Cap. Par.

 1   20, 66  |         differrent ab oratoribus: numero maxime videbantur antea
 2   49, 1   |       auris, sonus et numerus. De numero mox, nunc de sono quaerimus.
 3   54, 181 |      oratione numerosum, id utrum numero solum efficiatur, an etiam
 4   54, 182 |           id quidem finitimum est numero, quia per se plerumque perfectum
 5   55, 185 |         quasi materia quaedam, in numero autem expolitio. Sed ut
 6   55, 186a|           eadem superiorque aetas numero caruit nisi quando temere
 7   55, 186a|          scriptores perveteres de numero nihil omnino, de oratione
 8   56, 187 |           iam diximus, incitatior numero ipso fertur et labitur,
 9   56, 189 |                 Sed quaeritur quo numero aut quibus potissimum sit
10   59, 199 |      eoque acquiescant, id vacare numero non oportet, sed ad hunc
11   60, 202 |       oratione dicitur non semper numero fiat, sed non numquam aut
12   61, 208 |         nemo, qui aliquo esset in numero, scripsit orationem generis
13   63, 213 |       clausulis, sed in orationis numero nihil est tam vitiosum quam
14   65, 219 | occurretur satietati. Et quia non numero solum numerosa oratio sed
15   65, 219 |      numeroseque dixerunt, ea non numero quaesito, sed verborum conlocatione
16   68, 228 |           interductu librari, sed numero coacta debet insistere,
17   69, 230 |         autem et Asiaticos maxime numero servientes inculcata reperias