiquitate, de administratione rei
716 III, XLIV | instituisse fertur, ut inconditam antiquorum dicendi consuetudinem delectationis
717 I, XLVI | qui primum sit eius artis antistes, cuius cum ipsa natura magnam
718 III, XVII | nomen obtinuit, deinde ab Antisthene, qui patientiam et duritiam
719 II, LXXI | ut censor Lepidus, cum M. Antistio Pyrgensi equum ademisset
720 III, XXXII | dicerentur, se tenere sed anulum, quem haberet, pallium,
721 II, LV | quid sedes? Quid illam anum patri nuntiare vis tuo?
722 II, LV | in eadem causa efferretur anus Iunia. Pro di immortales,
723 III, VII | inter se Zeuxis, Aglaophon, Apelles, neque eorum quisquam est,
724 II, XXX | pueris tradere, relinquamus, aperiamus autem capita ea, unde omnis
725 I, XVIII | rebus loquebatur, non quo aperiret sententiam suam; hic enim
726 II, XIX | similis narratio sit, ut aperta, ut brevis; post autem dividere
727 II, LXXV | argumentis si quid posueris aut aperte falsum aut ei, quod dixeris
728 II, LXXX | actum sit exponas, et multo apertius ad intellegendum est, si
729 II, LVI | Iuli, [ullam] negares, aperuisti quiddam, quod praecipiendum
730 I, XLV | Ennium dicat ille Pythius Apollo, se esse eum, unde sibi,
731 I, XVII | doctore istius disciplinae Apollonio ea, quae a Panaetio acceperam,
732 I, XXVIII | illum doctorem, Alabandensem Apollonium, qui cum mercede doceret,
733 I, XXVIII | denique non decet, hunc, ut Apollonius iubebat, ad id, quod facere
734 II, LXVI | ascribamus etiam narrationes apologorum.
735 II, LXXXVII | Omnem descriptum verborum apparatum? Ita audire vel eum, unde
736 III, XXXI | facile suppeditat omnis apparatus ornatusque dicendi;
737 II, LXXII | recedam, non ut me id fugere appareat, sed ut totum bono illo
738 II, LXXVIII | defensione deprompta, et apparebit ea non modo non esse communia
739 III, L | postrema plerique: quae quoniam apparent et intelleguntur, varianda
740 I, XIX | huius modi nugis - sic enim appellabat - referti essent eorum libri,
741 II, LXXX | breviter iubent, si brevitas appellanda est, cum verbum nullum redundat,
742 II, XXV | quaeritur, cum quo verbo quid appellandum sit, contenditur; ut mihi
743 II, XLVII | cumque ego illum crebro appellans conlegam mendarem atque
744 III, XVI | agerent, docerent, cum nomine appellarentur uno, quod omnis rerum optimarum
745 II, XXXVIII | verbo Graeco dialektiken appellaret? In hac arte, si modo est
746 III, XXXII | disertior Socrates et, ut tu appellas, copiosior et melior orator -
747 II, LXVII | egregium et Graeco eum verbo appellat eirona; sed, uti ei ferunt,
748 III, XXVIII | Graecis politici philosophi appellati universarum rerum publicarum
749 I, XLV | iuris civilis scientiam sic appellatus a summo poeta est:~egregie
750 II, XXXIV | ad illos, quos saepe iam appellavi, locos, ex quibus omnia
751 I, LVI | tristem Galba vidit, nomine appellavit quaesivitque, qua de re
752 II, XXXV | quam licet, si volumus, appellemus artem, tertium diligentia,
753 II, IV | quo modo Graeci ineptum appellent, non reperies. Omnium autem
754 III, XXXV | orationisque tradat, per me appellet oratorem licet; sive hunc
755 I, XLIX | et persequi, nomine hoc appelletur.
756 III, XIX | 69] Haec autem, ut ex Appennino fluminum, sic ex communi
757 II, XXXI | de luxurie, quod alieni appetens, de avaritia, quod seditiosus,
758 II, XLIII | pietatis, grati animi, non appetentis, non avidi signa proferre
759 III, XXXII | praeclarissimis artibus appetierint, qui ne sordidiores quidem
760 II, LXX | innumerabilia sunt exempla, vel Appi maioris illius, qui in senatu,
761 II, LX | dicacem et me hercule est, Appius, sed non numquam in hoc
762 I, XXXVIII | mortuus, nonne in ea causa ius applicationis obscurum sane et ignotum
