Liber, Caput

 1       I,      IV|       diceret constanter et in ea sententia permaneret, omnis eius oratio
 2      II,      IX|       illorum sententiae, si ulla sententia cuiusquam esse potest nihil
 3      II,     XIX| intellegebam—, coepit hortari, ut sententia desisterem. Tum mihi Catulus:
 4      II,     XIX|    sensisset, simul ac visum sit, sententia destitisse. Haec cum dixisset
 5      II,    XXII|         haec Academicorum est una sententia, quam reliquorum philosophorum
 6      II,    XXII|           qui ex illius commutata sententia docere vellet nihil ita
 7      II,    XXIV|       Visa est Arcesilae cum vera sententia tum honesta et digna sapiente.
 8      II,    XXXI|          explicata tota Carneadis sententia Antiochea ista corruent
 9      II,    XXXI|       habet atque perceptum se ex sententia navigaturum? Qui potest?
10      II,   XLVII|       primum iurare 'ex sui animi sententia' quemque voluerunt, deinde
11      II,  XLVIII|        ista Academiae est propria sententia. Ita sermone confecto Catulus