266-aequa | aequi-benig | besti-conce | conch-dandu | dantu-disse | dissi-exist | exit-gnati | gorgi-ingen | ingra-levar | levat-multa | multi-parti | partu-poste | postl-recep | reces-sensi | sensu-teneb | tenen-vocab | vocam-zeuxi
Liber, Caput
5546 III, LVIII | tempus Polydorum Hecuba partu postremo parit. ~
5547 I, XLVI | erat hominis proprium, non partum per nos, sed divinitus ad
5548 II, XL | similitudine autem: "si ferae partus suos diligunt, qua nos in
5549 II, XL | cuius tribunatus voluntati paruit civitatis?"
5550 III, XXXV | Haec cum Crassus dixisset, parumper et ipse conticuit et a ceteris
5551 II, LXIII | Alterum genus est, quod habet parvam verbi immutationem, quod
5552 III, LV | alium rerum privatarum atque parvarum; et aliud dicendi genus
5553 I, LIII | moveret, et duos filios suos parvos tutelae populi commendasset
5554 II, XXI | Sulpicium primum in causa parvula adulescentulum audivi voce
5555 II, LXX | liberum puto esse: qua libet pascitur."
5556 I, IX | vero tibi Romulus ille aut pastores et convenas congregasse
5557 I, VI | reliquerunt, sed cum illa pateant in promptuque sint omnibus,
5558 I, XLVII | perventuros, ab hoc aditu ianuaque patefacta."
5559 III, LV | orationis sunt omnes, si non patefacti, at certe commonstrati loci,
5560 I, XXXVIII | obscurum sane et ignotum patefactum in iudicio atque inlustratum
5561 II, XVI | vagam et liberam et late patentem, ut de rebus bonis aut malis,
5562 II, XIV | Sed ne latius hoc vobis patere videatur, haec dumtaxat
5563 I, XXXVIII | egissetque lege in hereditatem paternam testamento exheres filius. [
5564 III, LVIII | incipiam ingredi? Domum paternamne? Anne ad Peliae filias?
5565 I, LVII | 244] Ipse ille Mucius paterni iuris defensor et quasi
5566 I, IX | parati, cum civitatem vel paterno consilio vel avitis armis
5567 I, XXXVIII | de iure civili, possetne paternorum bonorum exheres esse filius,
5568 III, XXI | re Coracem istum veterem patiamur nos quidem pullos suos excludere
5569 III, XLIX | quam vires atque anima patiatur. ~
5570 II, XVIII | animis tantum, quantum ipsi patiebantur, accepimus - sed tamen ista
5571 II, LVII | Sulpicius "quid igitur? Patiemur" inquit "Caesarem, qui quamquam [
5572 II, LXXV | libenter relinquo, nimium patiens et lentus existimor; ut,
5573 I, XIX | iuventutis, de iustitia, de patientia, de temperantia, de modo
5574 III, XVII | deinde ab Antisthene, qui patientiam et duritiam in Socratico
5575 II, LXIX | contrarium est ridiculi genus patientis ac lenti, ut, cum Cato percussus
5576 II, X | iste cursus orationis tuae, patiere tamen mihique ignosces; "
5577 II, XXXIII | bonis frustra implorari patietur neque id aequo animo feret
5578 III, XXIV | tradi ac perpoliri posse, patitur enim et lingua nostra et
5579 I, XXXIV | quae fortasse, quemcumque patremfamilias adripuissetis ex aliquo
5580 III, LX | eorum civium, quos nostri patres non tulerunt, iam similis
5581 I, XXXVIII | liberti filio stirpe, Claudii patricii eiusdem hominis hereditatem
5582 I, XXXVIII | inter Marcellos et Claudios patricios centumviri iudicarunt, cum
5583 II, LV | vendiderat, quam multa de amisso patrimonio dixit! Atque illa brevia,
5584 II, LV | gloriae, cui virtuti studere? Patrimonione augendo? At id non est nobilitatis.
5585 I, XVIII | suam; hic enim mos erat patrius Academiae adversari semper
5586 II, XLVIII | minui neque provocationem, patronam illam civitatis ac vindicem
5587 I, XXXVI | Atqui non defuit illis patronis" inquit Crassus "eloquentia
5588 II, LXXVII | placuit - pluris adhibent patronos, ut in quoque eorum minimum
5589 III, XIII | difficilius intellegatur, quid patronus velit dicere, quam si ipse
5590 II, I | ex omnibus plurimum, et patruus, qui cum Antonio in Ciliciam
5591 I, VII | ad opacandum hunc locum patulis est diffusa ramis, quam
5592 II, XXXII | referuntur, ita modicae et paucae sunt, ut eas omnis diligentes
5593 I, III | comparare voles, multo tamen pauciores oratores quam poetae boni
5594 I, II | oratorum sit et semper fuerit paucitas, iudicabit. ~
5595 II, XXXIV | solum numero, sed etiam paucitate, ut eam materiem orationis,
5596 I, XLII | genera et ad certum numerum paucitatemque revocanda. Genus autem id
5597 I, V | quae causa sit eloquentium paucitatis, cum ex eis rebus universis
5598 III, XXX | putavit; qua re non est paucorum libellorum hoc munus, ut
5599 II, LXVII | eum centurionem, qui in Pauli pugna non adfuerat, cum
5600 III, V | ante meridiem discesserunt paulumque requierunt, in primis hoc
5601 III, XXIX | honores sint, num fugienda paupertas; de aequo aut iniquo, ut
5602 III, XLIII | Vt tesserulae omnes arte pavimento atque emblemate vermiculato.
5603 II, XXVI | 112] Iterum autem peccant, cum genus hoc causarum,
5604 II, LII | deinde etiam vitiis atque peccatis, tum, si erunt honestiora
5605 II, LXXXIII | populi, quae aut orationis peccato aliquo excitatur, si aspere,
5606 III, XXVII | partim habent vitiorum et peccatorum acrem quandam cum amplificatione
5607 I, XXVII | et, qui semel in gestu peccavit, non continuo existimatur
