266-aequa | aequi-benig | besti-conce | conch-dandu | dantu-disse | dissi-exist | exit-gnati | gorgi-ingen | ingra-levar | levat-multa | multi-parti | partu-poste | postl-recep | reces-sensi | sensu-teneb | tenen-vocab | vocam-zeuxi
Liber, Caput
1002 II, LXX | sederetque advocatus reo Bestiae, cum funus quoddam duceretur,
1003 I, VIII | quo uno homines maxime bestiis praestent, in hoc hominibus
1004 II, LXX | Granius, ut mulsum frigidum biberet, simul ac domum redisset, "
1005 I, XLIV | licet, dicam quod sentio: bibliothecas me hercule omnium philosophorum
1006 I, LVII | tabulis, quas tu omnibus bibliothecis anteponis, sed in magistri
1007 III, XX | mysteria non referrent, ad quae biduo serius veneram, suscensuissem;
1008 III, XXIV | Latini, si dis placet, hoc biennio magistri dicendi exstiterunt;
1009 III, LI | audere coepimus, terna aut bina aut non nulli singula etiam
1010 I, LXI | eius scripta declarant, binae ei contentiones vocis et
1011 III, LXI | nuperque etiam magis, cum pro Bithyniae rege dixit. Quam ob rem
1012 I, XX | ita nati essemus, ut et blandiri eis subtiliter, a quibus
1013 I, XXIV | ineptum, id erat, petere blandius, quod, nisi inepte fieret,
1014 II, III | Scaevolam ita dicere aiebat, bonam partem sermonis in hunc
1015 II, LXXXIV | videantur ac libidini, sed bonitati ac moderationi facultatem
1016 II, LIX | Vero cum dixit et extento bracchio paulum etiam de gestu addidit,
1017 II, XIX | similem esse et apertam et brevem, recte nos admonent: quod
1018 III, XLVII | incipite? comprimite," aut a brevibus deinceps tribus, extrema
1019 II, XLI | 174] Haec, ut brevissime dici potuerunt, ita a me
1020 II, LXVI | subturpia; cuius exemplum, ut brevissimum, sit sane illud, quod ante
1021 II, LXXX | constituitur aliquando ac non ista brevitate percurritur.
1022 II, LXXX | concisum est ita, ut non brevitati servitum sit, sed magis
1023 III, XXIII | delectantur, ut Titius pila, Brulla talis.
1024 III, XLV | circum feratur, ut accedat ad brumale signum et inde sensim ascendat
1025 II, LV | illa perpetua: cum enim Brutus duo lectores excitasset
1026 II, LXVI | distortum, eiecta lingua, buccis fluentibus; risus est commotus;
1027 I, XXXVIII | posset, egit statim cum Buculeio, quod, cuicumque particulae
1028 I, XXXVIII | genere familiaris noster M. Buculeius, homo neque meo iudicio
1029 II, LIV | in eo genere et Rhodii et Byzantii et praeter ceteros Attici
1030 III, XLVIII | numerum conficit, quem in cadentibus guttis, quod intervallis
1031 III, XXXVIII | largifico subita praecipitans cadit, undique omnes venti erumpunt,
1032 III, XXXI | possessio, in quam homines quasi caducam atque vacuam abundantes
1033 I, XLVI | deinde, qui possit non tam caduceo quam nomine oratoris ornatus
1034 II, LXXXVII | animis traderentur; ut res caecas et ab aspectus iudicio remotas
1035 II, X | cuiusdam operis, ut ait Caecilius, remigem aliquem aut baiulum
1036 III, I | terreri? Non tibi illa sunt caedenda, si L. Crassum vis coercere:
1037 II, LXIV | istam enim superbiam. Nam in Caelio sane etiam ad causam utile
1038 I, X | praesumus; quid? Religiones et caerimoniae; quid? Haec iura civilia,
1039 II, X | nunc, Catulo audiente et Caesare, videor debere non tam pugnare
1040 II, LVII | igitur? Patiemur" inquit "Caesarem, qui quamquam [M.] Crasso
1041 II, III | cupidius factum existimas, Caesari attribues; si familiarius,
1042 II, LV | venderes, ne in rutis quidem et caesis tibi paternum recepisse.
1043 II, XXV | interroganti responderat iure caesum videri; iure autem omnia
1044 II, VI | conchas eos et umbilicos ad Caietam et ad Laurentum legere consuesse
1045 II, LIX | hominum neque carorum neque calamitosorum neque eorum, qui ob facinus
1046 II, LXXIX | virum, quae liberalem, quae calamitosum, quae misericordia dignum,
1047 III, IX | Isocrates doctor singularis se calcaribus in Ephoro, contra autem
1048 I, LIV | sed" inquit "ut, si mihi calceos Sicyonios attulisses, non
1049 III, XXXII | Prodico Cio, de Thrasymacho Calchedonio, de Protagora Abderita loquar?
1050 I, LXI | proditum est, coniectis in os calculis, summa voce versus multos
1051 I, XXIII | dicendi, haec ab hominibus callidis ac peritis animadversa ac
1052 II, VIII | propter consuetudinem aliquam callidius id faciant, non est dubium
1053 I, LI | opus est et natura usuque callido, qui sagaciter pervestiget,
1054 I, L | aliena libasse; fateor enim callidum quendam hunc et nulla in
1055 III, XXXIII | litteras Aristophane aut Callimacho tractante tam discerptas
1056 II, XIV | ille, post ab Aristotele Callisthenes, comes Alexandri, scripsit
1057 I, LXII | paulum requiescet, dum se calor frangat; et nos ipsi, quoniam
1058 II, LV | omne in istum turpissimum calumniae quaestum contulisti! Tu
1059 II, LXI | praeclarum et grave est: quod Calvino Glaucia claudicanti "ubi
1060 II, LXI | at ex eodem genere est "Calvo satis est, quod dicit parum."
1061 III, XLII | hostis ... et testes sunt campi magni ... Gravis est modus
1062 II, XX | pugna et acies, aliud ludus campusque noster desiderat; ac tamen
