Lib. Cap. Par.

 1     I,  9, 1|   habet in se utile nec acuit animum ad res bellicas; numquam
 2     I,  9, 2|      potest, nisi illa inplet animum et spiritum accendit; utendum
 3     I, 13, 4|      eget, sed segnem alioqui animum et ignavum paulum adlevant.~
 4     I, 14, 3|     humanius mitem et patrium animum praestare peccantibus et
 5     I, 20, 3|       interest inter sublimem animum et superbum. Iracundia nihil
 6     I, 21, 1|      si videtur alicui magnum animum ira producere, videatur
 7    II,  3, 1|             Nihil ex his quae animum fortuito inpellunt adfectus
 8    II, 14, 2|     Nec est difficile vincere animum, cum athletae quoque, in
 9    II, 25, 3|                           Ubi animum simul et corpus voluptates
10    II, 31, 3|        regis quisque intra se animum habet, ut licentiam sibi
11    II, 35, 4|       Qualem intus putas esse animum cuius extra imago tam foeda
12   III,  3, 1|  virtutis, hac erepta inermem animum et ad conatus magnos pigrum
13   III,  5, 8|   feriuntur, ita nulla magnum animum iniuria ad sensum sui adducit,
14   III,  6, 3|      re offensa nascatur quae animum in iras paret.~4.
15   III, 12, 2|      aut fecisse potui'; nemo animum facientis sed ipsum aestimat
16   III, 13, 6|      ante omnia ita componere animum ut etiam gravissimis rebus
17   III, 32, 3| suaserim quam sumere ingentem animum et haec propter quae litigamus
18   III, 36, 1|      recepisset, interrogaret animum suum: 'quod hodie malum
19   III, 39, 1|        Novate, bene componere animum: aut non sentit iracundiam