5608 II, LXX | peteretur Lucullus ab eis, qui a pecore eius depasci agros publicos
5609 III, XXX | onerandum complendumque pectus maximarum rerum et plurimarum
5610 II, XXXVI | atque ego idem existimavi pecudis esse, non hominis, cum tantas
5611 II, XXV | sicariis, de veneficiis, de peculatu infitiari necesse est: id
5612 II, XXV | infitiatione defenduntur; nam et de pecuniis repetundis quae maximae
5613 II, LXX | non est" inquit "Luculli pecus illud; erratis"; - defendere
5614 I, XXXVII | usitata exceptio daretur CVIVS PECVNIAE DIES FVISSET? Quod petitoris
5615 I, LV | eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque adiunxisti. ~
5616 I, LX | numerorum moderatione et pedum tamen aliquid ad requiem
5617 III, XXXVIII | exsistunt turbines, fervit aestu pelagus: omnia fere, quo essent
5618 III, XV | Homerum Phoenix, qui se a Peleo patre Achilli iuveni comitem
5619 III, LVIII | Domum paternamne? Anne ad Peliae filias? et illa o pater,
5620 II, XVI | fingebat, quem ad modum pellem aut hydram fingeret, etiam
5621 I, LVII | et politissimis facetiis pellexisti, cum et illud nimium acumen
5622 II, XVII | generibus hydra tibi sit et pellis, Hercules autem et alia
5623 II, XXV | Appuleia tota illa causa pendebat.
5624 II, XXXII | sed ex genere quaestionis pendere causas. Sed hoc nihil ad
5625 III, XLII | inrupit," et "quo avaritia penetravit"; aut "fides valuit, iustitia
5626 III, XXX | progrediar meque ad meum munus pensumque revocabo. Nam ex illis locis,
5627 III, XV | sibi ipsi studium ludumque pepererunt atque in eis artibus, quae
5628 I, XLV | sibi auctore dignitatem peperissent, perfecerunt ut in respondendo
5629 III, LXI | aetatem, sed et ingenio peracri et studio flagranti et doctrina
5630 II, VIII | praecepta posse quaedam dari peracuta ad pertractandos animos
5631 II, LIV | omni sermone fusum, alterum peracutum et breve, illa a veteribus
5632 II, LXIV | provincias stipendia merentem peragrasse gloriaretur: "agas asellum"
5633 I, LI | 222] sed ita peragrat per animos, ita sensus hominum
5634 I, XXXV | haec, quae coartavit et peranguste refersit in oratione sua,
5635 II, LXVII | ridicula, non solum mimis perapposita, sed etiam quodam modo nobis:
5636 I, I | memoria vetera repetenti perbeati fuisse, Quinte frater, illi
5637 II, LVIII | isto genere quid sentiam perbreviter exponam. De risu quinque
5638 II, XXXIV | saepseris, si modo usum rerum percallueris, nihil te effugiet atque
5639 III, XXXVI | contra omnia disputandi percepero."
5640 II, LXXXVII | animo teneri posse ea, quae perciperentur auribus aut cogitatione,
5641 I, XLVII | ad studium cognoscendae percipiendaeque virtutis; quibus enim id
5642 I, XXVIII | enim in ceteris artificiis percipiendis tantum modo similem esse
5643 I, XLIV | 197] Percipietis etiam illam ex cognitione
5644 III, VII | dignentur; nam et auribus multa percipimus, quae etsi nos vocibus delectant,
5645 II, LXXXVI | quod] non multum relinquis, percommode facis estque mihi gratum."
5646 II, I | doctoribus nostris ea ponere in percontando eaque ipsum omni in sermone
5647 I, XXI | vere loquar - numquam mihi percontanti aut quaerenti aliquid defuisti
5648 I, XXII | si te, nisi omnia, quae percontati erimus, explicaris, dimiserimus."
5649 II, LXIII | qui iudicatum duci videt: percontatur ita: "quanti addictus?" "
5650 I, XXII | Crassus "vestro arbitratu percontemini."
5651 III, XIV | fuerunt duae, quas modo percucurri vel potius paene praeterii,
5652 I, L | cogitatione, multa etiam legendo percucurrisse, neque ea ut sua possedisse
5653 I, X | quem tu adulescentulus perculisti, ignarum legum, haesitantem
5654 II, LXX | illius, qui Ti. Gracchum perculit: cum ei M. Flaccus multis
5655 II, LXII | genus ridiculi, quae genera percurram equidem. ~
5656 II, LXXX | aliquando ac non ista brevitate percurritur.
5657 II, XLII | doctos et semidoctus ipse percurro, ut aliquando ad illa maiora
5658 I, XLVII | te, Crasse, de ipsa arte percursa sunt, cum illa te et non
5659 II, XXXII | memores et sobrii oratores percursas animo et prope dicam decantatas
5660 III, LIII | et huic contraria saepe percursio est et plus ad intellegendum,
5661 III, XLVIII | saepe variorum intervallorum percussio numerum conficit, quem in
5662 III, XLVII | nostrum; sed sunt insignes percussiones eorum numerorum et minuti
5663 II, XLVII | civitatis, M. Aemilium, lapide percussum esse constabat; vi pulsum
5664 II, LXIX | patientis ac lenti, ut, cum Cato percussus esset ab eo, qui arcam ferebat,
5665 II, LXXXVII | quae occurrere celeriterque percutere animum possint; quam facultatem
5666 II, LXX | simul ac domum redisset, "perdam" inquit "vocem, si id fecero": "
5667 II, XVI | hominum unam speciem pingere perdidicerit, posse eum cuiusvis vel
5668 I, XV | moribus totus est oratori perdiscendus; cetera si non didicerit,
5669 I, LVIII | saepe difficilis necessario perdiscimus; si leges nobis aut si hominum
5670 I, XIV | armamentarium fecit, constat perdiserte populo rationem operis sui
5671 I, XXXVI | actum, litem adversarium perditurum. ~
