Cap. Par.

 1    3, 13  |                             Sic eloquentia haec forensis spreta a philosophis
 2    3, 13  |        pertimuit: ita et doctis eloquentia popularis et disertis elegans
 3    9, 33a |  volumus incohandum et ea demum eloquentia informandum quam in nullo
 4   13, 42  |       educata huius nutrimentis eloquentia [est] ipsa se postea colorat
 5   17, 55  |    actio quasi corporis quaedam eloquentia, cum constet e voce atque
 6   17, 56  |        tertias actioni; si enim eloquentia nulla sine hac, haec autem
 7   17, 56  |       sine hac, haec autem sine eloquentia tanta est, certe plurimum
 8   20, 66  |        secus quam a poetis haec eloquentia quam quaerimus sevocanda
 9   20, 68  |   igitur orator a philosophorum eloquentia, a sophistarum, ab historicorum,
10   28, 100a|        ne ipse quidem sua tanta eloquentia mihi persuasisset ut se
11   29, 101 |       quod nihil est aliud nisi eloquentia ipsa, quam nullis nisi mentis
12   36, 125 |      ascendit in tantum honorem eloquentia. Nam cum omnis pars orationis
13   38, 133 |    includi sic potest, ut maior eloquentia ne requiratur quidem. ~
14   41, 141 |        re publica nostra primas eloquentia tenuerit semper urbanis
15   41, 141 |         quidem ipsa auxilium ab eloquentia saepe peteret, ea vero repugnante
16   41, 142 |      pellatur omnino e civitate eloquentia; sin ea non modo eos ornat
17   42, 145 | suspecta. Num igitur aut latere eloquentia potest aut id quod dissimulat