Lib. Cap. Par.

 1   I, 9, 6  |     Quam sit adsidua eminentis fortunae comes invidia altissimisque
 2   I, 10, 4 |    eorum invideret operibus ac fortunae suae, in ipsum potius saevirent
 3   I, 11, 5 |   inveneris, cuius felicitatem fortunae Metelli compares. ~6.
 4  II, 1, 4  |   inscitia nostrorum ducum vel fortunae indulgentia cum alios duces,
 5  II, 4, 2  |  consul missusque in Hispaniam fortunae virtutique expertae in Africa
 6  II, 41, 2 |     mutata veste dissimilemque fortunae suae indutus habitum nocte
 7  II, 43, 2 | pugionem ad femur alterutri se fortunae parans, mox intellexit frustratum
 8  II, 48, 2 |    civiurn suscepit) defuisset fortunae destruendi eius locus, et
 9  II, 48, 3 |      audax, suae alienaeque et fortunae et pudicitiae prodigus,
10  II, 60, 1 | vitrico adiri nomen invidiosae fortunae Caesaris, sed adserebant
11  II, 64, 2 |            interfector fuit et fortunae, ex qua fructum tulerat,
12  II, 75, 2 |                           Quis fortunae mutationes, quis dubios
13  II, 80, 1 |        ulla virtute tam longam fortunae indugentiarn meritus exercitum
14  II, 100, 3|       reliquit magnitudinemque fortunae suae peccandi licentia metiebatur,
15  II, 102, 3| alentium (etenim semper magnae fortunae comes adest adulatio), per
16  II, 114, 5|  praefectus est, vir nomini ac fortunae Caesarum proximus, quem
17  II, 119, 2|      refidia hostis,iniquitate fortunae circumventus, cum ne pugnandi
18  II, 121, 2|       quis miretur in Caesare? Fortunae vero quis non miretur indulgentiam? ~