5672 I, II | maiorum exstiterunt, cum boni perdiu nulli, vix autem singulis
5673 II, LI | eandem similitudinem est perducendus. ~
5674 II, LXXVII | homines ad nostram sententiam perducimus, aut docendo aut conciliando
5675 III, XII | rusticam asperitatem, sed etiam peregrinam insolentiam fugere discamus.
5676 I, XXXVIII | qua re denique civis aut peregrinus, servus aut liber quispiam
5677 II, LXVII | praestitisse. Genus est perelegans et cum gravitate salsum
5678 III, XLVIII | sine intervallis loquacitas perennis et profluens, quid est aliud
5679 I, XX | vehementer admirari: me sibi perfacilem in audiendo, te perpugnacem
5680 I, XLV | dignitatem peperissent, perfecerunt ut in respondendo iure auctoritate
5681 I, LXI | litteram non posset dicere, perfecit meditando, ut nemo planius
5682 I, XXVIII | videtisne quam nihil ab eo nisi perfecte, nihil nisi cum summa venustate
5683 III, L | superiora, quod in eis maxime perfectio atque absolutio iudicatur.
5684 I, XXVIII | diceretur. Hanc ego absolutionem perfectionemque in oratore desiderans, a
5685 I, II | de rebus politius a nobis perfectiusque proferri; solesque non numquam
5686 I, LX | tuus, quem tu vere dixisti perfectorem dicendi esse ac magistrum,
5687 I, XIII | Hyperidem aut Demosthenem, perfectos iam homines in dicendo et
5688 III, LI | illud, quod diximus, aptum perfectumque cernunt. Itaque illi veteres,
5689 II, XLIII | integros, religiosos, timidos, perferentis iniuriarum mirum quiddam
5690 II, XIX | facile omnis perpetior et perfero; nam aut aliquid adferunt,
5691 I, XXXV | veniam, Scaevola, da, et perfice, ut Crassus haec, quae coartavit
5692 III, XLIV | numerose cadere et quadrare et perfici volumus. Neque est ex multis
5693 II, LII | atque deponere; omninoque perficiendum est, quoniam plerique sunt
5694 I, L | artem sibi adsumpserit, is perficiet ut, quod praeterea sciet,
5695 I, XXXIII | conformatioque verborum perficitur in scribendo, non poetico,
5696 II, LXXVII | persuadendo tamen et commovendo perficiunt plurimum, quamquam maxime
5697 II, XXIV | neglegentiae, susceptis rebus, vel perfidiae, receptis; sed etiam illa
5698 II, LXXIII | improbi esse hominis et perfidiosi, dicere quod alienum esset
5699 I, XLV | quod honestius potest esse perfugium quam iuris interpretatio?
5700 III, II | annus ei primus ab honorum perfunctione aditum omnium concessu ad
5701 I, XLV | et rei publicae muneribus perfunctum senem posse suo iure dicere
5702 I, XLVIII | Ego vero," inquit, "pergam et id faciam, quod in principio
5703 II, LXXI | iter reliquum conficere pergas." ~"Ego vero, atque hilare
5704 III, XXIV | dicis, fuisse temporis." "Pergisne" inquit Crassus "me, quae
5705 I, VIII | maxime contineri. Quam ob rem pergite, ut facitis, adulescentes,
5706 I, XLVII | inquit Sulpicius "ista sunt pergrata perque iucunda; sed pauca
5707 II, XXXVII | saepe audivi, cum dicerent pergratum Atheniensis et sibi fecisse
5708 I, LIII | commeminisse se aiebat, pergraviter reprehendere solebat, quod
5709 II, LV | mortuam, tu imagines ipsas non perhorrescis? Quibus non modo imitandis,
5710 III, XIX | 71] Sin veterem illum Periclem aut hunc etiam, qui familiarior
5711 II, XXII | etiam tum retinebant illum Pericli sucum, sed erant paulo uberiore
5712 I, XXXIV | subeundus visus hominum et periclitandae vires ingeni, et illa conimentatio
5713 III, XXXVI | ut mihi non sit difficile periclitari et aut statim percipere
5714 II, XLVIII | seditionum genera, vitia, pericula conlegi eamque orationem
5715 II, LII | ea non sit iniqua merces periculi, tamen ea non delectari
5716 II, LXXXV | ipsi aut laboriosa aut periculosa aut certe gratuita. Magna
5717 III, XVII | Xenocrates, quorum alter Peripateticorum, alter Academiae nomen obtinuit,
5718 I, XXIII | inquit Mucius "Staseam, quem Peripateticum narras? Gerendus est tibi
5719 II, LXXX | quid obscurius, tantum id perit, quod ita dictum est, narratio
5720 I, XLIII | discesseritis, nemo de eis, qui peritissimi sunt, anteponatur?
5721 I, XV | hominem prudentissimum et peritissimum in eis ipsis rebus, quas
5722 III, LX | ipsum, cum contionaretur, peritum hominem, qui inflaret celeriter
5723 I, V | praeclarissima fuerint in oratore, peritura.
5724 II, IV | sermonis nostri consuetudine perlate patet; nam qui aut tempus
5725 III, LVI | Demosthenem dixerat; qua perlecta petitum ab eo est postridie,
5726 III, XXIII | tribuatur, memoria studiumque permaneat. Libet autem semper discere;
5727 II, VI | aliquando nihil agit." In qua permaneo, Catule, sententia meque,
5728 III, LII | verba mutaris, sententiarum permanet, quibuscumque verbis uti
5729 I, LI | vitae propius accedere, permediocris ac potius levis motus debere
5730 III, XIII | facilis est tota res, ut mihi permirum saepe videatur, cum difficilius
5731 I, XXXVI | quantum lex in XII tabulis permiserat, quod cum impetrasset, causa
5732 II, XC | ille "primum quis Antonio permisit," inquit "ut et partis faceret
5733 III, LIV | distributis supposita ratio et permissio et rursum alia dubitatio
5734 II, XX | oratores esse venturus, permittam ipsi quid velit; molestus
5735 II, LII | cum laboribus et miseriis permixta [esse] videatur.
5736 III, LVII | egeremus; verum quia animi permotio, quae maxime aut declaranda
5737 II, XLIV | est oratori, ut aliquam permotionem animorum sua sponte ipsi
5738 II, LIII | conciliationis causa leniter aut permotionis vehementer aguntur, contrariis
5739 II, LXXXI | mentis iudicum quam maxime permovendas et ad utilitatem nostram
5740 I, XIX | in omnem partem dicendo permovendis non fuisse ignarum, quibus
5741 II, LXXVII | docendo aut conciliando aut permovendo, una ex tribus his rebus
5742 II, LXXVII | proposueris atque agas, permovendorum animorum causa saepe utile
5743 II, XLVI | suscipitur ad aliorum animos permovendos, oratorem ipsum magis etiam
5744 II, LXXII | conciliantur, et illos, quibus permoventur, vidi atque cognovi, tum
5745 II, XLV | quos illos adducere vellem, permoverer;
5746 I, XXVII | fuit, in dicendi exordio permoveri;
5747 II, LXXVIII | continuo eum, qui audit, permulcere atque allicere debet;
5748 II, XII | Hellanicus, Acusilas fuit aliique permulti, talis noster Cato et Pictor
5749 II, XXXVII | Pythagoreum ferunt, qui annis ante permultis fuit quam ipse Pythagoras;
5750 I, II | cogitatione converteris, permultos excellentis in quoque genere
5751 III, LIII | et commoratio una in re permultum movet et inlustris explanatio
5752 II, L | tenuisti, te pro homine pernecessario, quaestore tuo, dicere!
5753 II, IX | facultate et fraus hominum ad perniciem et integritas ad salutem
5754 III, LX | quam crebra mutatio; nihil perniciosius quam effusa sine intermissione
5755 II, LI | quod ipsis, qui audiunt, perniciosum aut inutile sit, id factum
5756 I, V | natura tribuit, penitus pernoscendi, quod omnis vis ratioque
5757 II, IV | Sed hoc tamen cecidit mihi peropportune, quod transactis iam meis
5758 II, LVII | sermone quasi in aliquo peropportuno deversorio." ~
5759 II, V | quod et raro datur et nunc peroptato nobis datum est? Aut homines
5760 II, LXXVII | excellent, serventur etiam ad perorandum; si quae erunt mediocria,
5761 II, XIX | conclusionem orationis et quasi perorationem conlocant, alii iubent,
5762 I, XXXV | quam ipsi vellent ab eo peroratum. Tum Scaevola "quid est,
5763 II, LXXVI | ut concludamus atque ita peroremus, hoc dicendi natura ipsa
5764 II, XIX | alii iubent, ante quam peroretur, ornandi aut augendi causa
5765 I, VIII | datum, vel solus vel cum perpaucis facere possit? Aut tam iucundum
5766 III, XXXVII | utitur," non arte aliqua perpenditur, sed quodam quasi naturali
5767 II, LXV | verba, ut, Crassus apud M. Perpernam iudicem pro Aculeone cum
5768 I, XXVI | in theatro actores malos perpeti.
5769 II, XIX | molesti sunt; facile omnis perpetior et perfero; nam aut aliquid
5770 II, LIV | Sed cum illo in genere perpetuae festivitatis ars non desideretur (
5771 III, XLVI | spiritus datus, tamen eum perpetuare verba nolimus; id enim auribus
5772 II, LX | positum est, quae sunt propria perpetuarum facetiarum, in quibus describuntur
5773 II, XXXII | institutus heres sit, heres esse: perpetui iuris et universi generis
5774 II, LXXVII | corporibus, sic illae in perpetuis orationibus fusae esse debebunt;
5775 II, XXVIII | non recusabo quo minus perpoliam atque conficiam - quantum
5776 III, XXIV | quibus disputavimus, tradi ac perpoliri posse, patitur enim et lingua
5777 II, XX | omnia iam explicata et perpolita adsequentur; sunt enim innumerabiles
5778 II, XLIX | minime praeceptis artium sunt perpolitae, omnis est a me illa causa
5779 II, XXVII | explicationem magis inlustrem perpolitamque desiderant; itaque cum haec
5780 I, XIII | iam homines in dicendo et perpolitos, vel nostri decem viros,
5781 I, XVI | quae sunt libero dignae, perpolitus; quibus ipsis si in dicendo
5782 II, XIII | orationis leni et aequabili perpolivit illud opus; sed ut homo
5783 I, XX | perfacilem in audiendo, te perpugnacem in disputando esse visum. ~
5784 II, LX | Hic ille "non accusabis: perpusillum rogabo." Ridicule. Sed sedebat
5785 I, XLVII | Sulpicius "ista sunt pergrata perque iucunda; sed pauca etiam
5786 III, XXIX | cognitio rei scientiaque perquiritur, ut virtus suamne propter
5787 I, III | hoc ipso numero, in quo perraro exoritur aliquis excellens,
5788 I, XXX | exponam vobis non quandam aut perreconditam aut valde difficilem aut
5789 II, XIX | quantum ego iudicare possum, perridicula:
5790 II, LIX | insulse, sed etiam, quid perridicule possis, vitandum est oratori
5791 III, XX | artis rhetoricas exponunt, perridiculos; scribunt enim de litium
5792 II, LXIX | in quo, ut mihi videtur, persalsum illud est apud Novium: "
5793 II, LXXXVIII| quae meminisse vellet, perscribere. Qua re hac exercitatione
5794 I, XIII | decem viros, qui XII tabulas perscripserunt, quos necesse est fuisse
5795 I, LVIII | venimus, si de tabulis et perscriptionibus controversia est, contortas
5796 III, II | id quod in auctoritatibus perscriptis exstat, scribendo adfuisse.
5797 II, LXXII | cogitando, quoad facere potui, persecutus, cum et argumenta causae
5798 I, XXI | genere dicendi, subtiliter persequamini; quod quidem si erit a vobis
5799 II, XLIII | verborum comitas; si quid persequare acrius, ut invitus et coactus
5800 II, LXXXI | contraque nos erunt, acriter persequemur et, quicquid potuerit, detrahemus;
5801 III, LIX | melius nostri illi senes, qui personatum ne Roscium quidem magno
5802 II, XXX | an quod nomen habeat; quo perspecto statim occurrit naturali
5803 I, XXXIV | lepos, quo tamquam sale perspergatur omnis oratio. Effudi vobis
5804 II, XX | quid efficere possit ante perspiciam: sit enim mihi tinctus litteris;
5805 II, XXXV | excipiamus, vultus denique perspiciamus omnis, qui sensus animi
5806 I, XIX | prudentiam, quae versaretur in perspiciendis rationibus constituendarum
5807 II, LXXXVI | dissimulationis tuae nudatumque perspicio; et quod mihi nihil aut [
5808 I, XLVI | rerum quidem magnitudinem perspicit: equidem vobis, quoniam
5809 II, LIX | 241] Perspicitis genus hoc quam sit facetum,
5810 II, XXVI | defenditur sententiam scripti perspicuam fuisse; ex contrariisque
5811 II, XLIX | explicarem, perquam breviter perstrinxi atque attigi; his duabus
5812 III, XXII | inquit "Catule, primum persuadeas velim, me non multo secus
5813 III, XXII | mirer te illa, quae mihi persuades maxima esse adiumenta, potuisse
5814 III, XVII | nobis atque optimo cuique persuaserint, non poterunt ipsi esse,
5815 II, VIII | nunc hoc propono, quod mihi persuasi, quamvis ars non sit, tamen
5816 I, XLVII | virtutis; quibus enim id persuasum esset, ut nihil mallent
5817 II, LXXVIII | sunt; idcirco tota causa pertemptata atque perspecta, locis omnibus
5818 I, XXIII | dicendi aut nullam artem aut pertenuem videri, sed omnem esse contentionem
5819 II, XXXIII | hic Crassus leniter et "pertexe modo," inquit "Antoni, quod
5820 II, XXXII | se istorum artes habent, pertimescenda est multitudo causarum;
5821 II, L | suspicantibus, me vero iam pertimescente, ut illam non Norbani seditionem,
5822 I, XXVII | plurimum esset, ita maxime is pertimesceret, has causas inveniebam duas:
5823 I, XXVI | exspectationemque hominum pertimescit; - qui vero nihil potest
5824 II, XLIII | demissorum, non acrium, non pertinacium? non litigiosorum, non acerborum
5825 III, XX | omniaque, ad quamcumque rem pertineant, ornate copioseque dicat.
5826 II, XXXI | ad dicendum magno opere pertineat, sed tamen ut videatis,
5827 II, LVIII | sermonem hoc pertinet, et, si pertineret, nescire me tamen id non
5828 II, XXXII | naturam nomen Coponi aut Curi pertinuit; in genere erat universo
5829 I, LI | sensus hominum mentisque pertractat, ut non desideret philosophorum
5830 II, XXXIV | studio adhibito et usu pertractata esse possunt; sed tamen
5831 I, XLII | in grammaticis poetarum pertractatio, historiarum cognitio, verborum
5832 I, XI | est; neque enim sine multa pertractatione omnium rerum publicarum
5833 III, IV | incredibilem et singularem pertulimus ac sensimus, cogitanti sententia
5834 I, XXVI | et in ordienda oratione perturbantur, paene impudentes videntur, -
5835 II, XLII | ut impetu quodam animi et perturbatione magis quam iudicio aut consilio
5836 III, XIII | non confusis personis, non perturbato ordine. Quid multa? Tam
5837 III, XI | conservemus, ut ne quid perturbatum ac discrepans aut praeposterum
5838 I, LI | philosophi maxime solent, Crasse, perturbor, quod ita dixisti, neminem
5839 II, XLIII | non avidi signa proferre perutile est; eaque omnia, quae proborum,
5840 I, XXXVI | si de istis communibus et pervagatis vix huic aetati audiendum
5841 II, LXXX | lamentatio sororis, reliqua pervarie iucundeque narrantur. Quod
5842 I, LXII | quod ius nostrum civile pervellit, quam iucundus, quod se
5843 II, VII | quae ad scientiam non saepe perveniat, quae opiniones hominum
5844 I, XXX | profecto studia nihil prosunt perveniendi aliquo, nisi illud, quo
5845 II, XX | veniat eo, quo sine duce ipsi pervenimus, quoniam meliora docere
5846 I, XXI | imprudente et invito excidit et pervenit in manus hominum, disertos
5847 I, XLVII | vos ad ea, quae cupitis, perventuros, ab hoc aditu ianuaque patefacta."
5848 III, II | omnia vitae consilia morte pervertit.
5849 II, XXXIV | regiones, intra quas venere et pervestiges, quod quaeras: ubi eum locum
5850 I, LI | usuque callido, qui sagaciter pervestiget, quid sui cives eique homines,
5851 III, LII | factis, raro autem etiam pervetustis. In perpetua autem oratione,
5852 I, XXXIV | atque scriptores eligendi et pervolutandi et exercitationis causa
5853 II, XXXV | quos proponam paulo post, pervolvatur animus, ut penitus insinuet
5854 I, XLI | augendae potentiae suae causa pervulgari artem suam noluerunt; deinde,
5855 III, XXXVII | 148] Tum Crassus "pervulgatas res requiris" inquit "et
5856 III, XIV | nitida, de ieiunis plena, de pervulgatis nova quaedam est oratio
5857 III, XL | vocabulum proprium non habet, ut pes in navi, ut nexum, quod
5858 II, XX | possis, vel facere quod non pessime facias, humanitatis, tertium
5859 I, I | fluctibus, qui per nos a communi peste depulsi in nosmet ipsos
