Lib. Cap. Par.

 1     I,  1, 4|         concitum corpus magnasque irae minas agens, foeda visu
 2     I,  4, 3|                 Quaedam enim sunt irae quae intra clamorem considant,
 3     I,  6, 5|           hoc nec ira, quia poena irae convenit. Si vir bonus poena
 4     I,  8, 1|           est primum inritamentum irae protinus spernere ipsisque
 5     I,  8, 3|    oppressa vitiis resurget, quae irae cessit? aut quemadmodum
 6     I, 10, 1|         similisque opposuerit, ut irae metum, inertiae iram, timori
 7     I, 15, 3|         Socrates non sit ausus se irae committere? ~
 8    II,  2, 5|          certamina. Quae non sunt irae, non magis quam tristitia
 9    II, 10, 5|       serio gerebantur. Ubi istic irae locus est? aut ridenda omnia
10    II, 16, 1|      habentur quibus multum inest irae.' Errat qui ea in exemplum
11    II, 19, 3|         hic potissimum adsignetur irae locus non alia est quam
12    II, 19, 4|      itaque puerorum feminarumque irae acres magis quam graves
13    II, 23, 3|      laudo quia nemo tam obnoxius irae fuit; quo rarior autem moderatio
14    II, 29, 1|                  Maximum remedium irae mora est. Hoc ab illa pete
15    II, 36, 5|       Multi itaque continuaverunt irae furorem nec quam expulerant
16   III,  2, 4|       nominato imperatore subitos irae suae duces legit ac per
17   III,  2, 5|           auspiciis populus ductu irae suae egressus fortuita raptaque
18   III,  2, 5|         clade temeritatem audacis irae luit.~6.
19   III,  3, 1|         stat Aristoteles defensor irae et vetat illam nobis exsecari:
20   III,  4, 4|          liber quidem dici possit irae suae captivus?~5.
21   III,  5, 2|            tertium alienae quoque irae mederi, dicam primum quemadmodum
22   III,  5, 3|      praestabimus, si omnia vitia irae nobis subinde proposuerimus
23   III,  8, 5|       amicus noster vir bonus sed irae paratioris, cui non magis
24   III, 10, 2|          ipsas notae veniunt, ita irae amoris omniumque istarum
25   III, 12, 4|            atqui maximum remedium irae dilatio est,ut primus eius
26   III, 13, 3|                        In Socrate irae signum erat vocem summittere,
27   III, 13, 3|       illi exprobratio latitantis irae ingrata. Quidni gauderet
28   III, 13, 4|        poterimus, nec adsentiatur irae nostrae; contra [nos] potens
29   III, 19, 1|           sed hoc ipsum pars erit irae super solita saevientis.
30   III, 19, 5|        Non enim Gai saevitiam sed irae propositum est describere,
31   III, 27, 2|            si cetera animalia hoc irae tuae subducit quod consilio
32   III, 29, 2| pertinaciores nos facit iniquitas irae; retinemus enim illam et
33   III, 30, 3|        est, hinc perniciosissimae irae nascuntur et sanctissima
34   III, 32, 2|         iubeamus: nunc ex imperio irae loquemur; cum illa abierit,