Lib. Cap.

 1   I, 1 |          sententiam loquitur Scipio: Pompeio esse in animo rei publicae
 2   I, 3 |             qui sunt eius ordinis, a Pompeio evocantur. Laudat promptos
 3   I, 4 |         necessitudine partiturum cum Pompeio arbitratur, simul iudiciorum
 4   I, 6 |               pecunia uti ex aerario Pompeio detur. Refertur etiam de
 5   I, 8 |           causa venerat, habere se a Pompeio ad eum privati officii mandata
 6   I, 14|              venisset ad pecuniamque Pompeio ex senatusconsulto proferendam,
 7   I, 15|             Vibullium Rufum missum a Pompeio in agrum Picenum confirmandorum
 8   I, 18|           eodem fere tempore missi a Pompeio revertuntur. ~
 9   I, 23|            esse constabat datamque a Pompeio in stipendium. Milites Domitianos
10   I, 24|              communis salutis se cum Pompeio colloqui; neque vero idem
11   I, 26|      hortetur; imprimis, ut ipse cum Pompeio colloqueretur, postulat;
12   I, 30|          proiectum ac proditum a Cn. Pompeio, qui omnibus rebus imparatissimis
13   I, 32|              haberetur, ipso consule Pompeio ; qui si improbasset, cur
14   I, 34|         venisset, cognoscit missum a Pompeio Vibullium Rufum, quem paucis
15   I, 38|       Adventu L.Vibulli Rufi, quem a Pompeio missum in Hispaniam demonstratum
16   I, 60|          auxiliis legionum, quae cum Pompeio per Mauritaniam venire dicebantur,
17  II, 3 |            Interim L Nasidius, a Cn. Pompeio cum classe navium XVI, in
18  II, 17| praecoccupatum sese legatione ab Cn. Pompeio teneri obstrictum fide;
19  II, 25|            et paternum hospitium cum Pompeio et simultas cum Curione
20 III, 10|         contentum. Haec quo facilius Pompeio probari possent, omnes suas
21 III, 16|         summam belli rerumque omnium Pompeio permiserint. Sed postulatis
22 III, 33|              litterae ei redduntur a Pompeio, mare transisse cum legionibus
23 III, 41|      instructa decernendi potestatem Pompeio fecit. Ubi illum suis locis