Lib. Cap. Par.

 1     I,  5, 2|             est mitius, dum in recto animi habitus est? quid autem
 2     I,  7, 1|      languebit actio et vis ac vigor animi resolvetur.~2.
 3     I,  8, 3|              melius peiusque mutatio animi est. Quomodo ergo ratio
 4     I,  9, 2|             provehitur, tam inutilis animi minister est quam miles
 5     I, 12, 5|          Irasci pro suis non est pii animi sed infirmi: illud pulchrum
 6     I, 16, 1|            est; nam cum ira delictum animi sit, non oportet peccata
 7     I, 20, 1|         aliquid iram ad magnitudinem animi conferre. Non est enim illa
 8     I, 20, 2|        tantumque abest a magnitudine animi quantum a fortitudine audacia,
 9     I, 20, 3|       videtur veternosi et infelicis animi, inbecillitatis sibi conscii,
10     I, 20, 6|            magnum, quia magnitudinem animi inconcussam intellego et
11     I, 20, 8|    eloquentur aliquid quod tu magni <animi> putes, sicut C. Caesar,
12     I, 21, 2|           videatur et avaritia magni animi -- acervis auri argentique
13     I, 21, 3|             videatur et libido magni animi -- transnat freta, puerorum
14     I, 21, 3|            videatur et ambitio magni animi -- non est contenta honoribus
15    II,  2, 2|        fugatur; est enim voluntarium animi vitium, non ex his quae
16    II,  2, 2|            quae et primus ille ictus animi ponendus est qui nos post
17    II,  3, 4|            hanc iram non voco, motum animi rationi parentem: illa est
18    II,  3, 5|             Ergo prima illa agitatio animi quam species iniuriae incussit
19    II,  3, 5|      adprobavit, ira est, concitatio animi ad ultionem voluntate et
20    II,  4, 2|                         Primum illum animi ictum effugere ratione non
21    II, 10, 3|              obnoxia non paucioribus animi quam corporis morbis, non
22    II, 12, 6|           praemium expectat, felicis animi inmota tranquillitas? Quantum
23    II, 13, 2|          ista quae facitis. Quid est animi quiete otiosius, quid ira
24    II, 14, 1|      simulanda, si segnes audientium animi concitandi sunt, sicut tarde
25    II, 17, 1|         contione et ubicumque alieni animi ad nostrum arbitrium agendi
26    II, 19, 1| Opportunissima ad iracundiam fervidi animi natura est. Nam cum elementa
27    II, 19, 2|             erunt. Iracundos fervida animi natura faciet; est enim
28    II, 20, 2|         distendentur enim corpora et animi cum corpore tumescent.~3.
29    II, 32, 3|          coepit Catonem nosse. Magni animi est iniurias despicere;
30    II, 33, 1|     crediderint. Hoc habent pessimum animi magna fortuna insolentes:
31    II, 35, 1|       habilem: non vitabimus impetus animi hos graves et onerosos et
32    II, 35, 2|            cum ambulare vult currit: animi motus eos putemus sanissimos
33   III,  4, 3|          vacet, qualia excarnificati animi verba sunt!~4.
34   III,  4, 5|          ipse se circumspiciat, alia animi mala ad pessimos quosque
35   III,  9, 2|            Pythagoras perturbationes animi lyra componebat; quis autem
36   III, 15, 4|             exitus monstro et multum animi ac roboris exigentes? Quaeris
37   III, 18, 3|          torsit, non quaestionis sed animi causa;~4.
38   III, 40, 1|            alteri 'vide ne magnitudo animi tui creditumque apud plerosque
39   III, 41, 2|            fecit non segnitiem illam animi esse sed pacem, veneratur
40   III, 43, 4|             hic enim non tantum mali animi est sed pusilli. Sive de