Liber, Caput

 1       I,       I|   fuisse. Quod cum audissemus, nullam moram interponendam putavimus
 2       I,      II|     interrogatione concludunt, nullam denique artem esse nec dicendi
 3      II,      VI|      soli: sed tamen orationem nullam putabant illustriorem ipsa
 4      II,    VIII|   nihil umquam omnino aget, ad nullam rem umquam impelletur, numquam
 5      II,      XI|        non possunt internosci, nullam habemus? Nam si habemus,
 6      II,   XVIII|    visa iudicentur! quae fidem nullam habebunt sublata veri et
 7      II,    XXIX|        culpa est? Rerum natura nullam nobis dedit cognitionem
 8      II,  XXXIII|      rei posse in eo esse, qui nullam rem adsensu suo comprobet.
 9      II,   XXXVI|        huc et illuc trahuntur, nullam adhibent persuadendi necessitatem.
10      II,   XXXVI| Punctum esse quod magnitudinem nullam habeat: extremitatem et
11      II,     XLI|     approbat, quasi percipiat, nullam rem percipit. Responderint