763 II, XIII | historiam scribendam maxime se applicaverunt: namque et Herodotum illum,
764 I, XXXVIII | ad aliquem quasi patronum applicavisset, intestatoque esset mortuus,
765 III, XVI | disputationibus alius aliud apprehenderat, proseminatae sunt quasi
766 II, XXXVII | tuam mentem ad philosophiam appulisti, quam haec civitas aspernata
767 III, LII | versantur, <sic verbis quidem ad aptam compositionem et decentiam,
768 III, XL | rape": est hoc verbum ad id aptatum, quod ante dixerat, "dum
769 II, XXI | corporis et reliquis rebus aptis ad hoc munus, de quo quaerimus,
770 III, VIII | rem explicans propriis aptisque verbis; haeret in causa
771 I, XXII | ad dicendum maxime natum aptumque cognossem, sed me hercule
772 III, XLVI | modum ex utraque tecti parte aqua delaberetur, utilitatem
773 II, LXVII | dius fidius. Et quamdiu ad aquas fuit, numquam est emortuus. ~
774 II, XLV | diceret et in causa M'. Aquili Gaique Norbani non nullisque
775 II, XLVII | auctor meae, cum mihi M'. Aquilius in civitate retinendus esset,
776 II, XXX | opus est, ut agro non semel arato, sed [novato et] iterato,
777 I, XVI | ornatissimis atque optimis versibus Aratum de caelo stellisque dixisse;
778 I, XIX | viam nosse: caput enim esse arbitrabatur oratoris, ut et ipse eis,
779 I, XXII | ista curasse aut cogitasse arbitramini et non semper inrisisse
780 I, LIX | homines, si ita necesse esse arbitrati essent, oratorem ipsum erudire
781 III, XLV | tantum munus insistemus ut arbitremur nos hanc vim numerose dicendi
782 I, LX | sententia, ut non modo non arbitrer subsidium senectutis in
783 I, XXIII | cognitis atque ab opinionis arbitrio seiunctis scientiaque comprehensis,
784 II, LXIX | inquit "da mihi ex ista arbore quos seram surculos." In
785 III, XLVI | XLVI] Quid in eis arboribus? In quibus non truncus,
786 I, LVIII | sementis ac messis, quid arborum putatio ac vitium, quo tempore
787 II, LXVII | Maximus, cum Tarento amisso arcem tamen Livius retinuisset
788 III, XXI | cognitis, explicare aut hoc Arcesilae modo et Carneadi contra
789 III, XVIII | dicendi pares non fuerunt: Arcesilas primum, qui Polemonem audierat,
790 II, XXVII | nostri a capite quod velimus arcessere et unde omnia manent videre.
791 III, XXIV | exquisitis, undique conlectis, arcessitis, comportatis, ut tibi, Caesar,
792 II, LXIII | est enim cavendum, ne arcessitum dictum putetur - permulta
793 III, XXXVIII | orationi splendoris aliquid arcessunt; quarum ego quid vobis aut
794 III, XXXIII | Num geometriam Euclide aut Archimede, num musicam Damone aut
795 I, XIV | reddidisse, existimandum est architecti potius artificio disertum
796 I, XIV | Neque enim si Philonem illum architectum, qui Atheniensibus armamentarium
797 III, XXXIV | Agesilaum? Aut Philolaus Archytam Tarentinum? Aut ipse Pythagoras
798 II, XLV | ipse inflammatus ad eam et ardens accesserit. ~
799 II, LIV | sapiente facilius ore in ardente opprimi, quam bona dicta
800 III, II | flagrantem bello Italiam, non ardentem invidia senatum, non sceleris
801 III, XXXII | sociaris; illi nati in litteris ardentesque his studiis, otio vero diffluentes,
802 II, IX | Quis cohortari ad virtutem ardentius, quis a vitiis acrius revocare,
803 II, XLVII | multo magis vi et dolore et ardore animi concitaras, ut ego
804 I, XXX | Cotta, nisi studium et ardorem quendam amoris? sine quo
805 I, LXI | atque ascensu ingrediens arduo.
806 I, XXXV | explicata veste neque proposito argento neque tabulis et signis
807 I, XXXVIII | everterit, in Euxino ponto Argonautarum navem gubernarit.
808 III, XIX | aut negare oportere, quod arguare, aut, si id non possis,
809 III, XIX | eo nomine usurpandum, quo arguatur, aut non ita agi, ut debuerit
810 II, LXXIX | mediis causis dicuntur aut arguendo aut refellendo.
811 II, XXXI | malis civibus, quod a multis arguitur, de genere testium; contraque,
812 II, XXVII | tota in disputatione et in argumentatione oratoris conlocata est;
813 II, LXXXI | orationis, quae ad probandam argumentationem valet; ea autem et confirmationem
814 II, XXXVI | quosdam locos, ex quibus omnis argumenti via non modo ad philosophorum
815 II, LXI | 250] Ex ambiguo dicta vel argutissima putantur, sed non semper
816 II, IV | difficillimis aut non necessariis argutissime disputare. Hoc nos ab istis
817 II, XLIII | appello non eos modo, qui arguuntur, sed omnis, quorum de re
818 II, XXXVIII | ac profluens, sed exile, aridum, concisum ac minutum, quod
819 II, LXXXIV | libri, quibus Themistocles, Aristides, Agesilaus, Epaminondas?
820 III, XVII | primum, deinde Stoici, tum ab Aristippo, quem illae magis voluptariae
821 III, XXXIII | Aristoxeno, num ipsas litteras Aristophane aut Callimacho tractante
822 III, XIX | haec Carneadia aut illa Aristotelia vis comprehendenda est.
823 III, XXI | exstiterit aliquando, qui Aristotelio more de omnibus rebus in
824 III, XXXIII | num musicam Damone aut Aristoxeno, num ipsas litteras Aristophane
825 I, XIV | architectum, qui Atheniensibus armamentarium fecit, constat perdiserte
826 II, XVII | victoria iudicatur; ubi adest armatus adversarius, qui sit et
827 III, XXXIV | patriam impulit, instruxit, armavit. Aliisne igitur artibus
828 II, LXIII | venustum, cum in altercatione arripitur ab adversario verbum et
829 II, LXXXIX | Quae ego sero, quae cursim arripui, quae subsicivis operis,
830 II, LXXXIX | Crasso dicente nemo tam arrogans, qui similiter se umquam
831 II, LXXXIII | excitatur, si aspere, si arroganter, si turpiter, si sordide,
832 II, LIV | rationem quandam conati sunt artemque tradere, sic insulsi exstiterunt,
833 II, LXXXVIII| enim sunt verba, quae quasi articuli conectunt membra orationis,
834 III, XLVIII | atque iucundior, si est articulis membrisque distincta, quam
835 III, XXV | sit, non est singulorum articulorum; in toto spectantur haec
836 I, LX | oratoris similitudinem ab uno artifice sumimus, solet idem Roscius
837 I, XXVIII | Satis est enim in ceteris artificiis percipiendis tantum modo
838 II, VIII | inveniri potest? Quod carmen artificiosa verborum conclusione aptius?
839 I, XLI | nulli fuerunt, qui illa artificiose digesta generatim componerent;
840 III, XLVI | venusta. Linquamus naturam artisque videamus.
841 I, XXVI | dicendi et tota mente atque artubus omnibus contremiscam; adulescentulus
842 III, XLV | brumale signum et inde sensim ascendat in diversam partem; ut luna
843 II, XLVII | senatu, ovantem in Capitolium ascendisse meminissem, hunc cum adflictum,
844 II, XXIV | vetat in murum ascendere; ascendit; hostis reppulit: accusatur.
845 I, LXI | loco, sed inambulans atque ascensu ingrediens arduo.
846 I, XIX | illius prudentiae, quam sibi asciscerent, sed ne hanc quidem ipsam
847 I, XIV | copioseque dixisset; neque vero Asclepiades, is quo nos medico amicoque
848 II, LXVI | Memmio. Et ad hoc genus ascribamus etiam narrationes apologorum.
849 II, LXVI | compilari quam venire"; ut Asello Africanus obicienti lustrum
850 II, LXIV | ut illud Scipionis, cum Asellus omnis se provincias stipendia
851 II, LXVII | repensum, roganti, ut se in Asiam praefectum duceret "quid
852 III, XI | tamen eruditissimos homines Asiaticos quivis Atheniensis indoctus
853 II, LXVI | quintum pareret mater eius, asinum fuisse parituram."
854 III, XXV | Quae tamen, etiam si primo aspectu nos ceperunt, diutius non
855 I, XLIX | loquacitatem nostram vultu ipso aspectuque conterreat; qui quamquam
856 II, LXXXVII | traderentur; ut res caecas et ab aspectus iudicio remotas conformatio
857 II, LIX | tamen est mendaciunculis aspergendum, sive fingas. Est autem
858 II, LXXXV | fortuna, retinuisse in rebus asperis dignitatem;
859 II, LIII | oratio quam illa, in qua asperitas contentionis oratoris ipsius
860 II, XV | profluens sine hac iudiciali asperitate et sine sententiarum forensibus
861 I, I | redundarent. Sed tamen in his vel asperitatibus rerum vel angustiis temporis
862 II, IX | quis vituperare improbos asperius, quis laudare bonos ornatius,
863 III, XVII | satis faciunt, quam non aspernantur, nec voluptatem tuentur,
864 II, XXXVII | appulisti, quam haec civitas aspernata numquam est; nam et referta
865 III, XVIII | quodam usum lepore dicendi aspernatum esse omne animi sensusque
866 III, XXV | id, quod valde dulce est, aspernatur ac respuit! Quis potione
867 II, XXI | quod erat aetatis. Non sum aspernatus; volo enim se efferat in
868 I, XLIV | natura, ut Ithacam illam in asperrimis saxulis tamquam nidulum
869 I, L | esse ieiuna atque nuda, sed aspersa atque distincta multarum
870 III, LVII | delapsa plura genera, leve asperum, contractum diffusum, continenti
871 I, XXXV | eius vim et incitationem aspexerim, vestigia ingressumque vix
872 I, XXXV | transennam praetereuntes strictim aspeximus, in lucem proferat et suo
873 II, XXXVIII | naturamque viderat, haec quoque aspexit, quae ad dicendi artem,
874 II, LV | quaestum contulisti! Tu lucem aspicere audes? Tu hos intueri? Tu
875 III, XXVI | possidet sedis sacras, incidat, aspiciat, admiretur, stupescat. Quid,
876 I, XXXV | contemplari cum cuperem, vix aspiciendi potestas fuit; itaque nec
877 III, VII | 28] Aspicite nunc eos homines atque intuemini,
878 III, XLVIII | atque facta quodam modo, non astricte, sed remissius numerosam
879 I, XVI | finitimus oratori poeta, numeris astrictior paulo, verborum autem licentia
880 III, XLIV | numero quodam complectatur et astricto et soluto.
881 I, LX | esse facturum. Quod si ille astrictus certa quadam numerorum moderatione
882 III, XLIV | eius Naucrates, numeris astringeret.
883 I, XLII | intervalla, magnitudines; in astrologia caeli conversio, ortus,
884 I, XVI | doctos, hominem ignarum astrologiae ornatissimis atque optimis
885 I, LXI | vis dicendi conceditur, Atheniensem Demosthenem, in quo tantum
886 I, XIX | Disputabant contra diserti homines Athenienses et in re publica causisque
887 III, LVIII | gravitatis: iterum Thyestes Atreum adtrectatum advenit, iterum
888 III, LVIII | animadvortet? Vincite ... et Atreus fere totus. Aliud miseratio
889 II, XLIX | orationis vehementi atque atroci genus illud alterum, de
890 III, III | aut, si qua te fortuna ab atrocitate mortis vindicasset, eadem
891 III, XXVIII | omnino fuerit satius quam attactum deseri; nunc enim inopia
892 III, XIII | quid dicant, nisi admodum attendi, intellego; ita confusa
893 II, LXXVIII | se solere pugnare; neque attendit eos ipsos, unde hoc simile
894 III, L | et media et extrema pars attenditur, qui debilitatur, in quacumque
895 I, XXXV | me hercule" inquit "ipsum attendo: tantus enim cursus verborum
896 II, XXXV | diligentia est; ut adversarium attente audiamus atque ut eius non
897 II, LXXIX | etiam in principiis, quod et attenti tum maxime sunt, cum omnia
898 II, XXXV | invenire; reliqua sunt in cura, attentione animi, cogitatione, vigilantia,
899 III, V | Crassum in acerrima atque attentissima cogitatione posuisse seseque,
900 II, LIV | Byzantii et praeter ceteros Attici excellunt; sed qui eius
901 III, XI | quae quidem ut apud Graecos Atticorum, sic in Latino sermone huius
902 II, XIII | contulerunt; causas omnino numquam attigerunt. ~
903 I, XVIII | leviter Graecas litteras attigissem, tamen cum pro consule in
904 I, XIX | primoribus quidem labris attigissent.
905 II, XVIII | partem ullius publici muneris attigisset, praecepta de re militari
