Cap. Par.

 1    1, 1  |   videbatur, et suscipere tantam rem, quantam non modo facultate
 2   16, 52 |     orationis optimum iudicarem: rem difficilem, di immortales,
 3   24, 80 |        quod aut optime sonat aut rem maxime explanat; in alienis
 4   25, 85 | vehementer inlustria. Non faciet rem publicam loquentem nec ab
 5   28, 99 |   praeparatis auribus inflammare rem coepit, furere apud sanos
 6   33, 117|          eloquentem, ut definire rem possit nec id faciat tam
 7   34, 119|         enim prius habeat orator rem de qua dicat, dignam auribus
 8   35, 122|       aut paret se ad discendum; rem breviter exponere et probabiliter
 9   35, 122|         quae sumentur ad quamque rem confirmandam; post omnia
10   36, 124|          tenebitur, ut quanta ad rem tanta ad orationem fiat
11   38, 133|    factis, consiliis, meritis in rem publicam adgressus est dicere.
12   40, 139|        si res petet; saepe etiam rem dicendo subiciet oculis;
13   41, 142|        sed etiam iuvat universam rem publicam, cur aut discere
14   42, 143|      docerent nullum sibi ad eam rem tempus ipsi seponerent,
15   47, 157|    reprehenderim ~scripsere alii rem ~et scripserunt esse verius
16   53, 179|    ratione componatur et ad quam rem et quando et quo loco et
17   60, 203|       dividendo fuit; si ad quam rem adhibeatur, ad delectationem;
18   61, 205|    genere distinctio; quodque ad rem maxime pertinet, qua ratione
19   61, 206|         latius; non ad unam enim rem aliquam, sed ad pluris accommodatur. ~
20   63, 213|       dicere solebas sacram esse rem publicam; -- haec item membra
21   63, 214|         dichoreus; nihil enim ad rem, extrema illa longa sit
22   64, 218|          parum, quoniam nihil ad rem est, postrema quam longa
23   67, 225|            O callidos homines, o rem excogitatam, o ingenia metuenda!"