Lib. Cap. Par.

 1   I, 8, 3  |    commissa est magistratibus res publica. Ex iis, qui denis annis
 2   I, 11, 6 |   amplissimos et principale in re publica fastigium extentumque vitae
 3   I, 11, 6 |        acris innocentisque pro re publica cum inimicis contentiones
 4   I, 13, 5 |         Vinici, quin magis pro re publica fuerit manere adhuc rudem
 5  II, 7, 1  |            quietis obtulisset res publica. ~2.
 6  II, 14, 2 |     similem mei civem habebit res publica?". Hunc finem clarissimus
 7  II, 21, 1 |      praescripsimus, usa erat res publica quique Asculum ceperat,
 8  II, 22, 2 |         tum precatus optime de re publica meritum spiritum reddidit. ~
 9  II, 22, 5 |           erant praecipitia in re publica. nec tamen adhuc quisquam
10  II, 42, 2 |          eam diem secuta est, qua publica civitatium pecunia redemptus
11  II, 45, 2 |          vir optime meritus de re publica conservatae patriae pretiurn
12  II, 45, 4 | ministerii titulo M. Catonem a re publica relegavit: quippe legem
13  II, 48, 4 |         ut tunc habebatur, pro re publica, mox simulatione contra
14  II, 48, 6 |            cum sine invidia in re publica Qoruissent eminuissentque
15  II, 49, 3 |            Lentulus vero salva re publica salvus esse non posset,
16  II, 61, 1 |    consilio maiorem senatu pro re publica animum habuit ~2.
17  II, 62, 3 |       pari animo sine auctoritate publica provincias exercitusque
18  II, 62, 4 |       Pansae atque Hirtii corpora publica sepultura honorata, ~5.
19  II, 66, 2 |    Abscisaque scelere Antonii vox publica est, cum eius salutem nemo
20  II, 68, 2 |       movens, primo summotus a re publica, mox consularibus armis
21  II, 68, 5 |    dictatoria summoveret eos a re publica testareturque esse sibi
22  II, 82, 1 |      fortuna, in Caesare et in re publica mitis, saeviit ad Orientem.
23  II, 86, 1 |         statum pervenerit fortuna publica, quis in hoc transcursu
24  II, 91, 2 |    consilia, oppressi auctoritate publica, quod vi facere voluerant,
25  II, 91, 4 |           ita se mores habent, ut publica quisque ruina malit occidere
26  II, 111, 2|         ut praesidium ultimum res publica ab Augusto ducem in bellum
27  II, 124, 1|       vacat potest. Id solum voce publica dixisse satis habeo: cuius
28  II, 125, 1|          consilii sui pretium res publica, neque diu latuit aut quid
29  II, 131, 1|      orbis fastigium extulit, vos publica voce obtestor atque precor