1063 I, XII | certarum rerum forensibus cancellis circumscriptam scientiam,
1064 II, LX | Vargula adsecutus, cum eum candidatus A. Sempronius cum M. fratre
1065 II, LXXXIII | modum tibicen sine tibiis canere, sic orator sine multitudine
1066 II, LXIX | factum, post relatum; C. Canius, eques Romanus, cum Rufo
1067 III, VII | quiddam habuit Carbo et canorum. Quis horum non princeps
1068 III, XXIII | familiari. Valerius cotidie cantabat; erat enim scaenicus: quid
1069 III, XXIII | familiaris, cum est commodum, cantat; est enim paterfamilias,
1070 II, LXIX | ploras, pater?" "Mirum ni cantem: condemnatus sum." Huic
1071 III, LI | carminibus est aptior et cantibus, non neglecta, ut mihi videtur,
1072 I, XXIII | sine usu neque ex scholis cantilenam requirunt, sed ex homine
1073 I, LV | acutus, praeco actionum, cantor formularum, auceps syllabarum;
1074 III, XXV | sunt et delicatiores in cantu flexiones et falsae voculae
1075 III, XLIV | voluptatem sunt, versum atque cantum, ut et verborum numero et
1076 III, XL | rape! Non dixit "pete" non "cape," - haberet enim moram sperantis
1077 II, XLIV | imperator fortis ac bonus, capere possit. ~
1078 II, XXV | alia tum mente rem publicam capessenti P. Africanus de Ti. Graccho
1079 I, XXXVIII | id sit scriptum, quo ille capiatur, ego tibi ullam causam maiorem
1080 II, LXXII | non fugiendi hostis, sed capiendi loci causa cessisse videar;
1081 II, LXXXVI | ingeni exercerent, locos esse capiendos et ea, quae memoria tenere
1082 II, LXXXII | 334] contio capit omnem vim orationis et gravitatem
1083 II, XLVIII | crimine atque in fraude capitali esse ponendum. Quod si umquam
1084 I, LIV | Athenis reo damnato, si fraus capitalis non esset, quasi poenae
1085 I, XL | quaereretur de duobus civium capitibus et de puero, qui ex posteriore
1086 III, XLVI | utilitatis quam dignitatis: Capitoli fastigium illud et ceterarum
1087 III, LVI | conferam? Quo vertam? In Capitoliumne? At fratris sanguine madet.
1088 III, VII | voluptates, quae nos ita capiunt, ut unum sensum in dissimili
1089 I, LII | quaeque, etiam si corpora capta sint armis aut constricta
1090 III, XI | cives, peregrini fruuntur capti quodam modo nomine urbis
1091 III, XXVIII | quaerentis: quid omnino de captivo statuendum ac sentiendum
1092 III, XXVIII | placeatne a Karthaginiensibus captivos nostros redditis suis recuperari?
1093 II, XLVII | quam misericordia sum ipse captus. Sensi equidem tum magno
1094 I, V | gloria nobis et dignitas cara est, ut animo rei magnitudinem
1095 II, XXV | factum esse dicebat; ut eidem Carboni tribuno plebis alia tum
1096 III, V | constare aut quo cetera si careant, vim suam atque aeternitatem
1097 II, XXXIII | quae si voce L. Crassi carebit, ornamento quodam se spoliatam
1098 II, XL | rei publicae consulunt, cari nobis esse debent, certe
1099 II, III | 10] Nec vero te, carissime frater atque optime, rhetoricis
1100 II, IV | me viderem homines mihi carissimos et amicissimos; sed tamen,
1101 II, LI | illa virtutis defensio caritatem; plusque proficit, si proponitur
1102 II, LVIII | parcendum autem maxime est caritati hominum, ne temere in eos
1103 III, LI | deducimur; quorum illa summa vis carminibus est aptior et cantibus,
1104 III, XIX | adamastis, aut vobis haec Carneadia aut illa Aristotelia vis
1105 II, LIX | sunt in vita hominum neque carorum neque calamitosorum neque
1106 II, LXXV | mali? Quid, si in homines caros iudicibusque iucundos sine
1107 III, XLIX | conversione verborum, sed saepe carpenda membris minutioribus oratio
1108 I, XLII | coguntur, vel passim licet carpentem et conligentem undique repleri
1109 II, XI | non habuerit, sapienter caruisse; si amiserit, moderate tulisse;
1110 II, LXI | nascuntur] omnia. Nam quod Sp. Carvilio graviter claudicanti ex
1111 II, LXVI | ut, cum Sex. Titius se Cassandram esse diceret, "multos" inquit
1112 I, XLI | quoniam de impudentia dixi, castigemus etiam segnitatem hominum
1113 II, LXXXVI | ornandi causa poetarum more in Castorem scripta et Pollucem fuissent,
1114 III, XLI | Nolo dici morte Africani "castratam" esse rem publicam, nolo "
1115 III, I | superatum. Deploravit enim casum atque orbitatem senatus,
1116 I, XL | intuentem vagari cum magna caterva toto foro, praesidium clientibus
1117 III, L | multitudine et populo non modo catervae atque concentus, sed etiam
1118 III, XLI | saepe verbo; ut si olim, M. Catone mortuo, "pupillum" senatum
1119 II, XXXIII | deterrent; video enim in Catonis et in Bruti libris nominatim
1120 III, VIII | umquam accidit huius oratione Catuli? Quae est pura sic, ut Latine
1121 III, III | Tenemus enim memoria Q. Catulum, virum omni laude praestantem,
1122 I, XLV | egregie cordatus homo, catus Aelius Sextus,~multique
1123 III, LIX | ut equo aut leoni saetas, caudam, auris, ad motus animorum
1124 II, XXIV | 104] Cum rem penitus causamque cognovi, statim occurrit
1125 I, XLVI | 202] Non enim causidicum nescio quem neque clamatorem
1126 II, LXXXI | totius causae pertinet, caute an contra demonstrata res
