Liber, Caput

1       I,     XII|    adfirmare quemquam neque adsensione approbare, cohibereque semper
2       I,     Inc|    quod nos ad agendum sine adsensione potent invitare. ... Talia,
3      II,     XII|     explicata sunt, nunc de adsensione atque approbatione, quam
4      II,     XII|   sensibus, quod fieri sine adsensione non potest. Deinde cum inter
5      II,     XII| vera sunt, nihil attinet de adsensione omnino loqui. Qui enim quid
6      II,     XII| secuntur, nec memoriam sine adsensione posse constare nec notitias
7      II,     XII| neque peccare quemquam nisi adsensione: hoc idem in virtute non
8      II,     XIX| nequeamus. 62. Sublata enim adsensione omnem et motum animorum
9      II,  XXXIII|  praesertim cum possit sine adsensione ipsam veri similitudinem