bold = Main text
   Liber, Caput     grey = Comment text

 1       I,       I|              cum mecum Atticus noster esset, nuntiatum est nobis a M.
 2       I,       I|        vesperi et, nisi de via fessus esset, continuo ad nos venturum
 3       I,      IV| sapientissimum esse dictum, quod haec esset una omnis sapientia non
 4       I,       V|                quorum utrumque mentis esset proprium et ingeni. Morum
 5       I,      VI|     dividerent in res duas, ut altera esset efficiens, altera autem
 6       I,    VIII|              cerneret id, quod semper esset simplex et unius modi et
 7       I,    VIII|              unius modi et tale quale esset. Hanc illi ιδεαν appellabant,
 8       I,    VIII|      concitatae, ut nihil umquam unum esset constans, ne idem quidem,
 9       I,       X|             appellaret honestum, quod esset simplex quoddam et solum
10       I,      XI|              posse ab ea, quae expers esset corporis, cuius generis
11       I,      XI|            acceptum iam et approbatum esset, comprehensionem appellabat,
12       I,      XI|            antea nemo tali in re usus esset, plurimisque idem novis
13       I,      XI|         exsisteret etiam opinio, quae esset imbecilla et cum falso incognitoque
14       I,     XII|       continere temeritatem, quae tum esset insignis, cum aut falsa
15       I,     III|          errorem paenitendo, facilior esset emendatio temeritatis.~17.
16      II,       I|           factus imperator venit, cum esset Roma profectus rei militaris
17      II,       I|              nisi de me ipso dicendum esset: quod hoc tempore non est
18      II,      II|               annos imperator, cumque esset ea memoria, quam ante dixi,
19      II,     III|          tenentur adstricti quam quid esset optimum iudicare potuerunt:
20      II,     III|           erat constitutum, si ventus esset, Lucullo in Neapolitanum,
21      II,      IV|             fecit Hortensius. Cum ita esset exorsus, ad audiendum animos
22      II,      VI|             aiebant necesse esse quid esset cognitio aut perceptio aut,
23      II,      VI|        dicebant, propterea quod nihil esset clarius εναργειαι, ut Graeci:
24      II,      VI|           esse ακαταληπτον—, si illud esset, sicut Zeno definiret, tale
25      II,      VI|               effictumque ex eo, unde esset, quale esse non posset,
26      II,      VI|               posset, ex eo, unde non esset, id nos a Zenone definitum
27      II,     VII|               cuique rei consentaneum esset, quid repugnaret videremus?
28      II,    VIII|           quae perfecit virtutem, cum esset ipsa ratio confirmata quaerendo.
29      II,      IX|          invenisse diceremus aut quae esset conclusi argumenti fides?
30      II,      IX|           dicebat, ut id consentaneum esset, ut maxime etiam repugnaret.
31      II,      IX|             quidem, quod exceptum non esset, comprehendi et percipi
32      II,      IX|           omne veri falsique iudicium esset, percipere eos debuisse:
33      II,       X|            artificio natura fabricata esset primum animal omne, deinde
34      II,       X|              hominem maxime, quae vis esset in sensibus, quem ad modum
35      II,     XII|         fundamenta. Nam cum vim, quae esset in sensibus, explicabamus,
36      II,      XV|              re extrinsecus, nihil ut esset, qui distingueretur tremor
37      II,   XVIII|             perversa et falsa secutus esset, nisi tanta in Arcesila,
38      II,     XIX|           adseverantius, in Syria cum esset mecum, paulo ante quam est
39      II,     XXI|              sapientem, si adsensurus esset, etiam opinaturum, falsum
40      II,    XXII|            credidisset, honestum quod esset, id bonum solum esse, an
41      II,   XXIII|            libris haec persecutus non esset, nisi probavisset. Ironiam