1127 II, LXXIV | danda non est neque illa mea cautio et timiditas in causis propter
1128 II, LIX | ipso genere ridiculum, ut cautissime tractandum sit; mimorum
1129 I, LV | nihil nisi leguleius quidam cautus et acutus, praeco actionum,
1130 II, LXIX | ferebat, cum ille diceret "cave," rogavit "num quid aliud
1131 III, XXV | exspectari puto, ut moneam, ut caveatis, ne exilis, ne inculta sit
1132 I, LVIII | cognitione iuris, quam sit bellum cavere malum, scire possumus.
1133 III, XLVI | necessarium quam latera, quam cavernae, quam prora, quam puppis,
1134 III, XXXI | ille in Gorgia Socrates, cavillantur aut aliquid de oratoris
1135 II, LIV | illa a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata
1136 II, LXXXVI | fortunatum hominem et nobilem cecinissetque id carmen, quod in eum scripsisset,
1137 III, IX | quaque re commorans, honeste cedens, acriter insequens, terrens,
1138 I, XLV | 199] Senectuti vero celebrandae et ornandae quod honestius
1139 I, I | a pueris dediti fuimus, celebrandas inter nosque recolendas.
1140 III, LI | maxime autem a Graecia vetere celebrata. Quibus utinam similibusque
1141 III, XXXVIII | iucunditas delectatioque celebravit. Nam ut vestis frigoris
1142 III, XXXII | maxima illa quinquennali celebritate ludorum, gloriatus est cuncta
1143 I, XXV | nam et animi atque ingeni celeres quidam motus esse debent,
1144 I, V | et eruditio libero digna celeritasque et brevitas et respondendi
1145 II, LXXXVII | insignitis, quae occurrere celeriterque percutere animum possint;
1146 I, XXXV | videbatur, tamen sentiebant celerius esse multo quam ipsi vellent
1147 I, XL | civitatis ignorantem erectum et celsum, alacri et prompto ore atque
1148 II, LX | manus lava" inquit "et cena."
1149 II, LX | vitium scurrile delabitur. "Cenabo" inquit "apud te," huic
1150 II, LXXXVI | 352] Dicunt enim, cum cenaret Crannone in Thessalia Simonides
1151 I, LXII | maius quiddam videbam, cum censebam oratorem, praesertim in
1152 II, I | hoc populo orationem fore censebat suam, si omnino didicisse
1153 III, XXXVII | breviter exponam tibi; censebo tamen ad eos, qui auctores
1154 I, XIII | quamquam illos quidem censemus in numero eloquentium reponendos -
1155 II, LXVIII | Mancia, cum audisset te censorem a M. Duronio de ambitu postulatum, "
1156 II, LXIV | illud L. [Porcius] Nasica censori Catoni; cum ille "ex tui
1157 II, XC | committere vides quam homini censorio conveniat." "Agite vero" [
1158 III, XXIV | ludus esset, putavi esse censoris, ne longius id serperet,
1159 II, XLVIII | existimarere; ego, homo censorius, vix satis honeste viderer
1160 II, LVI | huius contra conlegam in censura nuper neque lepore et festivitate
1161 I, XL | is, qui domini voluntate census sit, continuone, an, ubi
1162 II, LXXI | muneribus tulit, cum C. Cento prodisset et satis contumeliose "
1163 I, XXXVIII | 177] Quid? Quod item in centumvirali iudicio certatum esse accepimus,
1164 I, XXXVIII | certetur, iactare se in causis centumviralibus, in quibus usucapionum,
1165 I, LVI | 238] Nam, quod maximas centumviralis causas in iure positas protulisti,
1166 I, XXXVIII | Marcellos et Claudios patricios centumviri iudicarunt, cum Marcelli
1167 II, LXIV | illum [M.] Scipionem, cum ex centuria sua renuntiaret Acidinum
1168 II, LXVII | censor tribu movebat eum centurionem, qui in Pauli pugna non
1169 II, XXXI | ubi de facto ambigitur, ceperitne pecunias contra leges [P.]
1170 III, XXV | etiam si primo aspectu nos ceperunt, diutius non delectant;
1171 III, XLV | medio, sicut mollissimam ceram ad nostrum arbitrium formamus
1172 III, XLII | Martem belli esse communem, Cererem pro frugibus, Liberum appellare
1173 III, XXXI | penitus acri vir ingenio cernat, si modo aspexerit. In hoc
1174 I, LI | vis oratoris magnitudoque cernatur, nisi qui <rerum omnium>
1175 I, XLII | quos haec haberetur oratio cernerem; nunc complectar, quod proposui,
1176 III, VII | Atque id primum in poetis cerni licet, quibus est proxima
1177 I, IX | perfectam L. Bruti esse cernimus, sed deinceps omnia nonne
1178 I, XVI | eloquentissime dicat, quas ad certam causam tempusque cognorit?
1179 II, LXXVIII | ipso illo gladiatorio vitae certamine, quo ferro decernitur, tamen
1180 II, XVIII | Romano omnium gentium victore certasset, Graecum hominem, qui numquam
1181 I, XXXVIII | in centumvirali iudicio certatum esse accepimus, cum Romam
1182 I, XXXVIII | sed de aequitate ac iure certetur, iactare se in causis centumviralibus,
1183 III, XVIII | maxime adripuit, nihil esse certi quod aut sensibus aut animo
1184 III, XVIII | Athenis, tamen auctores certissimos laudare possum et socerum
1185 I, XXXI | vituperandis hominibus poneretur; certosque esse locos, quibus in iudiciis
1186 II, VI | ipsum nihil agere et plane cessare delectat.
1187 II, LXXII | sed capiendi loci causa cessisse videar;
1188 III, LVI | propter ignominiam iudicii cessisset Athenis et se Rhodum contulisset,
1189 I, XIX | temperantia, de modo rerum omnium, ceteraque, sine quibus civitates aut
1190 I, XXXVIII | testamentorum ruptorum aut ratorum, ceterarumque rerum innumerabilium iura
