[XC]
[365] Tum ille
"ut ita ista esse concedam," inquit "Antoni, quae sunt valde
secus, quid mihi [tu] tandem hodie aut cuiquam homini quod dici possit
reliquisti? Dicam enim vere, amicissimi homines,
quod sentio: saepe ego doctos homines, quid dico saepe? Immo non numquam; saepe enim qui potui, qui puer in forum
venerim neque inde umquam diutius quam quaestor afuerim? Sed tamen audivi, ut heri dicebam, et Athenis cum essem,
doctissimos viros et in Asia istum ipsum Scepsium Metrodorum, cum de his ipsis
rebus disputaret; neque vero mihi quisquam copiosius umquam visus est neque
subtilius in hoc genere dicendi quam iste hodie esse versatus: quod si esset
aliter et aliquid intellegerem ab Antonio praetermissum, non essem tam
inurbanus et paene inhumanus, ut in eo gravarer, quod vos cupere
sentirem." [366]
Tum Sulpicius "an ergo" inquit "oblitus es, Crasse, Antonium ita
partitum esse tecum, ut ipse instrumentum oratoris exponeret, tibi eius distinctionem
atque ornatum relinqueret?" Hic ille "primum quis Antonio
permisit," inquit "ut et partis faceret et utram vellet prior ipse
sumeret? Deinde, ego si recte intellexi, cum valde libenter
audirem, mihi coniuncte est visus de utraque re dicere." "Ille vero"
inquit Cotta "ornamenta orationis non attigit neque eam laudem, ex qua
eloquentia nomen suum invenit." "Verba igitur" inquit Crassus
"mihi reliquit Antonius, rem ipse sumpsit." [367] Tum
Caesar "si, quod difficilius est, id tibi reliquit, est nobis" inquit
"causa, cur te audire cupiamus; sin, quod facilius, tibi causa non est,
cur recuses." Et Catulus "quid, quod dixisti," inquit "Crasse, si [hic]
hodie apud te maneremus, te morem nobis esse gesturum, nihilne ad fidem tuam
putas pertinere?" Tum Cotta ridens "possem tibi," inquit "Crasse,
concedere: sed vide ne quid Catulus attulerit religionis: opus hoc censorium
est, id autem committere vides quam homini censorio conveniat." "Agite
vero" [ille] inquit "ut vultis. Sed nunc quidem, quoniam est id
temporis, surgendum censeo et requiescendum; post meridiem, si ita vobis est
commodum, loquemur aliquid, nisi forte in crastinum differre mavultis." Omnes
se vel statim vel si ipse post meridiem mallet, quam primum tamen audire velle
dixerunt.
|