906 II, LXXXVII | utilitas, quanta vis, quid me attinet dicere? Tenere, quae didiceris
907 II, LXI | mementote, quoscumque locos attingam, unde ridicula ducantur,
908 II, XXXVIII | quippiam, rem illam quod attingat; extrinsecus autem, cum
909 I, XVII | maius illa, quae ego non attingi, accesserint, qualem illum
910 II, XXXVIII | 166] Sin ab eo, quod rem attingit, plures sunt argumentorum
911 II, III | factum existimas, Caesari attribues; si familiarius, utrique
912 III, XLVI | atque angustiae spiritus attulerunt: id inventum ita est suave,
913 II, XXXII | Crassum et ea re multa attulisse, quam ob rem postumo non
914 I, LIV | si mihi calceos Sicyonios attulisses, non uterer, quamvis essent
915 III, XXXVI | disputasse; plus enim aliquanto attulisti, quam tibi erat tributum
916 I, LV | actionum, cantor formularum, auceps syllabarum; sed quia saepe
917 III, XXXII | Namque illos veteres doctores auctoresque dicendi nullum genus disputationis
918 I, XLIV | fontis et capita viderit, et auctoritatis pondere et utilitatis ubertate
919 II, XIV | utilitatem aliquam ad dicendum aucupans horum libros et non nullos
920 II, LXIII | subtilior, attendere et aucupari verba oportebit; in quo,
921 II, VII | hominum et saepe errores aucupetur, ita dicam, si causam putatis
922 III, IX | enim exsultantem verborum audacia reprimebat alterum cunctantem
923 II, LXXI | doctior per te, tum etiam audacior factus iam ad iocandum;
924 III, XXXVIII | aliunde sumas, illae paulo audaciores, quae non inopiam indicant,
925 II, XL | causa nemini et tu semper audax, quid est quod de facinore
926 I, L | possideri volunt, dicere audent, geometriam aut musicam
927 III, LI | quidem nuper vel posse vel audere coepimus, terna aut bina
928 II, XXXVI | si palam audire eos non auderes, ne minueres apud tuos civis
929 II, LV | contulisti! Tu lucem aspicere audes? Tu hos intueri? Tu in foro, [
930 I, XXXVIII | sine ulla scientia iuris audet accedere? Quae potuit igitur
931 II, LXXV | ego, non quo libenter male audiam, sed quia causam non libenter
932 III, VII | saepe, ut id, quod proximum audias, iucundissimum esse videatur;
933 III, II | sudoremque multum consecutum esse audiebamus; ex quo cum cohorruisset,
934 II, I | novum; nam iam tum ex me audiebas mihi illum ex multis variisque
935 III, VIII | lepos. Quid multa? Istum audiens equidem sic iudicare soleo,
936 II, LXXX | ad reliqua transeunt, ut audientiam fieri sibi non velle videantur.
937 I, XXXII | 144] Audieram etiam quae de orationis
938 II, XVIII | Tum, cum ceteri, qui illum audierant, vehementer essent delectati,
939 II, XXVIII | non et saepe et diligenter audierim; itaque si quid est in me -
940 II, LXXXIII | obiurgatio; tum promissio, si audierint, probaturos; tum deprecatio,
941 II, XXXVI | ille "verum" inquit "ex me audies, Catule: semper ego existimavi
942 II, VII | audite," inquit "hominem enim audietis de schola atque a magistro
943 I, XX | ea non plane tenerent, et audirentur ab eis, quibus non scientia
944 III, XXXIV | ut in eorum mentibus, qui audissent, quasi aculeos quosdam relinqueret.
945 III, LVI | inquit "magis miraremini, si audissetis ipsum!" Ex quo satis significavit,
946 II, XXX | subactio autem est usus, auditio, lectio, litterae.
947 II, XXX | aetas denique adferet, vel auditione et cogitatione, quae studio
948 III, LV | est, non omni causae nec auditori neque personae neque tempori
949 II, XXXVII | se et ab aliis frequenter auditos; quos tu cum haberes auctores,
950 III, XVIII | adfectum senectute multos dies auditum esse dicebat. ~
951 II, LVI | levem, si facile homines audituri videbuntur.
952 II, LIII | contrariis commotionibus auferenda sunt, ut odio benevolentia,
