Lib. Cap.

 1   I, 44|            miles inveteraverit, ut multum earum regionum consuetudine
 2   I, 48|            in hibernis erant neque multum a maturitate aberant; ac
 3   I, 49|      omnium rerum abundabat copia. Multum erat frumentum provisum
 4   I, 49|           superioribus temporibus, multum ex omni provincia comportabatur;
 5   I, 57|   fortissime atque acerrime; neque multum Albici nostris virtute cedebant,
 6   I, 61|   pabuloque intercluderentur, quod multum Caesar equitatu valebat.
 7   I, 67|      consulere consuerit. At lucem multum per se pudorem omnium oculis,
 8   I, 67|          se pudorem omnium oculis, multum etiam tribunorum militum
 9   I, 82|          coniectis adversariis non multum ad summam victoria iuvare
10  II, 6 |         pugnando deficiebant neque multum cedebant virtute nostris.
11  II, 35|          aut fuga intereunt, neque multum afuit, quin etiam castris
12  II, 38|         rem committere constituit. Multum ad hanc rem probandam adiuvat
13 III, 26|           Antonio et Fufio Caleno, multum ipsis militibus hortantibus
14 III, 48|         chara, quod admixtum lacte multum inopiam levabat. Id ad similitudinem
15 III, 51| insequentes loco verebantur; neque multum ad solis occasum temporis