Cap. Par.

 1    1, 4   |  concupiverunt. Quod si quem aut natura sua [aut] illa praestantis
 2    4, 16  |       distinguere. Quid dicam de natura rerum, cuius cognitio magnam
 3    5, 18  |   nostrorum tribuebat aetas, vir natura peracutus et prudens, in
 4   13, 41  |          concupiscat; inest enim natura philosophia in huius viri
 5   17, 57a |            mira est enim quaedam natura vocis, cuius quidem e tribus
 6   18, 58  | suavitatis in vocibus: ipsa enim natura, quasi modularetur hominum
 7   36, 125 |          volet, id est ut causae natura et ratio temporis postulabit.
 8   48, 159 |         elegantius, quod non fit natura, sed quodam instituto? Indoctus
 9   48, 162a|         locus hic late patens de natura usuque verborum -- longius
10   49, 2   |     opponuntur contraria, suapte natura numerosa sunt, etiam si
11   49, 3   |     accepimus, legimus, verum ex natura ipsa arripuimus, hausimus,
12   51, 170 |         sed plerumque casu saepe natura; et quae valde laudantur
13   51, 173 |   graviumque vocum iudicium ipsa natura in auribus nostris conlocavit. ~
14   52, 174 |        origo, deinde causa, post natura, tum ad extremum usus ipse
15   53, 178 |         quidem serius, sed eadem natura admonente, esse quosdam
16   54, 182 |          fere sunt in quibus rei natura quaerenda sit. ~
17   55, 183 |        ratione est cognitus, sed natura atque sensu, quem dimensa
18   56, 187 |          non litterarum accidere natura, sed intervallorum longorum
19   61, 204 |                   Satis multa de natura; sequitur usus, de quo est