5860 I, LIII | fuissent, sicuti fuerunt pestiferi cives supplicioque digni,
5861 I, XXIV | equidem, quoniam institui, petamque a vobis," inquit "ne has
5862 III, XL | radiatum rape! Non dixit "pete" non "cape," - haberet enim
5863 II, XLIX | 201] Petebam a iudicibus ut illud aetati
5864 III, XXVII | forensibus dicendi ratio et copia petebatur; de virtute enim, de officio,
5865 III, XXXIV | doctrinae sunt ab illis exempla petenda - septem fuisse dicuntur
5866 I, XIX | illius ipsius prudentiae petendas esse a philosophia docebat
5867 I, XXIV | 112] Equidem cum peterem magistratum, solebam in
5868 II, LXXV | obiurgabam, quod ministratorem peteres, non adversarium; ex quo
5869 I, XXXV | familiaris: similiter nunc petes a Crasso, ut illam copiam
5870 III, XXXI | eis tantum, quantum res petet, hauriemus;
5871 I, XLVII | consuetudini aut naturae meae, petimus ab Antonio, ut ea, quae
5872 I, XXXVII | infitiator probasset iudici ante petitam esse pecuniam, quam esset
5873 III, LIV | usum comminatio et quasi petitio vel ad venustatem ipsam
5874 I, XXXVII | quam esset coepta deberi, petitor rursus cum peteret, ne exceptione
5875 I, XXXVII | PECVNIAE DIES FVISSET? Quod petitoris causa comparatum esse non
5876 III, LVI | Demosthenem dixerat; qua perlecta petitum ab eo est postridie, ut
5877 I, VII | deinceps eum magistratum petiturus putabatur.
5878 II, LXXV | si quis mihi male dicat, petulans aut plane insanus esse videatur.
5879 I, VII | Socratem illum, qui est in Phaedro Platonis? Nam me haec tua
5880 II, XXIII | filium fuisse Demostheni; tum Phalereus ille Demetrius omnium istorum
5881 II, XII | itaque qualis apud Graecos Pherecydes, Hellanicus, Acusilas fuit
5882 II, XVII | comprehenderit, ut tamquam Phidias Minervae signum efficere
5883 II, XXIII | illi, Theopompi, Ephori, Philisti, Naucratae multique alii
5884 II, XIII | consecutus est Syracosius Philistus, qui, cum Dionysi tyranni
5885 III, XXXV | disciplinae suae versumque quendam Philoctetae paulo secus dixit: ille
5886 III, XXXIV | Xenophon Agesilaum? Aut Philolaus Archytam Tarentinum? Aut
5887 II, XXXVII | Antonius; "ac sic decrevi philosophari potius, ut Neoptolemus apud
5888 I, III | quasi parentem eam, quam philosophian Graeci vocant, ab hominibus
5889 III, XXVII | exercitatio nunc propria duarum philosophiarum, de quibus ante dixi, putatur,
5890 I, LII | sed etiam debere, quis hoc philosophus tam mollis, tam languidus,
5891 III, XV | dicendi, ut ille apud Homerum Phoenix, qui se a Peleo patre Achilli
5892 II, XIX | nam egomet in multos iam Phormiones incidi. Quis enim est istorum
5893 II, LXX | haberet invidiam ex eo, quod Phrygionis Pompei, locupletis hominis,
5894 I, XIV | dubitabo, quod sentio, dicere: physica ista ipsa et mathematica
5895 I, L | ratione dicantur ei quos physikous Graeci nominant eidem poetae,
5896 III, XXV | quamvis claris sit coloribus picta vel poesis vel oratio, non
5897 III, LVII | tractetur. Hi sunt actori, ut pictori, eiti ad variandum colores. ~
5898 II, LXXXVII | totius sententiae informatio pictoris cuiusdam summi ratione et
5899 II, LXVI | quaeso"; demonstravi digito pictum Gallum in Marian scuto Cimbrico
5900 III, VII | dissimilem; una est ars ratioque picturae, dissimillimique tamen inter
5901 II, XL | argumenta ducuntur: "si pietati summa tribuenda laus est,
5902 II, XLIII | liberalitatis, mansuetudinis, pietatis, grati animi, non appetentis,
5903 II, XLV | verae, tam novae, tam sine pigmentis fucoque puerili, ut mihi
5904 III, I | auctoritatem universi ordinis pro pignere putaris eamque in conspectu
5905 III, I | concideris, me his existimas pigneribus terreri? Non tibi illa sunt
5906 III, I | ille et graviter exarsit pigneribusque ablatis io Crassum instituit
5907 III, XXIII | talis optime ludere aut pilae studio tenear, etiam fortasse,
5908 III, XV | causa opere prohibentur, ad pilam se aut ad talos aut ad tesseras
5909 II, LXV | Servilius "dic mihi," inquit "M. Pinari, num, si contra te dixero,
5910 II, LXVI | simile visum est; ut cum Tito Pinario mentum in dicendo intorquenti: "
5911 II, XVI | periculum, qui leonem aut taurum pingat egregie, ne idem in multis
5912 II, IX | medicus de morbis aut si de pingendo pictor aliquis diserte scripserit
5913 II, XLIX | rebus gestis, si iusto, si pio dolore me esse adfectum
5914 III, XXXIV | instructior fuisse traditur quam Pisistrati? Qui primus Homeri libros
5915 II, XXXIII | tibi mecum in eodem est pistrino, Crasse, vivendum; et istam
5916 I, XI | contiunculas tamquam in aliquod pistrinum detrudi et compingi videbam;
5917 III, XV | hinc illi Lycurgi, hinc Pittaci, hinc Solones atque ab hac
5918 II, XVIII | orationis extorsimus ac potius placatis eorum animis tantum, quantum
5919 II, XLII | inquit. "Qui ordo tibi placeat" inquit Catulus "et quae
5920 III, XXVIII | temporibus ac reis; hoc modo: placeatne a Karthaginiensibus captivos
5921 II, I | disceremus, quae Crasso placerent, et ab eis doctoribus, quibus
5922 II, XLIII | oratio quaeritur, sed saepe placida, summissa, lenis, quae maxime
