Lib. Cap. Par.

 1   I, 5, 1  |         maximum, qui magnitudine operis et fulgore carminum solus
 2   I, 5, 2  |      Neque quemquam alium, cuius operis primus auctor fuerit, in
 3   I, 7, 1  |          tempore tanto viro, ita operis auctoritate proximus. Qui
 4   I, 16, 1 |               Cum haec particula operis velut formam propositi excesserit,
 5   I, 16, 2 | congregantur, ita cuiusque clari operis capacia ingenia in similitudine
 6   I, 16, 3 |          eius aetatis magis quam operis, Philemo ac Diphilus, et
 7   I, 17, 3 |        ita universa sub principe operis sui erupit Tullio, ut delectari
 8   I, 17, 4 |    reperiet, eminentiam cuiusque operis artissimis temporum claustris
 9   I, 17, 7 |       transitus maximum perfecti operis impedimentum sit. ~
10  II, 9, 6  |         et novitate inventi a se operis commendabilem. ~
11  II, 29, 2 |     voluminum instar exigit, sed operis modus paucis eum narrari
12  II, 36, 3 |          perfectissimi in forrna operis sui; nam vivorum ut magna
13  II, 38, 1 |       absurdum videtur propositi operis regulae paucis percurrere,
14  II, 66, 3 |        excedere propositi formam operis erumpens animo ac pectore
15  II, 69, 7 |      Cassius Rhodum, rem inmanis operis, ceperat, Brutus Lycios
16  II, 86, 1 |        hoc transcursu tam artati operis exprimere audeat? ~2.
17  II, 89, 1 |       quae fuerit munerum, ne in operis quidem iusti materia, nedum
18  II, 95, 1 |       experiri statuit, adiutore operis dato fratre ipsius Druso
19  II, 117, 1|         quinque consummati tanti operis dies funesta ex Germaniae