Lib. Cap.

 1   I, 6 |           Consules, quod ante id tempus accidit nunquam, ex urbe
 2   I, 11|  religione obstrictus videretur; tempus vero colloquio non dare
 3   I, 24|          mandatis: quoniam ad id tempus facultas colloquendi non
 4   I, 29|    exspectandae. Id propter anni tempus longum atque impeditum videbatur.
 5   I, 32|    confectis Caesar, ut reliquum tempus a labore intermitteretur,
 6   I, 33|          consumptis, ne reliquum tempus amittat, infectis eis, quae
 7   I, 48|       castra pervenire poterant. Tempus erat autem difficillimum,
 8   I, 51|     montes conferunt. Hoc pugnae tempus magnum attulit nostris ad
 9   I, 67|         Petreio atque Afranio et tempus profectionis quaeritur.
10   I, 77|      adversariorum in castra per tempus colloquii venerant, summa
11   I, 78| subsequitur. Nullum intercedebat tempus, quin extremi cum equitibus
12   I, 86|          esse posse, si in aliud tempus differretur. Paucis cum
13  II, 6 |     decertabant, ut nullum aliud tempus ad conandum habituri viderentur,
14  II, 9 |      sibi locum expediebant. Ubi tempus alterius contabulationis
15  II, 14|          14] At hostes sine fide tempus atque occasionem fraudis
16  II, 19|         fuit civitas, quin ad id tempus partem senatus Cordubam
17 III, 10|         documento. Hoc unum esse tempus de pace agendi, dum sibi
18 III, 19|        possent; certumque ei rei tempus constituitur. Quo cum esset
19 III, 25|    impedirent, duriusque cotidie tempus ad transportandum lenioribus
20 III, 49|         cotidie melius succedere tempus maioremque spem maturitate