5923 II, XLVIII | Quid fecerim, narrabo; si placuerit, vos meam defensionem in
5924 II, IV | minus quam hesterno die placui; magis adeo id facilitate
5925 III, V | importuna sermoni." Cum placuisset idem ceteris, in silvam
5926 II, LIV | accusatorem Brutum, cum pro Cn. Plancio diceret? Nam id, quod tu
5927 I, VII | sedibus, quae erant sub platano, consedisse dicebat. ~
5928 I, VII | Platonis? Nam me haec tua platanus admonuit, quae non minus
5929 I, XI | gravissimo et eloquentissimo, Platoni, cuius tum Athenis cum Charmada
5930 III, XII | sed eam sic audio, ut Plautum mihi aut Naevium videar
5931 II, XLVIII | tribunos plebis creari neque plebiscitis totiens consularem potestatem
5932 II, LXIX | Scaurus; "Aemilius fecit, plectitur Rutilius." ~
5933 I, XXXV | faceres, si in aliquam domum plenam ornamentorum villamve venisses?
5934 III, LV | nisi ut figuram orationis plenioris et tenuioris et item illius
5935 I, XLIII | infinitis concertationumque plenis disputationibus, sed auctoritate
5936 III, VIII | fortissimo quodam animi impetu, plenissima et maxima voce, summa contentione
5937 II, LXXVII | ornandum gravissimae atque plenissimae, quae plurimos exitus dant
5938 III, XII | Iota litteram tollas et E plenissimum dicas, non mihi oratores
5939 I, I | quietis et tranquillitatis plenissimus fore videbatur, in eo maximae
5940 II, VIII | inlustrata verborum? Quid plenius quam omni genere rerum cumulata
5941 II, LXX | obrueret. Huius generis est plenus Novius, cuius iocus est
5942 II, XXIV | quarum rerum neglegentia plerasque causas et maxime privatas -
5943 II, LXIX | illud est apud Novium: "quid ploras, pater?" "Mirum ni cantem:
5944 I, XXI | quis pari fuerit ingenio pluraque quam hic et audierit et
5945 I, XLIII | Aeliana studia delectant, plurima est et in omni iure civili
5946 I, VIII | dignitatem, sed et privatorum plurimorum et universae rei publicae
5947 II, XXIV | et eas quidem, in quibus plusculum negoti est, iudiciorum atque
5948 II, LI | virtutis defensio caritatem; plusque proficit, si proponitur
5949 I, L | Empedocles physicus egregium poema fecerit. At hoc ne philosophi
5950 I, LIV | capitalis non esset, quasi poenae aestimatio; et sententia
5951 I, LIII | et lacrimis usus esset, poenas eum daturum fuisse. Haec
5952 II, XLIV | maereant aut misereantur aut poenire velint aut ad eos motus
5953 III, XXV | sit coloribus picta vel poesis vel oratio, non posse in
5954 I, XXXIII | perficitur in scribendo, non poetico, sed quodam oratorio numero
5955 III, XXXVIII | habet etiam in oratione poeticum aliquod verbum dignitatem.
5956 II, LXVIII | tua colu et lana?" "Non pol" inquit "audeo, nam me ad
5957 III, XVIII | audierat, et qui Xenocratem Polemo et Crantor, nihil ab Aristotele,
5958 III, XVIII | fuerunt: Arcesilas primum, qui Polemonem audierat, ex variis Platonis
5959 I, XIV | ignarusque sit faciundae ac poliendae orationis, diserte id ipsum,
5960 III, XXVIII | maximarum scientiam a Graecis politici philosophi appellati universarum
5961 II, XXXVII | graviores aut humanitate politiores P. Africano, C. Laelio,
5962 II, XVII | communium litterarum et politioris humanitatis experti; in
5963 III, XXXIII | enim M. Catoni praeter hanc politissimam doctrinam transmarinam atque
5964 I, LVII | sententiarum sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti, cum
5965 II, XXIII | omnium istorum mea sententia politissimus, aliique horum similes exstiterunt.
5966 I, II | aliquid eisdem de rebus politius a nobis perfectiusque proferri;
5967 II, LVIII | vel quod ipsum oratorem politum esse hominem significat,
5968 III, XXI | varietate doctrinae satis politus et sapiens esse orator potest.
5969 III, XXI | eaque exercitata oratione poliuntur. Hic noster vulgaris orator,
5970 II, LXV | maior Corinthiis statuam pollicentibus eo loco, ubi aliorum essent
5971 II, XIX | inaudita; docilem autem non cum polliceor me demonstraturum, sed tum,
5972 I, VI | dicendi hoc suscipere ac polliceri videtur, ut omni de re,
5973 II, LXXXVI | more in Castorem scripta et Pollucem fuissent, nimis illum sordide
5974 II, XVI | quaesiturum esse, quid dicat, quam Polyclitum illum, cum Herculem fingebat,
5975 III, VII | praestantes fuerunt Myro, Polyclitus, Lysippus, qui omnes inter
5976 III, LVIII | mensibus; per idem tempus Polydorum Hecuba partu postremo parit. ~
5977 II, XXII | exierunt; sed eorum partim in pompa, partim in acie inlustres
5978 II, LXXII | in dicendo speciem atque pompam et pugnae similem fugam;
5979 III, XLV | cotidianum, alio ad scaenam pompamque sumuntur; sed ea nos cum
5980 I, XV | debet orator -, cum Sex. Pompeio, erudito homine in philosophia,
5981 III, XXI | Quid est, quod aut Sex. Pompeius aut duo Balbi aut meus amicus,
5982 I, IX | singulari? Quid? In Numa Pompilio, quid? In Servio Tullio,
5983 II, XXXVII | ex quo etiam quidam Numam Pompilium, regem nostrum, fuisse Pythagoreum
5984 III, XIII | Fufius aut vester aequalis Pomponius agere coepit, non aeque
5985 II, LXXI | esse dixisti, tamquam in Pomptinum deverteris, neque amoenum
