Lib. Cap. Par.

 1     I, 11, 7|          publicumque dolorem aequo animo tulit, diutius Numantiam
 2     I, 12, 1|           non flebit nec linquetur animo?' Quae accidere feminis
 3     I, 16, 7|         Zenon, in sapientis quoque animo, etiam cum vulnus sanatum
 4     I, 19, 5|   nequitiam sed summo, quod aiunt, animo inhaerere, dabit inpunitatem
 5     I, 20, 4|            magno emissae videantur animo?' <Immo> veram ignorantibus
 6    II,  1, 3|          sequatur et non accedente animo excurrat, an illo adsentiente
 7    II,  1, 4|            illam per se audere sed animo adprobante; nam speciem
 8    II,  3, 4|            ultione et poena agatur animo nesciente. Putavit se aliquis
 9    II,  5, 3|         omne foedus humanum eiecit animo, novissime in crudelitatem
10    II,  6, 3|      magnam iram nec frequentem in animo sapientis locum habere credimus,
11    II, 10, 5|       felicesque occurrebant, miti animo, sed nimis inbecillo: et
12    II, 10, 7|   peccantium, hoc cotidie procedit animo: 'multi mihi occurrent vino
13    II, 12, 2|      necesse est prius virtutem ex animo tollas quam iracundiam recipias,
14    II, 12, 3|           potest' inquit 'omnis ex animo ira tolli, nec hoc hominis
15    II, 14, 4|         verbi contumelia non aequo animo lata in exilium proiecit,
16    II, 20, 1|       aliud aut corpori nocuit aut animo, aegram mentem in querellas
17    II, 21, 7|          quidquid leve et inane in animo erat secunda se aura sustulit.
18    II, 24, 1|        quam diffidere. Tollenda ex animo suspicio et coniectura,
19    II, 25, 4|                   Feret iste aequo animo civile convicium et ingesta
20    II, 35, 3|          non informis habitus, cum animo inhorrescunt; tumescunt
21   III,  3, 3|         suam sed ipse eius exactor animo simul ac manu saevit, carissimorum
22   III,  9, 4|    attenuatum et infirmum incumbit animo; certe ob eandem causam
23   III, 11, 4|           faces subderent, placido animo tulisse et hoc inritantibus
24   III, 14, 3|              Di illum male perdant animo magis quam condicione mancipium!
25   III, 15, 3|           libertati viam. Is aeger animo et suo vitio miser est,
26   III, 22, 4|                      Idem tam miti animo hostium suorum male dicta
27   III, 25, 1|      titubare fortunam et aequiore animo filium in angulo flevit
28   III, 25, 1|           etiam ex regia duci, sic animo aequiore fert ab aliquo
29   III, 31, 3|         vicisti: primum esse te in animo amici tui laetare. Multi
30   III, 35, 5|    pretiosiora calcare, aequissimo animo foris et scabras lutosasque
31   III, 37, 3|          ostium carceris. Praesume animo multa tibi esse patienda:
32   III, 37, 5|       inimicus esset. Vis tu aequo animo pati candidatus suffragia?' ~
33   III, 40, 1|       dabit poenas. Serva istud in animo tuo: cum potueris, et pro
34   III, 41, 1|                        Pacem demus animo quam dabit praeceptorum
35   III, 42, 3|           quas inplacabili gerimus animo febris aut aliquod aliud
36   III, 43, 5| vellicationes contemnamus et magno animo brevia feramus incommoda: