Lib. Cap. Par.
1 I, 2, 4| irascitur, et tam inique ut iniuriam putet quod non libenter
2 I, 3, 1| cogitatione nos laedunt, et iniuriam qui facturus est iam facit.~
3 II, 5, 1| a quibus nec acceperunt iniuriam nec accepisse ipsos existimant:
4 II, 5, 2| est; non enim quia accepit iniuriam nocet, sed parata est dum
5 II, 14, 4| exilium proiecit, et qui levem iniuriam silentio ferre noluerant
6 II, 26, 1| accipere quidem potuimus iniuriam, aut iis a quibus accipere
7 II, 26, 1| aut iis a quibus accipere iniuriam potuimus.~2.
8 II, 26, 4| animalibus, quae nullam iniuriam nobis faciunt, quia velle
9 II, 26, 4| possunt ut ferrum aut lapis, iniuriam quidem facere non possunt.~
10 II, 27, 2| Nihil ergo horum in nostram iniuriam fit, immo contra nihil non
11 II, 28, 5| inquam, alios non facere iniuriam sed reponere, alios pro
12 II, 28, 5| iniuria nostra non ipsam iniuriam petere: aut dulcedine urbanitatis
13 II, 29, 2| gratiam captat et fingit iniuriam ut videatur doluisse factam;
14 II, 30, 2| iratum. Bonus vir est qui iniuriam fecit: noli credere. Malus:
15 II, 31, 1| iracundiam concitant: primum, si iniuriam videmur accepisse -- de
16 II, 31, 2| minima offendant, in amicis iniuriam vocemus neglegentiam.~3.
17 II, 32, 2| enim illi sciens faceret iniuriam? Postea satis facienti Cato,'
18 II, 33, 1| contemnemur, si vindicaverimus iniuriam.' Si tamquam ad remedium
19 II, 33, 2| gratias agendo'. Saepe adeo iniuriam vindicare non expedit ut
20 III, 5, 7| aestimator sui non vindicat iniuriam, quia non sentit.~8.
21 III, 8, 1| Demus operam ne accipiamus iniuriam, quia ferre nescimus. Cum
22 III, 10, 4| foris mitis; ille rogari iniuriam iudicat, hic non rogari
23 III, 26, 1| inquis 'pati; grave est iniuriam sustinere.' Mentiris; quis
24 III, 26, 1| sustinere.' Mentiris; quis enim iniuriam non potest ferre qui potest
25 III, 26, 1| agis ut et iram feras et iniuriam. Quare fers aegri rabiem
26 III, 27, 1| Quanto satius est sanare iniuriam quam ulcisci! Multum temporis
|