1191 I, X | Pythagorei omnes atque Democritii ceterique in iure sua physici vindicarent [
1192 II, L | defensione, sed etiam in Scauro ceterisque meis testibus, quorum testimonia
1193 I, V | hortemurque potius liberos nostros ceterosque, quorum gloria nobis et
1194 I, XI | Platoni, cuius tum Athenis cum Charmada diligentius legi Gorgiam;
1195 II, LXXXVIII| divina prope memoria, Athenis Charmadam, in Asia, quem vivere hodie
1196 III, XLI | scopulum" libentius dixerim; "Charybdim" bonorum, "voraginem" potius;
1197 III, LVII | sunt pulsae. Nam voces ut chordae sunt intentae, quae ad quemque
1198 III, L | erunt superiora; quos aut chorios aut heroos aut alternos
1199 II, LXXX | servilis percontatio, mors Chrysidis, vultus et forma et lamentatio
1200 I, XI | quem acutissimum ferunt, Chrysippum, disputavisse neque ob eam
1201 III, XXV | respuit! Quis potione uti aut cibo dulci diutius potest? Cum
1202 II, LXVI | abstulisse"; ut illud M. Cicero senex, huius viri optimi,
1203 II, I | Aculeone propinquo nostro et L. Cicerone patruo solebamus, quod de
1204 I, LVI | qui, quibus verbis erctum cieri oporteat, nesciat, idem
1205 II, LXVI | pictum Gallum in Marian scuto Cimbrico sub Novis distortum, eiecta
1206 III, XXV | in oratoris aut in poetae cincinnis ac fuco offenditur, quod
1207 II, LXXI | contumeliose "quid fers, Cinciole?" quaesisset, "Vt emas,"
1208 II, LXXI | ridicula dicuntur, ut M. Cincius, quo die legem de donis
1209 III, LI | non nullos videmus, cum circuitum et quasi orbem verborum
1210 III, XLIX | possunt latere, modo ne circuitus ipse verborum sit aut brevior,
1211 I, XV | quantum cuique videbitur circumcidat atque amputet, tamen illud
1212 I, LXII | finibus totum oratoris munus circumdedisti, hoc facilius nobis expones
1213 I, XXXVIII | agnationum, adluvionum, circumluvionum, nexorum, mancipiorum, parietum,
1214 I, XVI | idem, nullis ut terminis circumscribat aut definiat ius suum, quo
1215 I, XII | rerum forensibus cancellis circumscriptam scientiam, fatebor equidem
1216 III, LIV | relatio et digressio et circumscriptio.
1217 I, II | ad ea ipsa artium genera circumspiciatque, qui in eis floruerint quamque
1218 II, LXXIV | in omni parte orationis circumspicienda, ne quid offendas, ne quo
1219 II, LXI | male olentem "video me a te circumveniri" subridicule Philippus;
1220 III, LVIII | abiectum: multis sum modis circumventus, morbo, exsilio atque inopia:
1221 III, LVII | respondeant, acuta gravis, cita tarda, magna parva; quas
1222 II, LXXX | orationi, ut non tamquam citharoedi prooemium adfictum aliquid,
1223 I, VIII | vita ad hunc humanum cultum civilemque iura describere?
1224 I, X | caerimoniae; quid? Haec iura civilia, quae iam pridem in nostra
1225 I, XVII | quod in forensibus rebus civilibusque versatur, quin scias, neque
1226 I, XIV | genere dici sine summa rerum civilium cognitione et prudentia;
1227 I, XIII | virtutis genere sit dicendum, clamabunt, credo, omnia gymnasia atque
1228 II, XX | ut tu, Catule, de quodam clamatore dixisti, stultitiae suae
1229 I, XLVI | causidicum nescio quem neque clamatorem aut rabulam hoc sermone
1230 III, XXI | excludere in nido, qui evolent clamatores odiosi ac molesti, Pamphilumque
1231 III, LXI | interius est, quam acutissimus clamor, quo te fistula progredi
1232 I, XXXIV | in agmen, in pulverem, in clamorem, in castra atque in aciem
1233 I, XXXIII | 152] Haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis
1234 II, LXIV | dicant: st, tacete, quid hoc clamoris? Quibus nec mater nec pater,
1235 II, LXXXII | enim, praesertim in tam clara civitate, quin putet expetendam
1236 III, XXXVIII | omnia fere, quo essent clariora, translatis per similitudinem
1237 III, XXXVIII | transferri oportet, quae aut clariorem faciunt rem, ut illa omnia:
1238 II, XXXVII | haec civitas aut gloria clariores aut auctoritate graviores
1239 III, XXV | sine varietate, quamvis claris sit coloribus picta vel
1240 I, II | viri omnium eloquentissimi clarissimique senserint de omni ratione
1241 II, XXXVIII | oratio, ex tribus istis clarissimis philosophis, quos Romam
1242 I, LII | tibi, Crasse, concessisset, clarissimo viro et amplissimo et principi
1243 I, XLV | contra amplissimus quisque et clarissimus vir, ut ille, qui propter
1244 I, II | 7] Quis enim est qui, si clarorum hominum scientiam rerum
1245 III, XLI | ad unum scopulum ut olim classem Achivom offendere. Atque
1246 II, LXI | utrumque ex eo, quod in claudicatione animadverti potuit, est
1247 I, XXXVIII | ab liberti filio stirpe, Claudii patricii eiusdem hominis
1248 I, XXXVIII | de re inter Marcellos et Claudios patricios centumviri iudicarunt,
1249 II, LIX | tota] narratio; addidisti clausulam: tota Tarracina tum omnibus
1250 III, XLVII | minas illius." Hunc ille clausulis aptiorem putat, quas vult
1251 III, XXXIV | docuerat, sed, ut accepimus, Clazomenius ille Anaxagoras vir summus
1252 II, LXXXIV | magnitudine ac robore; nam clementia, iustitia, benignitas, fides,
1253 III, XXXIV | non declamator aliqui ad clepsydram latrare docuerat, sed, ut
