Cap. Par.

 1    2, 6   |           nec postea defecerunt. Qua re non est cur eorum qui se
 2    5, 18  |    eloquentiae, quam cernebat animo, re ipsa non videbat. Vir autem
 3   11, 36  |                          Sed in omni re difficillimum est formam,
 4   19, 65  |         exquirunt quam probabilis, a re saepe discedunt, intexunt
 5   21, 71  |            considerandum; quod et in re de qua agitur positum est
 6   22, 72b |             etiam adversariorum, nec re solum sed saepe verbo; etsi
 7   22, 72b |           sed saepe verbo; etsi sine re nulla vis verbi est, tamen
 8   23, 76  | consuetudinem imitans, ab indisertis re plus quam opinione differens.
 9   23, 77  |             ingratam neglegentiam de re hominis magis quam de verbis
10   27, 92  |            per similitudinem ab alia re aut suavitatis aut inopiae
11   27, 92  |           idem significet sumptum ex re aliqua consequenti.~93.
12   29, 104 |           enim nunc de nobis, sed de re dicimus; in quo tantum abest
13   30, 107 |              ut adulescentis non tam re et maturitate quam spe et
14   33, 116 |         verbis mens nostra de quaque re atque involuta rei notitia
15   36, 127 |        aliquanto nervosius et ita de re communia dicentur, ut et
16   40, 137 |         multis modis eadem et una in re haereat in eademque commoretur
17   41, 141 |             umquam dubitavit quin in re publica nostra primas eloquentia
18   47, 158 |       postulabat. Ex usu dicunt et e re publica, quod in altero
19   48, 162a|              brevius quam si haec de re una disputarem -- est enim
20   49, 2   |                                  Qua re bonitate potius nostrorum
21   59, 199 |         ambitus, non abiciendus. Qua re cum aures extremum semper
22   62, 210 |          Saepe etiam in amplificanda re concessu omnium funditur
23   64, 218 |                                  Qua re etiam paeana qui dixit aptiorem,
24   71, 237 |           videri. Nec in hac is modo re quae ad vulgi adsensum spectet