Lib. Cap. Par.

 1     I,  2, 5|       terram verberari volunt et saepe ne sciunt quidem cur irascantur,
 2     I,  3, 1|               Irascimur' inquit 'saepe non illis qui laeserunt,
 3     I,  3, 2|        cupiditatem, infirmissimi saepe potentissimis irascuntur
 4     I,  7, 1|       adsumenda est, quia utilis saepe fuit? Extollit animos et
 5     I, 12, 6|         salutaris iudicanda est; saepe enim saluti fuere pestifera. ~
 6     I, 13, 3|        viribus necessariam, quia saepe validiores furor reddit.~
 7     I, 17, 4|                             Iram saepe misericordia retro egit;
 8     I, 17, 7|        qui paria commiserant, et saepe qui minus commisit plus
 9     I, 18, 2|      favor popularis exasperant; saepe infesta patrono reum damnat;
10     I, 19, 5|        poenam iniungit. Dimittit saepe eum cuius peccatum deprendit:
11     I, 20, 3|     inbecillitatis sibi conscii, saepe indolescere, ut exulcerata
12    II,  2, 3|      lectiones rerum vetustarum. Saepe Clodio Ciceronem expellenti
13    II,  6, 2|          quae nihilo melior est, saepe etiam peior iis delictis
14    II,  6, 3|     magis irascetur maioribus et saepe irascetur: sequitur ut non
15    II, 14, 3|       qua noceat tantum aspicit. Saepe itaque ratio patientiam
16    II, 15, 3|       amor et verecundia? Itaque saepe tibi bonam indolem malis
17    II, 17, 1| incutiamus, ipsi simulabimus, et saepe id quod veri adfectus non
18    II, 24, 1|  Plurimum mali credulitas facit. Saepe ne audiendum quidem est,
19    II, 26, 2|   minutioribus litteris scriptum saepe proiecimus et mendosum laceravimus,
20    II, 26, 3|       qui illa fecerunt.' Primum saepe antequam hoc apud nos distinguamus
21    II, 28, 5|   poterat, nisi nos reppulisset; saepe adulatio dum blanditur offendit.~
22    II, 33, 1|      vindicari, sed quasi utile; saepe autem satius fuit dissimulare
23    II, 33, 2|   accipiendo et gratias agendo'. Saepe adeo iniuriam vindicare
24    II, 34, 4|          inexorabiles esse. Quam saepe veniam qui negavit petit!
25    II, 34, 4|          qui negavit petit! Quam saepe eius pedibus advolutus est
26   III,  2, 2|          non est malum publicum; saepe in iram uno agmine itum
27   III, 12, 1| suspicando aut levia adgravando. Saepe ad nos ira venit, saepius
28   III, 23, 5|                                  Saepe illum Caesar monuit, moderatius
29   III, 24, 3|    cogitemus quam diu placuerit; saepe et alias offendit: feramus
30   III, 28, 3|       omni patientiae expositum: saepe nimia vis caedentis aut
31   III, 28, 5|      immo, quod est incredibile, saepe de facto bene existimamus,
32   III, 43, 3|                                  Saepe rixam conclamatum in vicinia