Lib. Cap. Par.

 1   I, 6, 3  | convenientissimae viris, cuius quam diu Sparta diligens fuit, excelsissime
 2  II, 17, 2 |         ciaritudo intermissa esset, diu ita se gessit, ut nullam
 3  II, 63, 3 |            dubia, id est sua, fide, diu quarum esset partium secum
 4  II, 76, 2 |      Asinius cum septem legionibus, diu retenta in potestate Antonii
 5  II, 80, 2 |       alienae victoriae comes, quam diu moratus erat, dissidendo
 6  II, 85, 5 |                         At illi cum diu pro absente dimicassent
 7  II, 86, 2 |             celeberrimi fides, mox, diu cum clementia luctatus sua,
 8  II, 102, 3|          quam Romam regredi mallet. Diu deinde reluctatus invitusque
 9  II, 103, 1|         patriam repleverat. Non est diu cunctatus Caesar Augustus; ~
10  II, 104, 2|          publicae causa facio". Non diu vindicem custodemque imperii
11  II, 107, 2|     facultas. Tum adpulso lintre et diu tacitus contemplatus Caesarem, "
12  II, 125, 1|          pretium res publica, neque diu latuit aut quid non impetrando
13  II, 130, 4|         laceravit animum eius! Quam diu abstruso, quod miserrimum