953 II, LXIV | pater, tanta confidentia? Auferte istam enim superbiam. Nam
954 II, LI | aut inutile sit, id factum augeas, odium creatur; sin, quod
955 III, LIII | qui audient, illud, quod augebimus, quantum efficere oratio
956 II, LXXXII | posteritatis immortalem memoriam augebit, utilitatem ex laude nasci
957 I, XXXI | essent, amplificanda et augenda, quaeque essent pro adversariis,
958 I, XLI | praefuerunt, obtinendae atque augendae potentiae suae causa pervulgari
959 II, LXXXI | concludenda sunt plerumque rebus augendis vel inflammando iudice vel
960 I, XXI | mirabilius et magnificentius augere posset atque ornare quae
961 I, XLVIII | utilitas rei publicae pareretur augereturque, teneret eisque uteretur,
962 I, XXI | 95] ego enim, quantum auguror coniectura quantaque ingenia
963 III, XXXII | non inaurata statua sed aurea statueretur.
964 II, XXXVI | pollicerentur, non admovere aurem et, si palam audire eos
965 II, LX | Ridicule. Sed sedebat iudex L. Aurifex brevior ipse quam testis
966 II, XXXVIII | ad ea probanda, quae non aurificis statera, sed populari quadam
967 I, X | moresque maiorum; quid? Auspicia, quibus ego et tu, Crasse,
968 III, XXVI | esse - ut suavitatem habeat austeram et solidam, non dulcem atque
969 III, XXV | severae! Quibus tamen non modo austeri, sed, si saepius fiunt,
970 II, XXVIII | mores induxit, qui maxime auxit, qui solus effecit.
971 III, XXIX | describitur, ut si quaeratur avari species, seditiosi, gloriosi.
972 II, XL | causis autem rerum sic: "avaritiam si tollere vultis, mater
973 II, LXVI | homo, ut existimabatur, avarus et furax, sed egregie fortis
974 III, LIX | Tauriscum quendam dicit actorem aversum solitum esse dicere, qui
975 II, LXIII | illa "si tu et adversus et aversus impudicus es."
976 I, IX | vel paterno consilio vel avitis armis florentissimam accepissent,
977 III, XVII | molliter et delicate nos avocat a Rostris, a iudiciis, a
978 III, V | enim genus rerum, quod aut avulsum a ceteris per se ipsum constare
979 III, XXXVIII | ut "di genitales," ut "bacarum ubertate incurvescere."
980 II, X | Caecilius, remigem aliquem aut baiulum nobis oratorem descripseras,
981 III, XXI | aut Sex. Pompeius aut duo Balbi aut meus amicus, qui cum
982 I, LXI | industriaque superaret, cumque ita balbus esset, ut eius ipsius artis,
983 III, LIX | hac vulgus, hac denique barbari maxime commoventur: verba
984 I, XXVI | causarum, si haec turba et barbaria forensis dat locum vel vitiosissimis
985 II, XL | ex dissimilitudine: "si barbarorum est in diem vivere, nostra
986 III, XXXV | sibi ait esse tacere, cum barbaros, hic autem, cum Isocratem
987 III, XIX | in inferum hoc, Tuscum et barbarum, scopulosum atque infestum
988 III, III | continentur. Quis enim non iure beatam L. Crassi mortem illam,
989 III, XVII | quoniam sibi ita videntur, beati; tantumque eos admoneamus,
990 II, XXXIII | Scaevolarum et ceterorum beatorum otio concedamus."
991 III, XXXIII | unum aliquid adfert, aut bellicam virtutem aut usum aliquem
992 III, XXXIV | urbanis eodem tempore et bellicis rebus.
993 I, LX | solitudinem. Subsidium enim bellissimum existimo esse senectuti
994 II, LI | hoc loco est ne, quos ob benefacta diligi volemus, eorum laudem
995 II, LXXXIV | hominum et quadam comitate ac beneficentia positae; aliae, quae in
996 II, LI | futurae quam praeteriti benefici commemoratio.
997 I, XXVI | exanimatus sum, ut hoc summum beneficium Q. Maximo debuerim, quod
998 II, LXXIX | quos agetur, ut benevolos beneque existimantis efficiamus,
999 II, LXXIX | autem, apud quos agetur, ut benevolos beneque existimantis efficiamus,
1000 II, LXXXIV | nam clementia, iustitia, benignitas, fides, fortitudo in periculis
1001 II, XXV | possis liberalitatem atque benignitatem ab ambitu atque largitione
|