1254 III, LX | audire, Catule, ex Licinio cliente tuo, litterato homine, quem
1255 I, XL | caterva toto foro, praesidium clientibus atque opem amicis et prope
1256 II, XVII | sane, quem ad modum, ut in clipeo idem artifex, minora illa
1257 I, XI | ferebatur, cum eam Charmadas et Clitomachus et Aeschines obtinebant;
1258 II, LXI | illud: num claudicat? At hic clodicat"! Hoc ridiculum est; et
1259 III, XXXVIII | necessitas genuit inopia coacta et angustiis, post autem
1260 II, IV | inviti et recusantes heri coacti sumus." ~
1261 III, III | fugam deprecaretur, esse coactum, ut vita se ipse privaret.
1262 II, XXXIII | dissipatum esset, in certa genera coacturum et ad artem facilem redacturum."
1263 II, XLIII | persequare acrius, ut invitus et coactus facere videare. Facilitatis,
1264 III, XLIII | hiulcus sit, sed quodam modo coagmentatus et levis; in quo lepide
1265 I, XXXV | perfice, ut Crassus haec, quae coartavit et peranguste refersit in
1266 III, LXI | ut me temporis angustiae coegerunt; scitum est enim causam
1267 I, LVII | omnis flere ac lamentari coegisses, ut totum illud VTI LINGVA
1268 III, III | funerum patriae spectatorem coegisset; neque solum tibi improborum
1269 III, LV | praecipitem paene evolvere coegit. Sed tamen huius generis
1270 I, XXV | quis enim non videt C. Coelio, aequali meo, magno honori
1271 I, LVI | mirandum, qui, quibus verbis coemptio fiat, nesciat, eundem eius
1272 I, LVI | eundem eius mulieris, quae coemptionem fecerit, causam posse defendere;
1273 III, LI | nuper vel posse vel audere coepimus, terna aut bina aut non
1274 I, XXXVII | amicorum tractare atque agere coepisse, quam ius civile didicisset.
1275 I, XLV | tempus adventat, deficere coepissent, ista ab solitudine domum
1276 II, L | arbitrarentur, serpere occulte coepisti, nihil dum aliis suspicantibus,
1277 I, XXXVIII | simul atque aedificari coeptum est in quadam parte urbis,
1278 II, LVII | ita voluistis, in hoc tali coetu atque in tam accurato sermone
1279 III, XVIII | contionem aut senatum aut ullum coetum hominum committere, cui
1280 I, VIII | dicendo tenere hominum [coetus] mentis, adlicere voluntates,
1281 I, XXVI | controversiae sunt, quae cogant homines sicut in foro non
1282 I, XIII | tum] Athenis disserebam; cogebat enim me M. Marcellus hic
1283 I, X | dixisses, id te ipsum negare cogeret; Stoici vero nostri disputationum
1284 III, XV | 56] Hanc, inquam, cogitandi pronuntiandique rationem
1285 II, LXXVII | dicendum, postremum soleo cogitare, quo utar exordio. Nam si
1286 II, LXXXVII | accipienda causa, quae ipse cogitaris? Omnis fixas esse in animo
1287 II, XXIV | suam et quicquid de sua re cogitarit in medium proferat: itaque
1288 I, XXII | enim me ista curasse aut cogitasse arbitramini et non semper
1289 II, XXXIII | subselliis in otium, ut cogitat, soliumque contulerit."
1290 I, I | 2] Quam spem cogitationum et consiliorum meorum cum
1291 I, V | Quae nisi custos inventis cogitatisque rebus et verbis adhibeatur,
1292 II, XXIV | adsequor, ut alio tempore cogitem quid dicam et alio dicam;
1293 I, LI | dicendo persuadere velit, cogitent, sentiant, opinentur, exspectent; ~
1294 II, LIX | imitationem, ut is, qui audiet cogitet plura quam videat; praestet
1295 I, XLII | facere licuerit, quod iam diu cogito, aut alius quispiam aut
1296 III, VII | licet, quibus est proxima cognatio cum oratoribus: quam sunt
1297 III, XXXIII | virtutum ipsarum societatem cognationemque non norunt. ~
1298 II, XXIV | conventa stipulationes, cognationes adfinitates, decreta responsa,
1299 II, LXXXVI | concidisse; ea ruina ipsum cum cognatis oppressum suis interisse:
1300 III, LI | videatur; nihil est autem tam cognatum mentibus nostris quam numeri
1301 II, II | quibus ambo illi oratores cogniti sint, vivorum et praesentium
1302 III, XXXII | destrictus tantam vim rerum cognitionemque comprehenderis eamque omnem
1303 I, IV | auditis oratoribus Graecis cognitisque eorum litteris adhibitisque
1304 II, XXVII | accepta causa et genere cognito rem tractare coepi, nihil
1305 I, VIII | possit? Aut tam iucundum cognitu atque auditu, quam sapientibus
1306 II, LXXXVI | Crassus "libenter enim te cognitum iam artificem aliquandoque
1307 I, XXX | ipso, quae diu cupimus, cognituros." ~
1308 III, XXIII | aptus ad illud totumque cognorat, fuit, ut est apud Lucilium,
1309 I, XXX | intendas, ferat deducatque, cognoris. Qua re quoniam mihi levius
1310 I, II | ad id, quod requiris, ut cognoscas quae viri omnium eloquentissimi
1311 I, XIII | proprias eorum, qui in his cognoscendis atque tractandis studium
1312 III, XXXI | celeriter cognorit, numquam cognoscet omnino, tum, quotienscumque
1313 I, XLIII | vero, quo facilius percipi cognoscique ius civile possit, quod
1314 I, XLIII | verborum vetustas prisca cognoscitur et actionum genera quaedam
1315 II, LXVIII | tum Ennius "quid? Ego non cognosco vocem" inquit "tuam?" Hic
1316 III, VI | causae rerum atque exitus cognoscuntur, mirus quidam omnium quasi
1317 I, XXII | dicendum maxime natum aptumque cognossem, sed me hercule istius disputationis
