Lib. Cap. Par.

 1     I,  2, 5| iniuria, non tamen sine aliqua iniuriae specie nec sine aliqua poenae
 2    II,  1, 3|       Iram quin species oblata iniuriae moveat non est dubium; sed
 3    II,  1, 4|        speciem capere acceptae iniuriae et ultionem eius concupiscere
 4    II,  2, 2|     est qui nos post opinionem iniuriae movet.~3.
 5    II,  3, 5|    agitatio animi quam species iniuriae incussit non magis ira est
 6    II,  3, 5|        magis ira est quam ipsa iniuriae species; ille sequens impetus,
 7    II,  3, 5|   sequens impetus, qui speciem iniuriae non tantum accepit sed adprobavit,
 8    II, 22, 2|        autem iracundiae opinio iniuriae est, cui non facile credendum
 9    II, 28, 6|  officiis suis fortuna speciem iniuriae induerit, quam multos post
10    II, 30, 1|   tantum profuit ut illi etiam iniuriae ius sit, aut fortasse ipsum
11    II, 31, 3|         inquit 'inimicorum nos iniuriae movent?' Quia non expectavimus
12    II, 33, 1|      quam ulcisci. Potentiorum iniuriae hilari vultu, non patienter
13   III,  2, 6|     cum mobiles animos species iniuriae perculit, aguntur statim
14   III, 11, 1|       omnia audire. Multae nos iniuriae transeant, ex quibus plerasque
15   III, 11, 1|       eo perducit ut videantur iniuriae; itaque alia differenda
16   III, 13, 6|     aut magnitudine inopinatae iniuriae exortam in altum retrahat
17   III, 26, 2|         maxima est enim factae iniuriae poena fecisse, nec quisquam
18   III, 31, 1|     quamvis multum acceperint, iniuriae loco sit plus accipere potuisse.~