|
1. Ordinem atrocissimae calamitatis,
qua nulla post Crassi in Parthum damnum in externis gentibus gravior Romanis
fuit, iustis voluminibus ut alii, ita nos conabimur exponere: nunc summa
deflenda est.
2.
Exercitus omnium
fortissimus, disciplina, manu experentiaque bellorum inter Romanos milites
princeps, marcore ducis, refidia hostis,iniquitate fortunae circumventus, cum
ne pugnandi quidem aut egrediendi occasio iis, in quantum voluerant, data esset
immunis, castigatis etiam quibusdam gravi poena, quia Romanis et armis et
animis usi fuissent, inclusus silvis, paludibus, insisiis ab eo hoste ad
internecionem trucidatus est, quem ita semper more pecudum trucidaverat, ut
vitam aut mortem eius nunc ira nunc venia temperraret.
3.
Duci plus ad moriendum quam
ad pugnandum animi fuit: quippe paterni avitique successor exempli se ipse
transfixit.
4.
At e praefectis castrorum
duobus quam clarum exemplum L. Eggius, tam turpe Ceionius prodidit, qui, cum
longe maximam partem absumpsisset acies, auctor deditionis supplicio quam
proelio mori maluit. At Vala Numonius, lagatus Vari, cetera quietus ac probus,
diri auctor exempli, spoliatum equite peditem relinquens fuga cum alis Rhenum
petere ingressus est. Quod factum eius fortuna ulta est; non enim desertis
superfuit, sed desertor
5.
Vari corpus semiustum
hostilis laceraverat feritas; caput eius abscisum latumque ad Marboduum et ab
eo missum ad Caesarem gentilicii tamen tumuli sepultura honoratum est.
|