Lib. Cap. Par.
1 I, 9, 3 | tergiversanter perniciosam rei publicae pugnam inierat, tam fortiter
2 I, 15, 3 | quod ego inter clarissima publicae voluntatis argumenta numeraverim. ~
3 II, 4, 4 | respondit, si is occupandae rei publicae animum habuisset, iure caesum.
4 II, 4, 5 | bis excisos terrores rei publicae mane in lectulo repertus
5 II, 7, 6 | privato odio magis quam publicae vindictae data. ~7.
6 II, 15, 4 | auctoritate senatus, consensu rei publicae restituit patrem. Nec triumphis
7 II, 22, 2 | quos saepe pro salute rei publicae flamen dialis precatus erat
8 II, 30, 6 | M. Crassum fuit, mox rei publicae omnium consensu principem. ~
9 II, 32, 1 | sed nimium iam liberae rei publicae neque omnia in uno reponenda
10 II, 40, 2 | adfirmarunt et libertati publicae statuturum arbitrio suo
11 II, 46, 3 | salvo exercitu fuisset rei publicae. ~4.
12 II, 47, 4 | inutili, facto salutari rei publicae circa Bovillas contracta
13 II, 47, 5 | quo nemo perniciosior rei publicae neque bonis inimicior vixerat. ~
14 II, 48, 5 | cavente Cicerone concordiae publicae. Harum praeteritarumque
15 II, 49, 3 | condicionem civis accipiendam rei publicae contenderet. Vir antiquus
16 II, 52, 3 | conlisa inter se duo rei publicae capita effossumque alterum
17 II, 60, 1 | adserebant salutaria rei publicae terrarumque orbis fata conditorem
18 II, 62, 3 | exilio victuros, dum rei publicae constaret concordia, nec
19 II, 72, 2 | si vicissent, quantum rei publicae interfuit Caesarem potius
20 II, 77, 3 | ac Titium restituit rei publicae. Statium autem Murcum, qui
21 II, 79, 2 | fuerat Liviam, auspicatis rei publicae ominibus duxisset eam uxorem,
22 II, 83, 1 | legendi neque amore rei publicae aut Caesaris, quippe haec
23 II, 88, 1 | qui triumvir fuerat rei publicae constituendae, filius, Iunia
24 II, 89, 2 | post reditum in urbem rei publicae populoque Romano terrarumque
25 II, 89, 3 | Prisca illa et antiqua rei publicae forma revocata. ~4.
26 II, 90, 1 | civilibus coalescentibusque rei publicae membris, et coaluere quae
27 II, 93, 2 | feminam neque sibi neque rei publicae felicis uteri. ~
28 II, 95, 3 | neque ipsis honori neque rei publicae usui fuerat, cum alteri
29 II, 99, 1 | celeberrimus et vere alterum rei publicae lumen et caput ~2.
30 II, 102, 2| animum minus utilem rei publicae habere coepit. ~3.
31 II, 103, 1| magni nominis, iam tum rei publicae sua praesidia reddiderat:
32 II, 104, 2| hoc", inquit, "rei publicae causa facio". Non diu vindicem
33 II, 127, 2| adiutoribus egent interestque rei publicae quod usu necessariurn est,
|