|
1.
Quid ille dies terrarum orbi praestiterit, ex quo in quem statum pervenerit
fortuna publica, quis in hoc transcursu tam artati operis exprimere audeat?
2.
Victoria vero fuit clementissima, nec quisquam interemptus est,
paucissimi summoti, qui ne deprecari quidem pro se sustinerent. Ex qua lenitate ducis colligi potuit, quem aut
initio triumviratus sui aut in campis Philippiis, si ei licuisset, victoriae
suae facturus fuerit modum. At Sosium L. Arruntii prisca gravitate celeberrimi
fides, mox, diu cum clementia luctatus sua, Caesar servavit incolumem.
3.
Non praetereatur Asinii
Pollionis factum et dictum memorabile: namque cum se post Brundusinam pacem
continuisset in Italia neque aut vidisset umquam reginam aut post enervatum
amore eius Antonii animum partibus eius se miscuisset, rogante Caesare, ut
secum ad bellum profisceretur Actiacum: " mea ", inquit, "in
Antonium maiora merita sunt, illius in me beneficia notiora; itaque discrimini
vestro me subtraham et ero praeda victoris".
|