1318 II, LXXXIX | ut tibi ignosceremus, si cognossemus, quae te causa in sermonem
1319 III, IV | orationis utrumque oratorem cognoveramus, id ipsum sumus in eorum
1320 II, VI | Laelium Decumum volo," quem cognovimus virum bonum et non inlitteratum,
1321 I, XLII | haec, quae dispersa sunt, coguntur, vel passim licet carpentem
1322 II, LXXX | prooemium adfictum aliquid, sed cohaerens cum omni corpore membrum
1323 III, XLIII | orationem efficit, quae cohaerentem, quae levem, quae aequabiliter
1324 III, XVI | ornate dicendi scientiam re cohaerentis disputationibus suis separavit;
1325 III, XLV | vim, paulum ut immutata cohaerere non possint, tantam pulchritudinem,
1326 III, II | esse audiebamus; ex quo cum cohorruisset, cum febri domum rediit
1327 I, XXX | vos ad eam rem video esse cohortandos, quos, cum mihi quoque sitis
1328 II, XX | igitur, qui erit talis, ut cohortandus adiuvandusque sit, ita loquamur,
1329 II, IX | ad salutem vocatur. Quis cohortari ad virtutem ardentius, quis
1330 II, XII | lite dicuntur, obiurgatio, cohortatio, consolatio, quorum nihil
1331 I, LXI | 262] Hisce ego cohortationibus, Crasse, ad studium et ad
1332 II, XXI | intercesserat ab hoc sermone cohortationis meae, cum iste accusavit
1333 I, LX | litigiosis hominibus non colatur, a ceteris deseratur? Equidem
1334 II, XXXV | plurimum valet. Haec praecipue colenda est nobis; haec semper adhibenda;
1335 III, XXXIII | de fundo emendo, de agro colendo, de omni denique aut officio
1336 II, XXXVIII | pertinebant; autem, qui hoc solum colendum ducebant, habitarunt in
1337 I, XXXII | quosdam observasse atque collegisse; sic esse non eloquentiam
1338 II, LV | excitasset et alteri de colonia Narbonensi Crassi orationem
1339 II, LXXI | equum diceret, cum optimus colonus, parcissimus, modestissimus,
1340 I, XVI | agro remotissimum Nicandrum Colophonium poetica quadam facultate,
1341 III, LII | sanguine diffusus debet color.
1342 II, XIV | tactu orationem meam quasi colorari. Sed ne latius hoc vobis
1343 III, XXV | oratio genere primum et quasi colore quodam et suco suo; nam
1344 III, LII | etiam orationis et quasi colorem aliquem requiritis, est
1345 II, XIV | fieri natura tamen, ut colorer, sic, cum istos libros ad
1346 III, LVII | pictori, eiti ad variandum colores. ~
1347 III, XXV | varietate, quamvis claris sit coloribus picta vel poesis vel oratio,
1348 II, LXVIII | Quando ad me venis cum tua colu et lana?" "Non pol" inquit "
1349 III, XLVI | inventa esse videantur. Columnae templa et porticus sustinen;
1350 II, LIX | tu, Crasse, in Memmium, comedisse eum lacertum Largi, cum
1351 II, XIV | Aristotele Callisthenes, comes Alexandri, scripsit historiam,
1352 III, VIII | praeter hunc tragicas paene comice, tristis remisse, severas
1353 III, XXXIV | cuius in labris veteres comici, etiam cum illi male dicerent (
1354 III, XLI | comissationis"; aut minus: "comissatio tempestatis"; nolo esse
1355 III, XLI | res postulet: "tempestas comissationis"; aut minus: "comissatio
1356 II, XLIII | significatio], verborum comitas; si quid persequare acrius,
1357 III, VI | est instructu ornatuque comitata.
1358 II, LXXXIV | moribus hominum et quadam comitate ac beneficentia positae;
1359 III, XV | Peleo patre Achilli iuveni comitem esse datum dicit ad bellum,
1360 I, IX | 35] Tum Scaevola comiter, ut solebat, "cetera" inquit "
1361 I, XVII | contemneres, sed ut omnis comites ac ministratrices oratoris
1362 III, XLII | curiam pro senatu, campum pro comitiis, togam pro pace, arma ac
1363 I, XLVIII | oppidorum oppugnationibus, de commeatu, de insidiis faciendis atque
1364 I, LIII | Galbam, quem hominem probe commeminisse se aiebat, pergraviter reprehendere
1365 III, XXII | nec vero, id quod tu recte commeministi, ullum umquam habuisse sepositum
1366 II, XLVIII | illa, quae modo Crassus commemorabat, egi: neque reges ex hac
1367 II, L | 204] quae cum abs te modo commemorarentur, equidem nulla praecepta
1368 I, VII | consularibus Cotta deplorata et commemorata narrabat, ut nihil incidisset
1369 II, L | defensionum tuarum [abs te ipso commemoratam] doctrinam esse non mediocrem
1370 II, LI | quam praeteriti benefici commemoratio.
1371 II, LXXXII | numquam aut cohortatione aut commemoratione aliqua aut in spem aut in
1372 III, XX | illum, de cuius memoria commemoravit Antonius; et inde decedens
1373 II, IX | nisi oratoris immortalitati commendatur? Nam si qua est ars alia,
1374 II, II | praesentium memoria teste commendemus. ~
1375 I, II | adulescentulis nobis ex commentariolis nostris incohata ac rudia
1376 I, XLVIII | consuetudine; ipsaque illa, quae in commentarium meum rettuli, sunt eius
1377 I, XXXIII | subitam et fortuitam orationem commentatio et cogitatio facile vincit,
1378 II, XXVII | et Sulpici, dico - multa commentatione atque meditatione paratos
1379 I, LX | et accuratae ac meditatae commentationes ac stilus ille tuus, quem
1380 I, XXXIV | 154] In cotidianis autem commentationibus equidem mihi adulescentulus
