Liber, Caput

 1       I,       I|        tractare nec de manibus umquam deponere. Illud autem mihi
 2       I,    VIII|        et concitatae, ut nihil umquam unum esset constans, ne
 3      II,      IV|      coepit. Mirabar: nec enim umquam ante videram. At ille, Heracliti
 4      II,    VIII|      non occurrit animo, nihil umquam omnino aget, ad nullam rem
 5      II,    VIII|     omnino aget, ad nullam rem umquam impelletur, numquam movebitur.
 6      II,   XVIII|        retenturum adsensum nec umquam ulli viso adsensurum, nisi
 7      II,      XX|    tamen ego is sum, qui nihil umquam falsi approbem, qui numquam
 8      II,     XXI|        rei sapiens adsentietur umquam, aliquando etiam opinabitur:
 9      II,     XXV|       vita mentitus sit, nulli umquam esse credendum. 80. Hoc
10      II,     XXV| Timagoras Epicureus negat sibi umquam, cum oculum torsisset, duas
11      II,    XXXV|         de quibus agitur, quis umquam dixit aut veteris Academiae
12      II,  XXXVII|       id esse deum neque natum umquam et sempiternum, conglobata
13      II, XXXVIII|   dicat: neque enim ortum esse umquam mundum, quod nulla fuerit
14      II, XXXVIII|      exsistere, ut hic ornatus umquam dilapsus occidat. Tibi hoc
15      II,    XLIV|       eosdem esse voltis. Illi umquam dicerent sapientis solos