42      II,    XXIV|          Zenone fortasse quid futurum esset, si nec percipere quicquam
43      II,    XXIV|         sapiens nec opinari sapientis esset. Ille, credo, nihil opinaturum,
44      II,    XXIV|             nihil opinaturum, quoniam esset, quod percipi posset. Quid
45      II,    XXIV|          percipi posset. Quid ergo id esset? Visum, credo. Quale igitur
46      II,    XXIV|            ita definisse, ex eo, quod esset, sicut esset, impressum
47      II,    XXIV|              ex eo, quod esset, sicut esset, impressum et signatum et
48      II,    XXIV|              etiamne, si eiusdem modi esset visum verum, quale vel falsum.
49      II,    XXIV|            percipi posset, si id tale esset ab eo, quod est, ut eiusdem
50      II,    XXIV|         percipi posse neque verum, si esset tale, quale vel falsum.
51      II,   XXVII|           praeclara, quanto artificio esset sensus nostros mentemque
52      II,   XXVII|           modo? quia, cum experrectus esset Ennius, non diceret 'se
53      II,    XXXI|          multa. Etenim contra naturam esset, si probabile nihil esset.
54      II,    XXXI|             esset, si probabile nihil esset. Et sequitur omnis vitae
55      II,    XXXI|              esse, unde illa concreta esset, albam ipsam esse, ne videri
56      II,   XXXII|          propriam, quae nusquam alibi esset, veri et certi notam. 104.
57      II,   XXXIV|              decretum, quod sapientis esset, nihil posse percipi, fateretur
58      II,   XXXIV|           nihil tam repugnare. Id ita esset, si nos verum omnino tolleremus.
59      II,    XXXV|             mihi cum Peripatetico res esset, qui id percipi posse diceret, '
60      II,    XXXV|              diceret, 'quod impressum esset e vero,' neque adhiberet
61      II,    XXXV|             solum percipi posse, quod esset verum tale, quale falsum
62      II,  XXXVII|             ignem: Melissus hoc, quod esset infinitum et immutabile,
63      II,    XLII|               qui cum Zenonis auditor esset, vides quantum ab eo dissenserit
64      II,    XLII|             solum esse dicebant, quod esset unum et simile et idem semper.
65      II,    XLII|               malum nisi quod virtuti esset contrarium: in mediis ea
66      II,     XLV|                Marcello coss. praetor esset, eum, qui cum avo tuo, Luculle,
67      II,     XLV|     dubitavisset quin et praetor ille esset et Roma urbs et eam civitas
68      II,   XLVII|              dabas id, quod probabile esset, satis magnam vim habere
69      II,   XLVII|            nihil se scire, cum in iis esset tanta sollertia? Quod si
70      II,   XLVII|             tollere nos, quod nusquam esset, quod autem satis esset
71      II,   XLVII|               esset, quod autem satis esset ipsis relinquere. Quam rationem
72     Not,       1|              censebant ... tale quale esset: probably from Plato's Tim.
73     Not,       2|            with footnotes. Ex eo unde esset ... unde non esset: this
74     Not,       2|               unde esset ... unde non esset: this translation corresponds
75     Not,       2|      cognisable to be "quod impressum esset e vero" (φαντασια απο ‛υπαρχοντος
76     Not,       2|              De Or. II. 83. Fabricata esset: the expression is sneered
77     Not,       2|                19—21 and 30 (quae vis esset in sensibus). Inanimum:
78     Not,       2|                cf. n. on 33. Nihil ut esset: the ut here is a repetition
79     Not,       2|              Lamb. expunged ut before esset and before quicquam. Intestinum
80     Not,       2|               id quod fieret factumve esset, sed quod fieri debuerit."
81     Not,       2|            iudico in 113. Ex eo, quod esset: cf. 18, n. Effictum: so
82     Not,       2|      incitatior et vehementior factus esset," he also refers to Wopkens
83     Not,       2|                185) "cum interrogatum esset num tantulum (quasi pedalem