1381 III, XXIII | senectute est et cotidie commentatur, nihil enim curat aliud:
1382 I, LIII | ita dicitur, ut si in illa commenticia Platonis civitate res ageretur.
1383 I, LIV | quam [quasi aestimationem] commeruisse se maxime confiteretur.
1384 III, LIV | armorum est vel ad usum comminatio et quasi petitio vel ad
1385 I, XXXVIII | tibi ullam causam maiorem committendam putem? Citius hercule is,
1386 II, LXXIV | Nec, si hoc Crassus non committit, ideo non multi et saepe
1387 II, LXXIV | ideo non multi et saepe committunt. Quo quidem mihi turpius
1388 II, LXXXII | utilitatem defendet, enumerabit commoda pacis, opum, potentiae,
1389 II, LI | studiis autem eorum ceteris commodandi favetur.
1390 II, IV | est, vel dignitatis vel commodi rationem non habet aut denique
1391 II, LI | causa sua; invidetur enim commodis hominum ipsorum, studiis
1392 III, XII | forte locus admonuerit, commonebo. ~
1393 I, XXXII | habet enim quaedam quasi ad commonendum oratorem, quo quidque referat
1394 II, XLI | esset multifariam defossum, commonstrare vellem, satis esse deberet,
1395 I, XLVI | non necessarium, sed ut commonstrarem tantum viam et, ut fieri
1396 III, LV | non patefacti, at certe commonstrati loci, nunc quid aptum sit,
1397 II, XXXVIII | domicilia omnium argumentorum commonstret et ea breviter inlustret
1398 III, IX | enucleatum, in sua quaque re commorans, honeste cedens, acriter
1399 III, LIII | 202] Nam et commoratio una in re permultum movet
1400 I, XVIII | navigandi difficultatem commoratus; sed, cum cotidie mecum
1401 III, XIII | vero in illo altero diutius commoremur, ut disputemus, quibus rebus
1402 II, LXXII | exornem, exaggerem, ibi commorer, ibi habitem, ibi haeream;
1403 II, LIII | vehementer aguntur, contrariis commotionibus auferenda sunt, ut odio
1404 III, IX | Antoni? Forte, vehemens, commotum in agendo, praemunitum et
1405 I, LVI | rettulisset; ex quo ut audivit commotumque ut vidit hominem,
1406 II, XLV | excitare volui quin ipse in commovendis iudicibus eis ipsis sensibus,
1407 II, LXXVII | argumentando, persuadendo tamen et commovendo perficiunt plurimum, quamquam
1408 III, LIX | hac denique barbari maxime commoventur: verba enim neminem movent
1409 III, XXXVI | sermone maxime, Crasse, commovit, quod eum negasti, qui non
1410 III, XXVII | universa re tractari solent, communes a veteribus nominati sunt;
1411 I, XV | sin de iure civili, tecum communicabit, te hominem prudentissimum
1412 I, LVIII | credo, sit, cum hoc Scaevola communicare; quamquam ipsi omnia, quorum
1413 I, XV | erudito homine in philosophia, communicarit; hoc profecto efficiet ut,
1414 III, LIII | et traiectio in alium; communicatio, quae est quasi cum eis
1415 II, LXXIX | aut aditum ad causam et communitionem aut quoddam ornamentum et
1416 II, LII | suscipitur ab oratore ad commutandos animos atque omni ratione
1417 III, LX | vicissitudine et varietate et commutatione aptius? Itaque idem Gracchus,
1418 III, LIX | tot significationes [et commutationes] possit efficere; neque
1419 I, XLIII | pluribus, deinde paucis verbis commutatis etiam ab eisdem scriptoribus
1420 III, XLII | ornandi causa proprium proprio commutatum: desine, Roma, tuos hostis ...
1421 II, XL | autem et minora et paria comparabimus sic: ex maiore: "si bona
1422 III, XXVI | rerum [ac sententiarum] comparanda est, qua de parte dixit
1423 I, II | boni senatoris prudentia comparandam putet, convertat animum
1424 I, XLIV | his tantis opibus imperi comparandis.
1425 I, III | nostrorum et ex Graecorum copia comparare voles, multo tamen pauciores
1426 I, VIII | sed cum maioribus natu compararentur; "neque vero mihi quicquam"
1427 II, XII | ceteris rebus et causis comparata."
1428 III, IX | quoniam sic fuimus semper comparati, ut hominum sermonibus quasi
1429 III, XXIX | 117] Comparationis autem duo sunt modi: unus,
1430 I, XXXVII | FVISSET? Quod petitoris causa comparatum esse non intellegebat, ut,
1431 II, LXXVI | oratorum iudicio et prudentia comparatur: nam ut aliquid ante rem
1432 I, XLV | iam inde ab adulescentia comparavi, non solum ad causarum usum
1433 II, XVIII | praeceptis ea tanta vis comparetur; non quo mea quidem iam
1434 III, XIX | campo in exiguum sane gyrum compellitis.
1435 III, IV | summi labores nostri magna compensati gloria mitigantur, pergamus
1436 II, LXVI | agas," inquit "si malui compilari quam venire"; ut Asello
1437 I, XI | aliquod pistrinum detrudi et compingi videbam;
1438 I, V | ut animo rei magnitudinem complectantur neque eis aut praeceptis
1439 I, XIX | rhetorici illi doctores complecterentur, quaerebat, cur de prooemiis
1440 III, XXXIII | ut nemo genus universum complecteretur atque ut alius aliam sibi
1441 I, LII | praecepta oratoris facultate complecteris? Quae et semper et sola
1442 I, XLII | differentis, duas aut pluris complectitur partis; partes autem sunt,
1443 III, XXX | lingua est, sed onerandum complendumque pectus maximarum rerum et
1444 III, XIV | haec vis, quae scientiam complexa rerum sensa mentis et consilia
1445 III, V | illi maius quiddam animo complexi plus multo etiam vidisse
