Lib. Cap. Par.
1 I, 1, 2| Quidam itaque e sapientibus viris iram
2 I, 2, 5| poenae cupiditate. Deluduntur itaque imitatione plagarum et simulatis
3 I, 7, 1| pericula audaces. Optimum itaque quidam putant temperare
4 I, 9, 3| Itaque si modum adhiberi sibi patitur,
5 I, 11, 8| Non est itaque utilis ne in proeliis quidem
6 I, 12, 5| quod properat opponitur. Itaque nec in pace nec in bello
7 I, 15, 1| Corrigendus est itaque qui peccat et admonitione
8 I, 16, 5| Itaque et, si perversa induenda
9 I, 16, 6| non futuros sperat? Illius itaque sumendus est animus, quae
10 I, 16, 7| cicatrix manet. Sentiet itaque suspiciones quasdam et umbras
11 I, 19, 4| se revertitur? Tenentur itaque a proximis et rogantur ut
12 II, 3, 3| Itaque et fortissimus plerumque
13 II, 5, 3| crudelitatem transit; rident itaque gaudentque et voluptate
14 II, 10, 7| Placidus itaque sapiens et aequus erroribus,
15 II, 11, 6| Sic itaque ira metuitur quomodo umbra
16 II, 14, 1| Numquam itaque iracundia admittenda est,
17 II, 14, 3| noceat tantum aspicit. Saepe itaque ratio patientiam suadet,
18 II, 15, 2| itaque et ingenia natura fortia
19 II, 15, 3| misericordia et amor et verecundia? Itaque saepe tibi bonam indolem
20 II, 15, 5| Fere itaque imperia penes eos fuere
21 II, 17, 1| agentes; et apud iudices itaque et in contione et ubicumque
22 II, 19, 1| atque umida; et locorum itaque et animalium et corporum
23 II, 19, 3| Volunt itaque quidam ex nostris iram in
24 II, 19, 4| calor sed motu adquiritur; itaque puerorum feminarumque irae
25 II, 20, 4| et suspiciones; mollienda itaque fovendaque talia ingenia
26 II, 21, 3| et iracundiam generant: itaque sic inter utrumque regendus
27 II, 21, 8| Longe itaque ab adsentatione pueritia
28 II, 22, 2| Contra primas itaque causas pugnare debemus;
29 II, 22, 4| innocentibus irascimur? Itaque agenda est contra se causa
30 II, 25, 4| diluenti nivem irascitur? Nulla itaque res magis iracundiam alit
31 II, 26, 4| consilio profecta. Nocere itaque nobis possunt ut ferrum
32 II, 27, 2| Dementes itaque et ignari veritatis illis
33 II, 31, 2| putamus quae inopinata sunt; itaque maxime commovent quae contra
34 II, 31, 4| Aut ignorantia itaque nos aut insolentia iracundos
35 II, 36, 5| Multi itaque continuaverunt irae furorem
36 II, 36, 6| ardentissimum vincit, transfoderunt itaque amata corpora et in eorum
37 III, 1, 5| deiectus animorum est. Nulla itaque res urget magis attonita
38 III, 3, 2| Necessarium est itaque foeditatem eius ac feritatem
39 III, 6, 6| Itaque ut quietus possit esse animus,
40 III, 8, 3| vitium suum exercet. Fugere itaque debebit omnis quos inritaturos
41 III, 10, 1| Optimum est itaque ad primum mali sensum mederi
42 III, 10, 3| caputque versatur; solitis itaque remediis incipientem causam
43 III, 10, 4| eadem parte feriuntur; scire itaque oportet quid in te inbecillum
44 III, 11, 1| perducit ut videantur iniuriae; itaque alia differenda sunt, alia
45 III, 12, 6| potius castigaret invenerat. Itaque abstulit sibi in suos potestatem
46 III, 13, 3| sibi obstare. Deprendebatur itaque a familiaribus et coarguebatur,
47 III, 14, 6| occupari pax erat. Accessit itaque ad numerum eorum qui magnis
48 III, 16, 2| metus iunxit. Plerosque itaque modo singuli mactaverunt,
49 III, 16, 4| lustravit exercitum. Habuit itaque quem debuit exitum: victus
50 III, 21, 2| commovit regem; iuravit itaque se amnem illum regis comitatus
51 III, 21, 4| Periit itaque et tempus, magna in magnis
52 III, 22, 4| dicta quam civium tulit. Itaque cum in parvulo quodam castello
53 III, 24, 1| Dicat itaque sibi quisque, quotiens lacessitur: '
54 III, 26, 4| omnes mali sumus. Quidquid itaque in alio reprenditur, id
55 III, 26, 4| pestilentia est. Placidiores itaque invicem simus: mali inter
56 III, 30, 5| Vidit itaque strictis circa sellam suam
57 III, 36, 4| admonuisti quam debebas, itaque non emendasti sed offendisti:
|