|
1. Mox C. Marius pestifero civibus suis
reditu intravit moenia. Nihil illa victoria fuisset crudelius, nisi mox Sullana
esset secuta: neque licentia gladiorum in mediocris saevitum. sed excelsissimi
quoque atque eminentissimi civitatis viri variis suppliciorum generibus
adfecti.
2.
In iis consul Octavius, vir
lenissimi animi, iussu Cinnae interfectus est. Merula autem, qui se sub
adventum Cinnae consulatu abdicaverat, incisis venis superfusoque altaribus
sanguine, quos saepe pro salute rei publicae flamen dialis precatus erat deos,
eos in execrationem Cinnae partiumque eius tum precatus optime de re publica
meritum spiritum reddidit.
3.
M. Antonius, princeps
civitatis atque eloquentiae, gladiis militum, quos ipsos facundia sua moratus
erat, iussu Marii Cinnaeque confossus est. Q. Catulus, et aliarum virtutum et
belli Cunbrici gloria,
4.
quae illi eum Mario communis
fuerat. celeberrimus, cum ad mortem conquireretur, conclusit se loco nuper
calce harenaque perpolito inlatoque igni, qui vim odoris excitaret, simul
exitiali hausto spiritu, simul incluso suo mortem magis voto quam arbitria
inimicorum obiit.
5.
Omnia erant praecipitia in re
publica. nec tamen adhuc quisquam inveniebatur, qui bona civis Romani aut donare
auderet aut petere sustineret. Postea id quoque accessit, ut saevitiae causam
avaritia praeberet et modus culpae ex pecuniae modo constitueretur et qui
fuisset locuples, fieret is nocens, suique quisque periculi merces foret, nec
quidquam videretur turpe, quod esset quaestuosum.
|