Lib. Cap. Par.
1 I, 7, 4| quo non ire licuisset, ita animus, si in iram amorem aliosque
2 I, 8, 2| Neque enim sepositus est animus et extrinsecus speculatur
3 I, 10, 2| confugiat! Non potest hic animus fidele otium capere, quatiatur
4 I, 16, 3| Tibi insanabilis animus et sceleribus scelera contexens,
5 I, 16, 6| Illius itaque sumendus est animus, quae non irascitur sed
6 I, 16, 7| habebit in manibus, tangetur animus eius eritque solito commotior?'
7 I, 20, 2| Omnes quos vecors animus supra cogitationes extollit
8 II, 1, 4| non possunt fieri, nisi animus eis quibus tangebatur adsensus
9 II, 3, 1| ita dicam, patitur magis animus quam facit. Ergo adfectus
10 II, 12, 4| Quodcumque sibi imperavit animus optinuit: quidam ne umquam
11 II, 17, 2| Languidus' inquit 'animus est qui ira caret.' Verum
12 II, 17, 2| crudelem: illius nimis mollis animus, huius nimis durus est;
13 II, 21, 6| quo plus licet, corruptior animus est. Non resistet offensis
14 II, 25, 4| inpatiens: dure tractandus animus est ut ictum non sentiat
15 II, 36, 2| Animus si ostendi et si in ulla
16 III, 5, 7| minor est. At ille ingens animus et verus aestimator sui
17 III, 5, 8| confessio est; non est magnus animus quem incurvat iniuria. Aut
18 III, 6, 1| fulminantur. Eodem modo sublimis animus, quietus semper et in statione
19 III, 6, 6| Itaque ut quietus possit esse animus, non est iactandus nec multarum,
20 III, 8, 1| corporis vitia transiliunt, ita animus mala sua proximis tradit:
21 III, 9, 1| lassitudinem exercenda, et animus non inter dura versandus,
22 III, 9, 5| tactus condolescunt, ita animus adfectus minimis offenditur,
23 III, 28, 1| supersunt nisi deprecator animus accessit. Hinc te illo furor
24 III, 36, 1| natura patientes sunt, si animus illos desit corrumpere,
25 III, 36, 2| liber, cum aut laudatus est animus aut admonitus et speculator
26 III, 37, 3| via concuti? Fortis est animus ad quae praeparatus venit.~
|