|
1. Adoptatus eadem die etiam M. Agrippa,
quem post mortem Agrippae Iulia enixa erat, sed in Neronis adoptione illud
adiectum his ipsis Caesaris verbis:
2.
"hoc", inquit,
"rei publicae causa facio". Non diu vindicem custodemque imperii sui
morata in urbe patria protinus in Germaniam misit, ubi ante triennium sub M.
Vinicio, avo tuo, clarissimo viro, immensum exarserat bellum. Erat id ab eo
quibusdam in locis gestum, quibusdam sustentatum feliciter, eoque nomine
decreta ei cum speciosissima inscriptione operum ornamenta triumphalia.
3.
Hoc tempus me, functum
ante tribunatu, castrorum Ti. Caesaris militem fecit: quippe protinus ab
adoptione missus cum eo praefectus equitum in Germaniam, successor offici
patris mei, caelestissimorum eius operum per annos continuos novem praefectus
aut legatus spectator, tum pro captu mediocritatis meae adiutor fui. Neque illi
spectaculo, quo fructus sum, simile condicio mortalis recipere videtur mihi,
cum per celeberrimam Italiae partem tractumque omnem Galliae provinciarum
veterem imperatorem et ante meritis ac virtutibus quam nomine Caesarem
revisentes sibi quisque quam illi gratularentur plenius.
4.
At vero militum
conspectu eius elicitae gaudio lacrimae alacritasque et salutationis nova
quaedam exultatio et contingendi manum cupiditas non continentium protinus quin
adiicerent, "videmus te, imperator? Salvum recepimus?" Ac
deinde "ego tecum, imperator, in Armenia, ego in Raetia fui, ego a te in
Vindelicis, ego in Pannonia, ego in Germania donatus sum" neque verbis
exprimi et fortasse vix mereri fidem potest.
|