bold = Main text
   Liber, Caput     grey = Comment text

 1       I,     III|         Aut enim huic aetati hoc maxime aptum est aut iis rebus,
 2       I,      IV|        sunt correcta et emendata maxime. Quamquam Antiochi magister
 3       I,      IV|      cognitione censeret vel, si maxime cognita essent, nihil tamen
 4       I,     VII|   quandam, procurantem caelestia maxime, deinde in terris ea, quae
 5       I,      IX|          semovendus est: qui cum maxime necessariam partem philosophiae,
 6       I,       I|     similitudine verbi concinere maxime sibi videretur.~
 7      II,       I|       temporibus florere in foro maxime potuit, caruit omnino rebus
 8      II,     III|         enim qui sit sapiens vel maxime videtur esse sapientis—,
 9      II,     VII|          usus omnisque artis una maxime continet, nihil omnino loci
10      II,    VIII|                        VIII. 23. Maxime vero virtutum cognitio confirmat
11      II,      IX|        id consentaneum esset, ut maxime etiam repugnaret. Qui enim
12      II,       X|      animal omne, deinde hominem maxime, quae vis esset in sensibus,
13      II,       X|        mens hominis, amplectitur maxime cognitionem, et istam καταληψιν,
14      II,       X|    Volunt enim—et hoc quidem vel maxime vos animadvertebam moveri—
15      II,     XII|     inter inanimum et animal hoc maxime intersit, quod animal agit
16      II,     XII|        situm est in ipsis nobis? Maxime autem absurdum vitia in
17      II,     XIV|         esse quam videri volunt? Maxime autem convincuntur, cum
18      II,    XVII|    confugis ad physicos eos, qui maxime in Academia irridentur,
19      II,    XXII|        se transtulit ad alios et maxime ad Stoicos? eorum enim erat
20      II,   XXIII|     appellat [eos]. Is, qui hunc maxime est admiratus, Chius Metrodorus
21      II,     XXV|        cur ita videatur: quam ut maxime inveneris, quod haud scio
22      II,   XXXII|         dici, ab Antiocho quidem maxime, cui erant ea, quae paulo
23      II,   XXXII|          effugere, quae a te vel maxime agitata sunt: 'nihil igitur
24      II,  XXXIII|       illa sunt lumina duo, quae maxime causam istam continent.
25      II,   XXXIV|        dicere Antiochus Philonem maxime perturbatum. Cum enim sumeretur,
26      II,   XXXIX|          videtur, nostro ne quid maxime quidem probabile sit occurrit:
27      II,    XLII| Polemonis, quem Antiochus probat maxime, et Aristoteles eiusque
28      II,    XLVI|          sequare, multa ruunt et maxime communitas cum hominum genere,
29      II,  XLVIII|       enim congredientes nos, et maxime in Tusculanis nostris, si
30     Not,       2|        sunt correcta et emendata maxime I. 13. Diffisi: one of the
31     Not,       2|     statuere qui sit sapiens vel maxime videtur esse sapientis.