bold = Main text
   Liber, Caput     grey = Comment text

 1       I,       V|        esse illud summum bonum quo omnia referrentur, constituebantque
 2       I,       V|         finem bonorum adeptum esse omnia e natura et animo et corpore
 3       I,      VI|            per sese expetenda, aut omnia aut maxima. Ea sunt autem
 4       I,     VII|           materiam quandam, ex qua omnia expressa atque efficta sint:
 5       I,     VII|            efficta sint: quae tota omnia accipere possit omnibusque
 6       I,     VII|     nequeat: quae autem moveantur, omnia intervallis moveri, quae
 7       I,     VII|            partis autem esse mundi omnia, quae insint in eo, quae
 8       I,    VIII| continenter laberentur et fluerent omnia. Itaque hanc omnem partem
 9       I,    VIII|         rerum probabant, et has ad omnia, de quibus disceptabatur,
10       I,       X|         inciderit, sed contra, qui omnia quae ad beatam vitam pertinerent
11       I,      XI|        fidelis videbatur, non quod omnia, quae essent in re, comprehenderet,
12       I,      XI|          suspicionem et uno nomine omnia, quae essent aliena firmae
13       I,     XII|          opinionibus et institutis omnia teneri, nihil veritati relinqui,
14       I,     XII|        veritati relinqui, deinceps omnia tenebris circumfusa esse
15       I,     XII|     Socrates sibi reliquisset: sic omnia latere censebat in occulto:
16       I,    IIII|            Academicis: latent ista omnia, Varro, magnis obscurata
17       I,     Inc|          Academicus, mihi videntur omnia quae probabilia vel veri
18      II,     III|         iudicandi potestas, nec ut omnia, quae praescripta et quasi
19      II,       V|            videatur, abstrusa esse omnia, nihil nos sentire, nihil
20      II,     VII|           sani sunt ac valentes et omnia removentur, quae obstant
21      II,    VIII|      ultimum bonorum, ignorans quo omnia referantur, qui poterit
22      II,      IX|                    IX. 27. Quod si omnia visa eius modi essent, qualia
23      II,      IX|            qui illa visa, e quibus omnia decreta sunt nata, negant
24      II,       X|        disputentur, vera sint, tum omnia fore incerta,' respondent: '
25      II,       X|    queruntur, quod eos insimulemus omnia incerta dicere, quantumque
26      II,       X|            distinguunt: illos, qui omnia sic incerta dicunt, ut stellarum
27      II,      XI|       faciunt pueriliter. Quo enim omnia iudicantur sublato reliqua
28      II,      XI|          accidere sapienti ut, cum omnia fecerit diligentissimeque
29      II,     XIV|            est istorum oratio, qui omnia non tam esse quam videri
30      II,     XVI|         Quis enim tibi dederit aut omnia deum posse aut ita facturum
31      II,    XVII|       levitas orationis eorum, qui omnia cupiunt confundere. Quaerimus
32      II,    XVII|             Ne hoc quidem cernunt, omnia se reddere incerta, quod
33      II,    XVII|          ex illis individuis, unde omnia Democritus gigni adfirmat,
34      II,   XVIII|            discedere, ne confundam omnia. Veri enim et falsi non
35      II,   XVIII|            inveniendi causa contra omnia dici oportere et pro omnibus.
36      II,    XXIV|          sensus, quam multa contra omnia, quae in consuetudine probantur!
37      II,     XXV|     praeterea diximus?—Manent illa omnia, iacet ista causa: veracis
38      II,    XXVI|       fefellerit similitudo, dubia omnia reddiderit. Sublato enim
39      II,    XXVI|        videtur esse, quod non est? Omnia dicis sui generis esse,
40      II,   XXVII|        solent Stoici, dum studiose omnia conquisierit contra sensus
41      II,  XXVIII|            cum oculis consentire.' Omnia autem haec proferuntur,
42      II,   XXXII|          sine adsensu: neque tamen omnia eius modi visa approbari,
43      II,  XXXIII|       comprehensarumque rerum est, omnia, quae quisque meminit, habet