5986 III, XXXVIII | inveniendi rationem aut genera ponam? ~[XXXIX]
5987 II, LXXXI | 331] Sequitur, ut causa ponatur, in quo videndum est, quid
5988 III, XXXVII | is aurium quodam iudicio ponderandus est; in quo consuetudo etiam
5989 II, XVII | gravitate, omnium verborum ponderibus est utendum; accedat oportet
5990 II, LXXIV | iracundia et vim in ingenio et pondus in vita. Nec, si hoc Crassus
5991 III, XII | arbitror, hic hodie vitia ponemus."
5992 II, LXVI | exprimenda enim sunt et ponenda ante oculos ea, quae videantur
5993 II, XL | fictae narrationes saepe ponendae. Iam ex contrario: "si Gracchus
5994 I, II | atque exercitationis genere ponendam.
5995 II, XVI | rerum nulla a me praecepta ponentur, sic statuo: ut in ceteris
5996 II, I | et doctoribus nostris ea ponere in percontando eaque ipsum
5997 I, XXIV | omnem vim dicendi in arte ponerent, neque rursus eam totam,
5998 I, XXXI | aut vituperandis hominibus poneretur; certosque esse locos, quibus
5999 II, XI | 44] Id enim video poni genus tertium." "Ita," inquit
6000 II, XXXII | Mancini causam in uno Mancino ponimus, quotienscumque is, quem
6001 I, XXII | qua meo arbitratu loquar, ponitis? Quando enim me ista curasse
6002 II, XX | oratore et eodem bono viro pono esse ornamenti universae
6003 II, LXVIII | intellegere quod intellegas, ut Pontidius "qualem existimas, qui in
6004 II, XII | annorum mandabat litteris pontifex maximus referebatque in
6005 II, XII | Romanarum usque ad P. Mucium pontificem maximum res omnis singulorum
6006 III, III | manu neque conlegae sui, pontificis maximi, sanguine simulacrum
6007 III, XXXIII | eius quidem universi; nam pontificium, quod est coniunctum, nemo
6008 I, XLIII | in omni iure civili et in pontificum libris et in XII tabulis
6009 I, XXXVIII | portu everterit, in Euxino ponto Argonautarum navem gubernarit.
6010 III, XL | multo acriora, quae paene ponunt in conspectu animi, quae
6011 II, XI | vehementer, cum a te est Popilia, mater vestra, laudata,
6012 I, VII | commodius etiam"; pulvinosque poposcisse et omnis in eis sedibus,
6013 III, XXXIV | popularis homines diceret, populare omnibus et iucundum videretur;
6014 I, XXIII | enim varia et ad vulgarem popularemque sensum accommodata omnia
6015 II, LXXXIII | 339] Et cum sint populares multi variique lapsus, vitanda
6016 III, XXXIV | ipsum, quod ille contra popularis homines diceret, populare
6017 I, LII | Quod si ea probarentur in populis atque in civitatibus, quis
6018 I, X | in dicendo et M. Aemilium Porcinam et C. ipsum Carbonem, quem
6019 II, LXIV | Ridicule etiam illud L. [Porcius] Nasica censori Catoni;
6020 I, XL | lucem ingeni et consili sui porrigentem atque tendentem, nonne in
6021 II, LXVIII | 276] "Ego vero" inquam "a porta Esquilina video villam tuam;"
6022 II, LXXIV | ac singularis; cui quidem portenti simile esse visum est posse
6023 II, III | inambularet cum Cotta in porticu, repente eo Q. Catulus senex
6024 II, LXXIX | sic causis principia pro portione rerum praeponere; itaque
6025 I, XXXVIII | duorum scalmorum naviculam in portu everterit, in Euxino ponto
6026 III, XIX | defluerent Graecum quoddam et portuosum, oratores autem in inferum
6027 III, XXXII | omnibus ausus est in conventu poscere qua de re quisque vellet
6028 II, LIII | adripitur alterumque et tertium poscitur, ita misericordiam aut invidiam
6029 III, LIV | et eiusdem verbi crebrius positi quaedam distinctio et revocatio
6030 III, V | venisse, in qua Crassus posito lectulo recubuisset, cumque
6031 III, XXX | antemeridianae aut nostrae posmeridianae sessionis; non enim solum
6032 III, V | cum omnes inclinato iam in posmeridianum tempus die venissent ad
6033 II, LXX | hominis, bona sine testamento possederat, sederetque advocatus reo
6034 I, L | percucurrisse, neque ea ut sua possedisse sed ut aliena libasse; fateor
6035 III, XXXI | prudentiae doctrinaeque possessio, in quam homines quasi caducam
6036 III, XXVII | 108] Sed quoniam de nostra possessione depulsi in parvo et eo litigioso
6037 I, X | uocarent, quod in alienas possessiones tam temere inruisses.
6038 II, LXX | mortuus rapitur, si potes esse possessor."
6039 I, XXIX | possent, quam ad vos, qui possetis, exacuendos accommodavi
6040 I, XXXVIII | quaesitum est de iure civili, possetne paternorum bonorum exheres
6041 I, XXXV | me omnino ignorare, quid possideat, neque plane nosse atque
6042 I, L | propria sua esse atque a se possideri volunt, dicere audent, geometriam
6043 III, XXVI | quid video? Ferro saeptus possidet sedis sacras, incidat, aspiciat,
6044 I, XL | eumque illi non recepissent posteaque Mancinus domum revenisset
6045 III, XVII | manavit, quam ille et eius posteri simpliciter defenderunt,
6046 III, XLVII | finire; est autem paean hic posterior non syllabarum numero, sed
6047 III, XLVIII | re aut paria esse debent posteriora superioribus, et extrema
6048 III, LX | in civitate ratio vivendi posteritati ostenditur, ut eorum civium,
6049 II, LXXXII | periculo gloriosa, conliget, posteritatis immortalem memoriam augebit,
|