bold = Main text
   Liber, Caput     grey = Comment text

 1       I,       V|          toto, in partibus autem sensus integros et praestantiam
 2       I,    VIII|     speciem possumus dicere. 31. Sensus autem omnis hebetes et tardos
 3       I,      XI|       naturam, ex qua superiores sensus et mentem effici rebantur,
 4       I,      XI|        gigneret, et mentem atque sensus. Discrepabat etiam ab isdem
 5       I,     XII|         posse dixerunt: angustos sensus, imbecillos animos, brevia
 6      II,       X|         pulsa sequeretur, tum ut sensus ad res percipiendas intenderemus.
 7      II,       X|        fons est atque etiam ipsa sensus est, naturalem vim habet,
 8      II,       X|          et artis efficit, quasi sensus alteros, et usque eo philosophiam
 9      II,      XI|       veritas nec argumentum nec sensus neque perspicuum ullum relinquitur.
10      II,     XII|        potest quale sit—, aut ei sensus adimendus est aut ea, quae
11      II,    XIII|         quidem magnas: primum in sensus, deinde in ea, quae ducuntur
12      II,     XIV|       adsequatur, adhibituram et sensus et ea, quae perspicua sint,
13      II,   XXIII|          verum plane negat esse: sensus quidem non obscuros dicit,
14      II,    XXIV|           Quam multa ille contra sensus, quam multa contra omnia,
15      II,     XXV|       quod percipi possit, si ne sensus quidem vera nuntiant? quos
16      II,     XXV|       non necessario loco contra sensus tam multa dixeram. Tu autem
17      II,     XXV|         causa: veracis suos esse sensus dicit.—Igitur semper auctorem
18      II,     XXV|       demittit Epicurus, si unus sensus semel in vita mentitus sit,
19      II,    XXVI|         hoc credulo, qui numquam sensus mentiri putat, discedamus:
20      II,   XXVII|           quanto artificio esset sensus nostros mentemque et totam
21      II,   XXVII|        omnia conquisierit contra sensus et perspicuitatem contraque
22      II,    XXXI| probabilia.' Itaque, quae contra sensus contraque perspicuitatem
23      II,    XXXI|          verum. Neque nos contra sensus aliter dicimus ac Stoici,
24      II,   XXXII|         caput Epicuri? 'Si ullum sensus visum falsum est, nihil
25      II,   XXXII|        Quod vestrum? 'Sunt falsa sensus visa.' Quid sequitur? ut
26      II,   XXXII|           qui dicant ab Academia sensus eripi, a quibus numquam
27      II,  XXXIII|     adsensus. Dicunt enim Stoici sensus ipsos adsensus esse, quos
28     Not,       1|        II. 6, 7, and T.D. V. 22. Sensus integros ευαισθησια in Stob.,
29     Not,       1|         more cautious step.~§31. Sensus omnis hebetes: this stands
30     Not,       1|        not happen till too late. Sensus: we seem here to have a
31     Not,       1|        verbis exponere. Angustos sensus: Cic. is thinking of the
32     Not,       2|         to observe that the word sensus like αισθησις means two
33     Not,       2|        the ‛ορμη is roused. Ipse sensus est: an approach to this
34     Not,       2|     προτασεις passim in Sext. In sensus: = in ea, quae ad sensus
35     Not,       2|         sensus: = in ea, quae ad sensus pertinent cf. I. 20. Omni
36     Not,       2|   Torquatus for using the phrase sensus tolli, on the ground that
37     Not,       2|         Academics swept away not sensus but iudicium sensuum Cimmeriis.
38     Not,       2|         nunc quidem: sc. mentiri sensus putat. Halm prints quin,
39     Not,       2|  Physicis: probably neut. Contra sensus: he wrote both for and against
40     Not,       2|         indeed assent consists." Sensus ipsos adsensus: so in I.
41     Not,       2|      ipsos adsensus: so in I. 41 sensus is defined to be id quod