1446 III, XLVII | 182] Longissima est igitur complexio verborum, quae volvi uno
1447 III, XIV | praeceptis omnem oratoriam vim complexos esse arbitrantur neque adhuc
1448 II, XXIII | Aeschines, Dinarchus aliique complures, etsi inter se pares non
1449 III, XXXIII | re, sed in aliis etiam compluribus distributione partium ac
1450 II, LXXVI | dicenda sunt quem ad modum componamus, id est vel maxime proprium
1451 I, XLI | artificiose digesta generatim componerent; nihil est enim, quod ad
1452 II, XIX | civili hesterno die Crassus componi posse dicebat: ut genera
1453 III, XXIV | undique conlectis, arcessitis, comportatis, ut tibi, Caesar, faciendum
1454 I, XII | dicunt, adferunt proprium, compositam orationem et ornatam et
1455 II, XIV | abundantissimus et ipsa compositione verborum non impolitus magnam
1456 III, LII | sic verbis quidem ad aptam compositionem et decentiam, sententiis
1457 III, XLIII | Lucilius: quam lepide lexeis compostae! Vt tesserulae omnes arte
1458 II, LV | haberet, quartum librum composuisset et se etiam in balneis lotum
1459 I, XLVIII | essent animo et scientia compotes, eos esse imperatores dicerem,
1460 I, XLV | ope mea~ex incertis certos compotesque consili~dimitto, ut ne res
1461 I, VIII | innumerabilia, consecter, comprehendam brevi: sic enim statuo,
1462 II, LXXXVIII| imaginibus, ordinem locis comprehendamus.
1463 II, XLV | sic nulla mens est tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae
1464 II, XXXI | natura rerum, celeriter animo comprehendenti permulta videantur, quae
1465 II, XXXIV | discriptam, instructam ornatamque comprehenderent, rebus dico et sententiis.
1466 I, III | pervestigatione vel disserendi ratione comprehenderint.
1467 III, XXXII | vim rerum cognitionemque comprehenderis eamque omnem cum eius, qui
1468 III, VI | possit sensu aut cogitatione comprehendi, est etiam illa Platonis
1469 III, XXI | istorum umquam attigit, comprehensa esse videatur." ~
1470 I, XXIII | arbitrio seiunctis scientiaque comprehensis, non mihi videtur ars oratoris
1471 II, XL | eius cum gladio cruento comprehensus in illo ipso loco et nemo
1472 III, LVIII | acerbum cor contundam et comprimam. Aliud voluptas, effusum,
1473 II, LII | minus virium opus sit in ea comprimenda quam in excitanda. Invident
1474 III, XLVII | verba "desinite, incipite? comprimite," aut a brevibus deinceps
1475 II, XLII | argumentis et in re ipsa per se comprobanda posuissem, tempus esset
1476 II, LXXXIX | gaudeo iudicium animi mei comprobari, quod semper statui neminem
1477 II, LXXXIX | correxisse video, partim comprobasse;
1478 II, LXXXV | gestae iudiciis hominum comprobatae; in quibus etiam felicitatem
1479 III, XXXVI | quidem in Academiam totum compulisti. In qua velim sit illud,
1480 I, IX | non prudentium consiliis compulsum potius quam disertorum oratione
1481 II, XXXVIII | et ad extremum ipsi se compungunt suis acuminibus et multa
1482 I, XIX | exemplis magis quam argumentis conabatur refellere; memoriter enim
1483 III, X | dilucidique sermonis, neque enim conamur docere eum dicere, qui loqui
1484 II, XVIII | aut adulescentulos docere conantur." ~
1485 II, XLVII | ad id restinguendum vix conarer accedere? Habueras enim
1486 II, LXXVIII | ait idem, cum bracchium concalfecerit, tum se solere pugnare;
1487 II, XC | Tum ille "ut ita ista esse concedam," inquit "Antoni, quae sunt
1488 II, XXXIII | ceterorum beatorum otio concedamus."
1489 II, LXXI | 286] Saepe etiam facete concedas adversario id ipsum, quod
1490 II, LIV | Crasso est omnium sententia concedendum; non enim fere quisquam
1491 II, XLIX | esse adfectum viderent, concederent; praesertim si in aliis
1492 I, XVII | vellem non esse oratoris, concederes et ea ipsa nescio quo modo
1493 I, VII | loqueretur, id meis pedibus certe concedi est aequius."
1494 III, XX | multum sane in disputatione concedimus. ~
1495 I, LXI | dubio summa vis dicendi conceditur, Atheniensem Demosthenem,
1496 I, XI | divinitus est locutus, quod ego concedo; si item Aristoteles, si
1497 I, XIII | disputant, oratorum esse concedunt, itaque ceteros libros artis
1498 III, L | non modo catervae atque concentus, sed etiam ipsi sibi singuli
1499 III, VI | quasi consensus doctrinarum concentusque reperitur.
1500 II, XVI | disputationum et sine ieiuna concertatione verborum.
1501 III, XXX | atque a minutis angustisque concertationibus ad omnem vim varietatemque
1502 I, XLIII | et docemur non infinitis concertationumque plenis disputationibus,
1503 I, VI | laus a nostris hominibus concessa est, auctoritatem Graecis
1504 III, XXII | puerilis aetas, forenses feriae concesserint. ~
1505 I, XIII | oti causa disserant, cum concessero, illud tamen oratori tribuam
1506 I, LVI | scriptum protulisse ac tamen concessisse Galbae disputationem sibi
1507 I, LII | civitatibus, quis tibi, Crasse, concessisset, clarissimo viro et amplissimo
1508 I, LV | scientiam, suo quoque eam concesso et tradito spolies atque
1509 III, II | perfunctione aditum omnium concessu ad summam auctoritatem dabat,
|