Lib. Cap.

 1   I, 1 |    fecerint temporibus, se sibi consilium capturum neque senatus auctoritati
 2   I, 20|         proiectis omnibus fugae consilium capere: debere se suae salutis
 3   I, 69|     videbatur. Duces vero eorum consilium suum laudibus efferebant,
 4   I, 72|       rem obtinere malebat. Hoc consilium Caesaris plerisque non probabatur:
 5   I, 76|       sibi separatim a reliquis consilium capturos. Princeps in haec
 6   I, 78|    reliquerant. Ibi se reliquum consilium explicaturos confidebant.
 7  II, 11| elabitur. Id ubi vident, mutant consilium: cupas taeda ac pice refertas
 8  II, 20|        si id non fecisset, sibi consilium capturos. Hoc timore adductum
 9  II, 31|        Curio utrumque improbans consilium, quantum alteri sententiae
10  II, 38|       auctoribus temere credens consilium commutat et proelio rem
11 III, 11|      fieri certiorem, uti ad id consilium capere posset, antequam
12 III, 36|        Quibus litteris acceptis consilium Scipio iterque commutat;
13 III, 41|      castra exercitu aliud sibi consilium capiendum existimavit. Itaque
14 III, 41|        enim primo ignorans eius consilium, quod diverso ab ea regione
15 III, 43|    Quibus rebus cognitis Caesar consilium capit ex loci natura. Erant
16 III, 51|      die potuisse finire. Cuius consilium reprehendendum non videtur.