|
1. At C. Marius L. Sullam, iam tunc ut
praecaventibus fatis, copulatum sibi quaestorem habuit et per eum missum ad regem
Bocchum Iugurtha rege abhinc annos ferme centum triginta quattuor potitus est;
designatusque iterum consul in urbem reversus secundi consulatus initio Kal.
Ianuariis eum in triumpho duxit.
2.
Effusa, ut praediximus,
immanis vis Germanarum gentium, quibus nomen Cimbris ac Teutonis erat, cum
Caepionem Manliumque consules et ante Carbonem Silanumque fudissent
fugassentque in Galliis et exuissent exercitu, Scaurumque Aurelium consularem
et alios celeberrimi nominis viros trucidassent, populus Romanus non aiium
repellendis tantis hostibus magis idoneum imperatorem quam Marium est ratus.
3.
Tum multiplicati
consulatus eius. Tertius in apparatu belli consumptus; quo anno Cn. Domitius tribunus plebis legem tulit, ut
sacerdotes, quos antea conlegae sufficiebant, populus crearet.
4.
Quarto trans Alpis circa
Aquas Sextiass cum Teutonis conflixit, amplius centum quinquaginta milia
hostium priore ac postero die ab eo trucidata gensque excisa Teutonum.
5.
Quinto citra Alpis in campis,
quibus nomen erat Raudiis, ipse consul et proconsul Q. Lutatius Catulus
fortunatissimo decertavere proelio; caesa aut capta amplius centum milia
hominum. Hac victoria videtur meruisse Marius: ne eius nati rem publicam
paeniteret, ac mala bonis repensasse.
6.
Sextus consulatus veluti
praemium et mentorum datus. Non tamen huius consulatus fraudetur gloria, quo
Servilii Glauciae Saturninique Apulei furorem continuatis honoribus rem
publicam lacerantium ei gladiis quoque et caede comitia discutientium, consul
armis compescuit hominesque exitiabibis in Hostilia curia morte multavit.
|