44      II,  XXXIII|       comprehendi nihil potest, et omnia meminit Siron Epicuri dogmata.
45      II,  XXXIII|         Vera igitur illa sunt nunc omnia. Hoc per me licet: sed tibi
46      II,  XXXIII|        actionem sequi: tolli autem omnia, si visa tollantur.~
47      II,   XXXIV|           non metuit ne confundere omnia videatur et incerta reddere.
48      II,   XXXVI|        persuaserint scire se solos omnia? Non me quidem, inquit,
49      II,   XXXVI|     persuadere, sed cogere, et qui omnia vobis, quae describunt,
50      II,   XXXVI|     crediturus, quorum potissimum? Omnia enim physicorum licet explicare;
51      II,   XXXVI|         principiis rerum, e quibus omnia constant, videamus quem
52      II,  XXXVII|             ex aqua dixit constare omnia. At hoc Anaximandro, populari
53      II,  XXXVII|          naturae dixit esse, e qua omnia gignerentur. Post eius auditor
54      II,  XXXVII|           aquam, ignem, tum ex his omnia. Anaxagoras materiam infinitam,
55      II,  XXXVII|         etiam antiquior, unum esse omnia neque id esse mutabile et
56      II,  XXXVII|             Plato ex materia in se omnia recipiente mundum factum
57      II,  XXXVII|          initiis proficisci volunt omnia. Ex his eliget vester sapiens
58      II,  XXXVII|          et ipsum fabricata sit et omnia moderetur, moveat, regat.
59      II,  XXXVII|         animalis intellegentia per omnia ea permanet et transeat,
60      II, XXXVIII|           quod tibi est? Cur deus, omnia nostra causa cum faceret—
61      II, XXXVIII|             Quaecumque sint, docet omnia effecta esse natura, nec,
62      II,   XXXIX|            XXXIX. 122. Latent ista omnia, Luculle, crassis occultata
63      II,   XXXIX|            stellas, supera denique omnia stare censet neque praeter
64      II,   XXXIX|          et torqueat, eadem effici omnia, quae, si stante terra caelum
65      II,      XL|          completa et conferta sint omnia, ut et quod movebitur corporum
66      II,      XL|      arbitror, fatumque illud, quo omnia contineri dicitis, contemno.
67      II,     XLI|         deus, mente praeditus, qua omnia regantur. Cleanthes, qui
68      II,   XLIII|           sapienti? Placet Stoicis omnia peccata esse paria. At hoc
69      II,    XLIV|           divites, solos formosos? omnia, quae ubique essent, sapientis
70     Not,       1|            Antiochus. Adeptum esse omnia: put rather differently
71     Not,       1|           καθ' ‛αυτο ‛αιρετον. Aut omnia aut maxima: so frequently
72     Not,       1|            in Plat. Tim. Quae tota omnia: these words have given
73     Not,       1|         all changes." For the word omnia cf. II. 118, and Plat. Tim.
74     Not,       1|           wrong in taking tota and omnia both as neut.—"alles und
75     Not,       1|           Cic., e.g. D.F. III. 33. Omnia, quae: MSS. quaeque, which
76     Not,       1|           gives solum ei. Non quod omnia: the meaning is that the
77     Not,       1|     display of ignorance. Deinceps omnia: παντα εφεξης there is no
78     Not,       2|      assumption known to be Stoic, omnia deum posse. If the god can
79     Not,       2|           cf. vitiosum above.~§50. Omnia deum posse: this was a principle
80     Not,       2|     digitum: cf. 116. Ne confundam omnia: cf. 53, 110. Natura tolletur:
81     Not,       2|            in a pool". Manent illa omnia, iacet: this is my correction
82     Not,       2|         already had. Ne confundere omnia: a mocking repetition of
83     Not,       2|          Quint. X. 5, II. E quibus omnia constant: this sounds like
84     Not,       2|        this sounds like Lucretius, omnia = το παν.~§118. For these
85     Not,       2|          and P. 375), spiritus per omnia maxima ac minima aequali
86     Not,       2|            22, where the words aut omnia aut maxima, seem to correspond