Cap. Par.

 1   17, 55  |        perfectus, quem iam dudum nostra indicat oratio, utcumque
 2   24, 80  |    Supellex est enim quodam modo nostra, quae est in ornamentis,
 3   29, 104 |           in quo tantum abest ut nostra miremur, et usque eo difficiles
 4   30, 105 |      dimittis e manibus et tamen nostra etiam lectitas, vides profecto
 5   30, 108 |         scripsit quam multa sunt nostra, eaque hanc ipsam habent
 6   31, 112 |       hunc librum etiam si minus nostra commendatione, tuo tamen
 7   33, 116 | explicanda est saepe verbis mens nostra de quaque re atque involuta
 8   41, 141 |     dubitavit quin in re publica nostra primas eloquentia tenuerit
 9   42, 146a|       notae cumque vulgo scripta nostra legerentur, dissimulare
10   49, 3   |    accepimus; quo de genere illa nostra sunt in Miloniana: Est enim,
11   56, 189 |     magnam enim partem ex iambis nostra constat oratio. Sed tamen
12   67, 226 |           Sed ego illa Crassi et nostra posui, ut qui vellet auribus
13   70, 232 |      enim tota res, ut [et] haec nostra in Corneliana et deinceps