Lib. Cap. Par.

 1     I,  1, 1|    praecipue adfectum pertimuisse maxime ex omnibus taetrum ac rabidum.
 2     I, 15, 2|        est cur oderim eum cui tum maxime prosum cum illum sibi eripio?
 3     I, 16, 3|             Quare irascar cui cum maxime prosum? interim optimum
 4     I, 19, 2|         iudici faciens, cuius tum maxime placidus esse debet et in
 5     I, 20, 3|          gemunt. Ita ira muliebre maxime ac puerile vitium est. '
 6    II,  1, 2|         est; post haec omnia, qui maxime oculos rapit, color ultimus
 7    II,  5, 4|     conplesset! Quid mirum si hoc maxime spectaculo caperis, innatus
 8    II, 14, 2|         iram lacessant?' Sed tunc maxime illi opponendae manus sunt.
 9    II, 23, 1|       tyranni nominavit quibusque maxime caram salutem eius sciebat.
10    II, 31, 2|       quae inopinata sunt; itaque maxime commovent quae contra spem
11    II, 31, 5|           de publicis cogita. Ubi maxime gaudebis, maxime metues;
12    II, 31, 5|      cogita. Ubi maxime gaudebis, maxime metues; ubi tranquilla tibi
13    II, 35, 5|       omnium odio laborantem, sui maxime, si aliter nocere non possit,
14   III,  1, 1|                              Quod maxime desiderasti, Novate, nunc
15   III,  4, 5|          facillimus quisque huic <maxime> obnoxius. ~
16   III,  9, 4|        bilem cibo temperant, quam maxime movet fatigatio, sive quia
17   III, 10, 4|        Videamus quid sit quod nos maxime concitet: alium verborum,
18   III, 10, 4|          te inbecillum sit, ut id maxime protegas. ~
19   III, 13, 4|       amicissimum quemque ut tunc maxime libertate adversus nos utatur
20   III, 22, 3|   deduxisset, accessit ad eos qui maxime laborabant et cum ignorantis
21   III, 30, 3|     speravi quam debui. Haec pars maxime metuenda est, hinc perniciosissimae
22   III, 33, 4|         omnibus metallis quae cum maxime deprimimus pecuniam proferas,
23   III, 38, 1| philosopho Stoico, cui de ira cum maxime disserenti adulescens protervus