|
1.
Accipe nunc, M. Vinici, tantum in bello ducem, quantum in pacevides principem.
Iunctis exercitibus, quique sub Caesare fuerant quique ad eum venerant,
contractisque in una castra decem legionibus, septuaginta amplius cohortibus,
decem alis et pluribus quam decem veteranorum milibus, ad hoc magno
voluntariorum numero frequentique equite regio, tanto denique exercitu, quantus
nullo umquam loco post bella fuerat civilia, omnes eo ipso laeti erant
maximamque fiduciam victoriae in numero reponebant.
2.
At imperator, optimus eorum quae agebat iudex et utilia speciosis
praeferens quodque semper eum facientem vidi in omnibus bellis, quae probanda
essent, non quae utique probarentur sequens, paucis diebus exercitum, qui
venerat, ad refovendas ex itinere eius vires moratus, cum eum maiorem, quam ut
temperari posset, neque habilem gubernaculo cerneret, dimittere statuit;
3.
prosecutusque longo et perquam laborioso itinere, cuius difficultas
narrari vix potest, ut neque universos quisquam auderet adgredi et partem
digredientium, suorum quisque metu finium, universi temptare non possent,
remisit eo, unde venerant, et ipse asperrimae hiemis initio regressus Sisciam
legatos, inter quos ipsi fuimus, partitis praefecit hibernis.
|